با کمال تاسف باید بگوییم برخی از مسئولین طی سال های اخیر در اظهارات و رفتارهای خود علنا این موضوع را اعلام کرده اند که دوران استقلال و آرمانخواهی گذشته و کشورها برای رسیدن به توسعه باید دست از استقلال خود بردارند!
یکی از مواردی که در این میان توجه جامعه و به تاسی از آنان جنبش دانشجویی مطالبه گر و آرمان خواه را به خود جلب کرده، معاهده FATF است!
اگر چه یکی از مهم‌ترین اهداف از مذاکرات و توافق هسته‌ای، رفع تحریم‌های اقتصادی و برقراری مجدد روابط بین‌المللی بانکی ایران بود، با این حال علی‌رغم انجام تعهدات از سوی ایران، به اذعان مقامات دولتی هیچ‌گونه گشایش چشم‌گیری در این حوزه ایجاد نشد و این بار تقصیر به گردن قرار داشتن ایران در لیست سیاه گروه ویژه اقدام مالی (FATF) افتاد و این موضوع به‌عنوان مانعی بر سر راه فعالیت آزادانه نظام بانکی کشور و برقراری تعامل با موسسات مالی دنیا معرفی شد.
امروز بهانه عده ای اینست که در ادامه و برای تکمیل برجام و جذب سرمایه خارجی باید تعبیر غربی‌ها از امنیت اقتصادی را مبنای عمل قرار دهیم و استقلال و ایستادگی پای آرمان ها را فدای سیاست خارجی و اقتصاد کنیم.
نظر به اهمیت و برنامه‌ریزی خطرناکی که آمریکا با راهبرد FATF علیه ایران طراحی کرده است، ذکر نکاتی اساسی در این خصوص ضروری است که به شرح ذیل به حضورتان اعلام میگردد:
سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی که عمدتاً توسط آمریکا و کشورها همسو طی ده‌های اخیر پایه‌گذاری شده است، عملاً در راستای سیاست‌های آمریکا و در جهت سلطه بر دیگر کشورها عمل می‌کنند. آمریکا از NPT (معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای) برای کنترل فعالیت‌های هسته‌کشورهای ناهمسو و از MTCR (رژیم کنترل فناوری موشکی) برای کنترل فعالیت‌های موشکی و از FATF برای کنترل فعالیت‌های مالی این کشورها بعنوان اهرم‌هایی در جهت تغییر رفتار سیاسی آنها بهره می‌برد.
دومین نکته حائز اهمیت قرار گرفتن تنها دو کشور ایران و کره شمالی در لیست سیاه FATF به بهانه خطر بالای پولشویی و تأمین مالی تروریسم، بخوبی بیانگر سیاسی بودن اقدامات این گروه در راستای سیاست‌های آمریکاست.
آمریکایی‌ها به بهانه دست‌یابی ایران به سلاح هسته‌ای با راهبرد NPT وارد معامله برسر توانمندی هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران شدند و امروز در ادامه آن سناریو به خیال خام خود به بهانه تروریسم و با اهرم FATF به دنبال برجام‌های دیگری هستند که این خواب آشفته آنها هرگز تعبیر نخواهد شد.
گسترش زمین بازی برجام به این معاهده منحوس توطئه‌ای از پیش مدیریت شده است که آمریکایی‌ها با هدف استحاله قدرت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران و منع حمایت از محور مقاومت طراحی نموده‌اند.
اصرار مقامات آمریکایی مبنی بر قطع حمایت جمهوری اسلامی ایران از محور مقاومت در منطقه به عنوان شرط رفع تحریم‌ها (علی‌رغم مغایرت با مفاد برجام) در هماهنگی کامل با اهداف شیطانی FATF مبنی بر رصد مبادلات بانکی به‌منظور اعلام سلامت اقتصادی جمهوری اسلامی ایران در معامله با دیگر کشورها است.
تسری تحریم نهادها و اشخاص حقیقی و حقوقی مندرج در لیست تحریم های وزارت خزانه داری آمریکا به مبادلات بانکی داخل کشور که نهادهای مهمی چون وزارت دفاع، سپاه پاسداران، قرارگاه خاتم الانبیا و بیش از 170 مورد دیگر را در برمی‌گیرد، اقدامی برنامه‌ریزی شده در جهت تحریم نهادهای حساس کشور از درون و بازی در زمین توطئه دشمن و ضربه از داخل بر پیکر نظام است.
حال با وجود مسائل مطرح شده چطور می‌توان به نهادهای بین المللی اینچنینی که به کمک‌های مالی دولت سعودی و امثال آن وابسته هستند اعتماد کرد و به آنها اجازه دخالت و اظهار نظر در مورد منافع ملی ایران را داد؟
تیم مذاکره کننده باید به این ابهام بزرگ پاسخ بدهد که اگر قرار بود که جمهوری اسلامی ایران نهادهای انقلاب مانند سپاه پاسداران، وزارت دفاع، قرارگاه خاتم الانبیا و ... را خود تحریم کند! و افزون بر آن رفع تحریم‌ها نیز موکول به شرایط خطرناک FATF گردد، چه لزومی بر توافق برجام و انجام یک طرفه تعهدات از جانب ایران بوده است؟
با وجود کش و قوس های فراوان در روند تصویب این معاهده،امروز شاهد مطرح شدن آن در صحن علنی مجلس بودیم،جدای از جو حاکم بر فضای مجلس و اقدامات نمایندگان این دوره در مقاطع مختلف اما، تصمیمی که امروز اتخاذ شد حقیقتا سوالات فراوانی را برای ما ایجاد می کند،من جمله اینکه آیا نمایندگان خواست ملت را در این مورد خاص درک نمی کنند؟
یا اینکه خود را به خواب زده و همچنان قصد دارند با ریسمان پوسیده عده ای به چاه بیافتند؟ ولی شاید از مجلسی که غالباً فرای تخصص و تعهد، دستپخت لابی گروه‌های سیاسی نامطمئن و منقضی است نتوان بیشتر از این انتظار داشت!
تعویق دوماهه در تصویب معاهده مذکور و انتظار بیهوده و امید به آینده برجام از دلایل نمایندگان برای تعویق تصمیم گیری در خصوص این لایحه بوده است!
اما نمایندگان محترم باید بدانند که تعویق بررسی این لایحه و مسکوت گذاشتن آن برای دوماه نه تنها ذره ای از توجه ملت و دانشجویان به این روند نخواهد کاست بلکه باعث توجه بیش از پیش و دقیق تر شدن توده های مختلف مردم نسبت به منافع ملی خود شده و در نهایت این خواست ملت سرافراز ماست که محقق خواهد شد.
