به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از خبرورزشی، سیدمهدی ابطحی سال‌ها در فوتبال ایران حضور داشته با این حال در سال‌های اخیر در فوتسال به یک مربی صاحب سبک تبدیل شده است. این روز‌ها که جای خالی او در تیم‌های فوتسال احساس می‌شود فرصتی دست داد تا با این مربی گپ بزنیم.
*آقای ابطحی چرا شما را در تیم فوتسال نمی‌بینیم؟
واقعیت این است که چند تیم با من صحبت کردند، اما از لحاظ مالی اعدادی را گفتند که یک مربی نمی‌تواند تمام وقتش را برای مربیگری بگذارد. وقتی یک مربی ما با ۱۵ میلیون حاضر شده در تیم کار کند باید در کنارش دو کار دیگر هم انجام دهد تا زندگی اش بگذرد و این مربی یک کار ۲۰ درصدی را در تیم انجام می‌دهد. در این شرایط فوتسال ما هم رو به عقب می‌رود. در سال‌های گذشته مربیان کار کردند و بازیکنانی ساختند که بعد از ۱۰ سال ثمره اش را دیدیم که چنین تیم فوتسال قدرتمند و بازیکنان خوبی داریم، اما ۱۰ سال دیگر ماحصل این روز‌های فوتسال را هم می‌بینیم که از بازیکن خالی خواهیم شد. رشد کنونی فوتسال مال مربیان گذشته است. چرا باید بازیکنی که در تأسیسات ۱۵۰ میلیون می‌گرفته الان از تیم جدیدش ۶۰ میلیون بگیرد؟ این بازیکن چطور می‌تواند برای تیم وقت بگذارد؟ الان داریم نان گذشته را می‌خوریم، اما در آینده به مشکل می‌خوریم.
در جوانگرایی فوتسال ما و به خصوص تیم ملی مناسب عمل کرده است؟
اوج کار بازیکن در ۲۷ تا ۳۲ سالگی است، اما ما به دنبال این هستیم که سن اوج او را پایین‌تر بیاوریم. باید تعریف خود از جوانگرایی را مشخص کنیم. باز هم می‌گویم ۱۰ سال دیگر کار‌هایی که الان کردیم مشخص می‌شود و باید دید اقدامات صورت گرفته جواب می‌دهد یا نه؟
در مورد تیم فوتبال هم صحبت کنید. عملکرد ما در جام جهانی چطور بود؟
با توجه به شرایط اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و... فقط ۵۰ درصد نیاز‌های تیم ملی برآورده شد. از طرفی ما با تیم‌هایی بازی کردیم که پتانسیل خوبی داشتند، اما بازی‌ها نشان داد که تیم‌هایی مثل اسپانیا، پرتغال، آلمان، آرژانتین و... قدرت قبل را نداشته‌اند. اولین مورد این بود که بازیکنان درتیم‌های باشگاهی خود عملکرد بهتری دارند و در تیم ملی انگیزه و توان کافی را ندارند. در این جام دیدیم که تیم‌های درجه ۲ انگیزه بیشتری داشتند و، چون در فوتبال تیم ضعیف هم می‌تواند تیم قوی را ببرد این انگیزه به کمک تیم‌های درجه ۲ آمد تا آن‌ها هم به سطح یک برسند. ما ناچار بودیم نتیجه‌گرا بازی کنیم. حتی اروگوئه هم با ۱۱ نفر دفاع نکرد و دو نفر یار ثابت برای حمله گذاشته بود و ما تنها تیمی بودیم که ۱۱ نفره دفاع می‌کردیم. فکر می‌کنم بعد از تماشای بازی‌ها و قدرت تیم‌ها اگر به کی‌روش بگویند به عقب برگردیم با این سیستم بازی می‌کنی؟ می‌گوید نه و این قدر دفاعی نخواهیم بود. ضمن اینکه در کار دفاعی هم ما در برخی بخش‌ها عملکرد خوبی داشتیم، اما در همه بخش‌ها نه. حرف کلی من این است که ما باید استراتژی‌مان نسبت به ۴ سال قبل فرق می‌کرد. ما در جام جهانی قبل همین‌طور بازی کردیم و در این جام جهانی هم همین‌طور و این برای فوتبال ما خوب نیست. البته کی‌روش از لحاظ روحی روانی بسیار روی تیم کار کرده بود و بازیکنان هم انگیزه داشتند که به تیم‌های خوب اروپایی بروند. این پیشرفتی بود که من در تیم دیدم یعنی انگیزه بازیکنان.
شما با ماندن کی‌روش موافقید؟
به نظرم باید در کادر فنی تغییر ایجاد کنیم. کی‌روش زمان زیادی داشته تا بفهمد فوتبال ما در چه جایگاهی قرار دارد. من حرفم این است که ما از عملکرد کی‌روش در ۴ سال اول راضی بودیم، چون نمایش خوبی در جام جهانی قبل داشتیم، اما در ۴ سال دوم او همان سیستم قبل را پیاده کرد و پیشرفتی در کار او ندیدیم. وقتی با همان استراتژی گذشته بازی می‌کنیم یعنی پیشرفت نکردیم. ما در دقایقی از بازی مقابل مراکش، اسپانیا و پرتغال نشان دادیم که می‌توانیم به‌روزتر و هجومی‌تر بازی کنیم، اما این اتفاق در تمام بازی‌ها نیفتاد و استراتژی ما دفاعی بود که این یعنی پیشرفتی نکردیم.
