به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ شرایط فعلی کشور همانطور که رهبر معظم انقلاب بارها در سخنان خود اشاره کرده اند، شرایط یک جنگ تمام عیار است. جنگی که ماهیت اقتصادی- اجتماعی دارد و مرکز کنترل آن نیز وزارت خزانه‌داری آمریکا (که مسئولیت مستقیم طراحی و مدیریت تحریم‌های هوشمند را برعهده دارد) است. دولت دوزادهم نیز عملا دستهای خود را به نشانه تسلیم بالا برده است. بحران ارزی، بحران نقدینگی سیال، بی اعتمادی داخلی به توانایی دولت در حل بحران‌ها و شکست ایده مرکزی در سیاست خارجی دلایل مهم این تسلیم شدن است. از سوی دیگر عدم توانایی کنترل کابینه توسط شخص روحانی مزید بر علت شده و اظهار‌نظر افرادی چون وزیر بهداشت مانند بنزینی برآتش نگرانی مردم از اوضاع جاری کشور تنها شرایط را وخیم‌تر می‌کند.
در این میان اما اصلاح طلبان همچون گذشته بی‌اخلاقی سیاسی و ترجیح منافع شخصی و حزبی را بر منافع ملی در پیش گرفته‌اند. اصلاح طلبان نه تنها از مسئولیت اجتماعی شکست دولت فرار می‌کنند، بلکه با پیش کشیدن موضوعاتی چون استعفای روحانی به خاطر عدم کفایت در کشورداری می‌خواهند منافع خود در همگرایی با آمریکا را تثبیت کنند. همچنین سنگ‌اندازی در مجلس نیز از دیگر کارشکنی‌های اصلاح طلبان علیه روحانی است که تاثیر مستقیمی بر امنیت ملی و آرامش عمومی دارد.
بیشتر بخوانید// وزیر دولت اصلاحات خواستار استعفای «روحانی» شد
اما می‌توان اصولگرایان را غایب بزرگ این روزهای کشور دانست. فراموش نکرده ایم که در دوره تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری دو چهره اصلی اصولگرایان یعنی رییسی و قالیباف (علیرغم اینکه بسیار تلاش کردند خود را از قید‌و‌بندهای جریانی خلاص کنند) کتابچه‌هایی با عنوان برنامه عملیاتی دولت خود در صورت پیروزی را منتشر کردند. محمد باقر قالیباف در گفت‌وگو تلویزیونی با مردم که از شبکه یک سیما پخش شد با نمایشی از وضعیت اقتصادی و اجتماعی کشور گفت: «اگر قول پنج میلیون شغل را دادیم، به این خاطر است که ما می‌دانیم ریشه همه این مشکلات اعم از فقر، اعتیاد، رکود و گرانی در نداشتن شغل از سوی جوانان است. ما قول دادیم که با ایجاد سامانه ملی کارانه بتوانیم به جوانانی که مشغول کار بودند اما به دلایل مختلف رکود و کاهش تولید و فعالیت بدون کار شده‌اند، در حد ۲۵۰ هزار تومان در ماه به آنها کارانه داده شود تا زمانی که آنها بتوانند کار پیدا کنند و ما از طریق این سامانه آنها را به محیط‌های کار معرفی کنیم.» این قول‌ها به گفته قالیباف امکان‌پذیر بوده و در قالب «دولت مردم» ارائه شده بود. همچنین رییسی برنامه‌ای جامع بنام « دولت کار‌و‌کرامت » منتشر کرد. برنامه‌ای که در ۸ فصل و ۱۰۳ صفحه در حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، سیاسی داخلی و سیاست خارجی تالیف شده بود و از سوی ستاد انتخابات سید ابراهیم رئیسی منتشر شد. همچنین می‌توان به سلسله جلسات هم‌اندیشی سعید جلیلی که با نام «دولت در سایه» معروف شده است اشاره کرد؛ دولتی که قرار بود با هدف تایید، تکمیل، تصحیح برنامه‌های دولت دوازدهم جلسات منظمی برگزار کند.
سوالی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چرا در اوضاعی که اتحاد در مقابل دشمن مهم‌ترین وظیفه خواص است خبری از اصولگرایان نیست؟ روی سخن ما با برخی اصولگرایان که تنها به دنبال جناح‌بازی هستند نیست، بلکه با افرادی است که نشان داده‌اند هم توان کار جهادی دارند، هم نیت خیر در این بلبشوی زیرپاکشی دارند و هم از توان اجماع نخبگان دانشگاهی برای حل بحران‌ها برخوردار هستند. جلسه‌ای که رهبر معظم انقلاب چندی پیش با هیئت دولت داشتند و به دعوت ایشان برگزار شده بود پیام مهمی دارد آن اینست که در روزگاری که دولت روحانی از دوستان خود خیانت دیده و از منتقدان نیز نا‌امید شده (البته باید گفت که رفتار تند روحانی از سال 92 بدین‌سو در تمسخر و توهین به مخالفان و منتقدان زمینه این بی‌میلی را ایجاد کرده است) شخص اول مملکت کمک به دولت برای عبور از این بحران‌ها را وظیفه شرعی و قانونی خود می‌داند.
بیشتر بخوانید// با فساد و عنصر متخلف برخورد و سپس به‌طور شفاف اطلاع‌رسانی کنید
در این میان اما جریان انحرافی نیز از آب گل آلود ماهی می‌گیرد. با حمله به دولت از پاسخگویی به سهم و نقش خود در خلق این بحران‌ها فرار می‌کند و با حمله به اصولگرایان (علیرغم همه نقدها به عملکردشان) به دنبال تصاحب و جذب بخشی از بدنه اجتماعی آنها است. بگذریم از سربازان مجازی این جریان که به دنبال تهییج عموم جامعه علیه دولت هستند و تنها تند کردن فضای کشور را هدف خود می‌دانند.
اصولگرایان اگر به دنبال اطاعت از رهبر انقلاب هستند باید به دولت کمک کنند و اگر به دنبال ترمیم چهره خود در میان مردم هستند نیز باید دست به چنین انتخابی بزنند. فعالیت‌های رییسی در آستان قدس در امورعامه، جلسات هم اندیشی جلیلی با نخبگان و ارتباط مردمی قالیباف در حالیکه دولتمردان زحمت ارتباط رو‌در‌رو با مردم را به خود نمی‌دهند، یک فرصت استثنایی است، به شرطی که همگی به نیت کمک به دولت (و نظام) باشد و البته هدفمند و برنامه ریزی شده. چنین فرصتی برای نمایش چهره حقیقی از تفکر انقلابی در زمینه کشورداری خیلی کم پیش می‌آید پس نباید آن را به همین راحتی و به خاطر اختلافات جزیی از دست داد.
* گزارش از سعید درویشی
