شیخ‌مهدی طباطبایی آنقدر چهره مردمی به حساب می‌آمد که روز گذشته میدان خراسان شاهد جمعیت چند ده هزار نفری برای تشییع پیکر او بود. همین چند روز پیش بود که بر حسب عادت دهه اول ماه مبارک رمضان که از این استاد اخلاق برای هیات «ائمه بقیع» که نزدیک به 30 سال است در خانه پدربزرگ برگزار می‌شود، دعوت می‌کردیم، سراغ او را از دوستان گرفتم که کسالت اخیر ایشان اجازه حضور در مراسم را نمی‌داد. گرچه بیشترین خاطرات من از استاد به دوران نوجوانی برمی‌گردد اما نگاه اخلاقی او همیشه «حفظ آبروی مردم» بود. او در یکی از آخرین منبرهای خود نیز باب ویژه‌ای را نسبت به این مساله باز کرده بود و می‌گفت: «فکر نکنیم که ما هر چه آبرو بریزیم، بهتر است. الان بالاترین ضرری که به کشور خورده آبروریزی است. آبروی اشخاص نباید بریزد. چرا این فساد‌ها به‌وجود آمده است؟ چون آبرو‌ها رفته است.» او اعتقاد داشت اخلاق باید در همه‌جا و در همه دروس مورد توجه قرار گیرد، و هرجا منبری برپا می‌شود حتی شده در حد یکی دو دقیقه چه مقدمتا و چه موخرتا از اخلاق گفته شود؛ اخلاقی که بتواند از مردم «گره‌گشایی» و دل‌ها را به هم نزدیک کند. خیل کثیری که روز گذشته در تشییع پیکر او شرکت کرده بودند یک تصویر و پس ذهن خودشان از او داشتند و آن هم نبود یک استاد همراه مردم بود.
فوت حجت‌الاسلام سیدمهدی طباطبایی از اساتید معروف اخلاق و شاگرد برجسته امام(ره) روز گذشته فضای خاصی را در دومین روز ماه مبارک رمضان برای اهالی شرق و جنوب شرق تهران ایجاد کرد. او از سال 1349 امام جماعت مسجد موسی‌بن‌جعفر محله غیاثی تهران بود. پیکر آن مرحوم در حرم حضرت معصومه(س) در شهر مقدس قم به خاک سپرده شد.
