خبرنامه دانشجویان ایران: محمد زعیم‌زاده// به چشمان‌تان اعتماد کنید، اعداد استثنا راست می‌گویند، غول قطری که منتخب جهان بود و یک‌پای ادمیلسونش اندازه کل تیم شما پولش بود، در رستاخیز آزادی زانو زد. میلیون‌ها دلار پول بادآورده شیخ‌نشین کوچک اما متمول به باد رفت، تیم چندملیتی الدحیل رفت پیش الهلال و العین و باقی محذوفان نجومی، حساب و کتاب و عقل و منطق می‌گویند نباید این‌طوری می‌شد ولی شد، می‌دانید چرا؟
جواب ساده است؛ به نیمکت پرسپولیس نگاه کنید، نه منظورم ترکیب علوان‌زاده و طاهرخانی و آدام همتی و باقی گمنامان نیست، منظورم نیمکت تُنک و جیب‌های خالی‌مان نیست، منظورم برانکو ایوانکوویچ است که امشب با دستان خالی معجزه کرد، منظورم پروفسور است که ایمان دارد به خودش، ایمان دارد به سیدجلال که در 37 سالگی پیرانه‌سرش میل جوانی به سر افتاده و سوپرمن پرسپولیس شده اعتماد دارد، به انصاری و عالیشاه و شجاع و ماهینی و کمال و احمد نوراللهی و علی‌پور و حتی منشا که دیشب جان‌شان را چله کمان کردند و به هدف زدند و جز برانکو چه کسی است که می‌تواند از این بازیکنان چنین رزم‌آورانی بسازد.
خودتان را جای برانکو بگذارید، یک‌سال است پنجره نقل و انتقالات‌تان به‌مدد جناب خیریت بسته است، باشگاه میلیارد‌ها تومان بدهی دارد و پنج بازیکن خوب‌تان را هم اول فصل از دست داده‌اید، مربی تیم‌ملی هم رسما تهدیدتان کرده که ایران یا جای تو است یا جای من و من که هستم چون از پرتغال مساوی گرفته‌ام!
هیچ بازیکنی از تیم‌تان را به تیم‌ملی دعوت نمی‌کند و تیم رسانه‌ای «برج ایران‌زمین» هر روز به فرمانش علیه‌تان عملیات می‌کند، راهی به‌جز فرار و پاک‌کردن صورت‌مساله انجام می‌دادید؟ احتمالا نه، چون شما برانکو نیستید.
