آزاد گذاشتن اندیشه دقیقا یعنی چه؟ وقتی ایشان می گوید برجام را ما نیاوردیم خدا آورد، از یک امر نقدپذیر انسانی سخن گفته یا امری مقدس و غیر قابل نقد که اگر کسی خدشه کرد، باید رگبار تهمت و ناسزا را به سویش گرفت!؟
وقتی او، منتقدان و پرسشگران از عملکرد خویش را - ولو از صاحب نظران باشند- " بی‌سواد، حسود، بی‌دین، افراطی، کاسب تحریم، بی‌شناسنامه، مزدور، جیب‌بر، بیکار، متوهم، بزدل، مستضعف فکری، مفسد، عقب‌مانده، مخلوقات ترسو، لرزان، تازه به دوران رسیده، عصرحجری، کودک و..." می خواند، دیگر آزاد اندیشی چه معنایی دارد؟!
ایشان همچنین ماه گذشته در جشنواره اعتبار گرفته از نام حکیم بزرگ اسلامی "فارابی"، به کسی جایزه داد که حتی روشنفکران غربگرا نیز نگاه او را متصلب و ایدئولوژی زده - غیر علمی - می دانند. چرا؟ سیدجواد طباطبایی مدعی انحطاط اندیشه سیاسی در ایران پس از تمدن اسلامی است. آزاد اندیشی علمی کجا و 14 قرن بالندگی اندیشه اسلامی را با یک کلمه "زوال اندیشه " نابود کردن و جایزه گرفتن از دست رئیس جمهور کجا؟!
روحانی در جشنواره فارابی از لزوم آزاد اندیشی در علوم انسانی سخن گفته بود. وقتی ایشان تصور می کند پیغمبر(ص) و امام معصوم(ع) هم قابل نقدند اما برجام به عنوان "پیروزی بزرگ قرن" و "فتح الفتوح"، امری مقدس است ، آزاداندیشی را چگونه باید تفسیر کرد؛ یک بام و دو هوا؟
وی در جشنواره فارابی گفته بود"برخی هنوز ابعاد برجام را لمس نکرده‌اند. برجام آثاری دائمی الی یوم‌القیامت دارد. برخی آثار آن هم ممکن است بماند، یا خیر. در طول این دو سال، درآمد نفتی و میعاناتمان دو برابر شده است. صدها مورد سرمایه‌گذاری خارجی آوردیم".
با وجود سخنان روحانی، همین پریروز آقای عراقچی معاون وزیر خارجه و رئیس‌ستاد پیگیری اجرای برجام تصریح کرده است " برجام برای ایران دستاوردی نداشته است. ایران برجام را داستانی موفق نمی‌داند؛ چرا که از آن بهره‌مند نشده و تحریم‌ها برداشته نشده است".
اما درباره نگاه مشکوک باید گفت همان گونه که سوء ظن بیجا غلط است خوش خیالی و حسن ظن بیجا -به ویژه به دشمن و عناصر نفوذی- هم غلط در غلط است. فراموش نکرده ایم که موساد رد برخی دانشمندان هسته ای ما (نظیر شهید علی محمدی) را در سمینار ها و پروژه های پوششی مانند سزامی زد.
از یاد نمی بریم که چگونه برخی عناصر نفوذی دو تابعیتی (مانند دری اصفهانی و ...) با پوشش های علمی و فنی در تیم مذاکرات و مراکز برنامه ریزی و تصمیم سازی نفوذ کردند و حتی مدال هم گرفتند. اگر خوش خیالی و "ان شاء الله گربه است" در ذهن برخی مدیران ما نبود، برجامی که "فتح الفتوح بزرگ قرن" خوانده می شد، به "خسارت محض" نمی انجامید.
به نظر می رسد باید از آقای روحانی به عنوان یک سیاستمدار کاملا متعصب نسبت به تصوارت و کارنامه اش خواست در محیطی خارج از نام حکیمان اسلامی - ایرانی، به طرح قالب های ذهنی پیش ساخته و کاملا متصلب خود بپردازد. وقتی برجام را خدا آورده و هرکس اعجاز برجام را نمی بیند، سواد و تخصص و اعتبارش هدر است، دیگر به فارابی و خوارزمی و آزادی اندیشه چه کار دارند؟
