به گزارش خبرنگار ورزشی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ همیشه داستان‌های زیبا از زیر قدم های هنرمندانه ی کسانی آغاز می شود که روزگارشان در اوج شکوه است . شکوهی که گویی پایانی ندارد . پایانی که اگر هم رقم بخورد باز هم در یاد ها می ماند؛ یادهایی که گاهی خاطرات یک ملت می شوند و ملتی که گاه همین یادها را تا سال‌ها به عنوان حافظه ی تاریخی پر افتخار خود بر سر زبان ها می اندازند.
بالاک، بزرگ‌ترین قربانی
داستان های زیبای دریبل هایی که خاطره ساز شد، شاید حتی قبل تر از بالاک ، گریبان کسان دیگری را نیز گرفت اما آن چه که در مقابل ستاره ی آلمانی سال های نه چندان دور رقم خورد، اوج هنر نمایی و هماهنگی در پاهای یک مرد بود . مردی که شاید صاحب نامش او را در به اوج رسیدن همراهی کرد . اوجی که از سال 1375 آغاز و هنوز هم پس از گذشت دو دهه در میان نظر سنجی ها و آمارها و از همه مهم تر درمیان حافظه ی تاریخی یک ملت و یا حتی جهان ، به یکه تازی و سلطنت نشسته است.
مردی با پاهایی از جنس ژله!
داستان مردی با پاهای بی‌استخوان در این سال‌ها رقم خورد و او کسی نبود جز علی کریمی؛ محمدعلی کریمی پاشاکی متولد ۱۷ آبان ۱۳۵۷ مشهور به علی کریمی، بازیکن بازنشسته و مربی فوتبال ایرانی است.
تولد در فوتبال
دوران بازیگری فوتبال او از سال ۱۳۷۵ آغاز گردید و در سال ۱۳۹۳ ، کتانی هایش را آویزان کرد و چهار گوشه ی زمین را بوسید . او در این قریب به دو دهه فعالیت حرفه ای در لیگ چهار کشور توپ زد . کشور های از جمله ایران، آلمان، قطر و امارات. در ضمن باشگاه های فتح ، پرسپولیس ، بایرن مونیخ ، شالکه ، الاهلی امارات ، القطر ، استیل آذین و تراکتور سازی میزبان این جادوگر ایرانی بودند.
چکیده‌ی ملی
او از سال ۱۳۷۷ در ترکیب تیم ملی ایران خود نمایی کرد و با ۱۲۷ بازی ملی و ۳۷گل ، سومین بازیکن ایرانی از لحاظ تعداد بازی ملی و سومین بازیکن ایرانی از لحاظ شمارش تعداد گل های زده نام دارد . خالی از لطف نیست اگر بدانیم مقام سومی او در گلزنی مشترکا، به جواد نکونام نیز تعلق دارد.
نوار شمالی ایران، مادر ستاره‌ای دیگر
علی کریمی در ۱۷ آبان ۱۳۵۷ در کرج به‌دنیا آمد و فرزند چهارم خانواده لقب گرفت. کریمی اصالتاً لاهیجانی است. پدرش ولی‌الله کریمی، در جوانی در استان گیلان بازیکن فوتبال بود و مادرش خانه‌دار است. علی کریمی ۳ برادر و یک خواهر دارد . فرشید، برادر بزرگترش همانند وی به فوتبال روی آورد و مدتی با او هم‌بازی بود.
آغاز جادوگری
کریمی بازی را از نوجوانان نفت آغاز کرد سپس به سایپا منتقل شد و در نهایت در تیم بزرگسالان فتح ، شروع به توپ زنی حرفه ای کرد . او در فتح دو فصل بازی کرد اما هرگز نتوانست تیمش را به سطح اول فوتبال ایران یعنی لیگ آزادگان برساند . هرچند که در فصل ۱۳۷۵-۱۳۷۶ آن ها در یک قدمی صعود قرار گرفتند و علی کریمی شروع خوبی داشت اما باز هم از صعود باز ماندند و اینجا بود که فتح دیگر جای رشدی برای او نداشت و ساق هایش حریفان بزرگ تری را می طلبید.
شروع حرفه‌ای
مارادونای آسیا در خرداد ۱۳۷۷ به پرسپولیس پیوست. زمانی که ایویکا مت کوویچ سرمربی گری پرسپولیس را بر عهده داشت اما به دلایل نتایج ضعیف ، از هفته چهارم علی پروین هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفت و در همان فصل اول حضور کریمی در زمین و حضور چندمین باره ی پروین روی نیمکت ، توانستند هم جام حذفی و هم لیگ آزادگان را فتح کنند.
فصل دوم حضور کریمی در پرسپولیس نیز طوفانی به پایان رسید. در انتهای فصل ۱۳۷۸-۱۳۷۹ ، پرسپولیس در قهرمانی لیگ آزادگان دبل کرد و در لیگ قهرمانان آسیا هم به مقام سوم رسید.
کریمی در حضور در پرسپولیس هت تریک کرد و سه سال در تهران ماند اما بالاخره غزل خداحافظی را خواند و علی رغم پیشنهاد باشگاه های معتبری چون اتلتیکو مادرید اسپانیا و بروجا ایتالیا، به خاطر نزدیکی به خانه ، پیشنهاد الاهلی امارت را پذیرفت و فصل ۲۰۰۱ -۲۰۰۲ را با الاهلی آغاز کرد.
لژیونر شدن در اطراف خلیج فارس
علی کریمی سه فصل هم در امارات توپ زد و در هر سه سال توانست با الاهلی قهرمان جام حذفی شود اما سال ۲۰۰۴سال آغاز ستاره شدن بود . در ماه‌های پایانی حضور کریمی در الاهلی، مدیر برنامه‌های او اعلام کرد که باشگاه‌های هرتابرلین، هامبورگ، بایرن مونیخ، یوونتوس و آ. اس. رم به صورت تلفنی با او صحبت کرده‌اند، اما او مذاکره را به پایان قرارداد کریمی با الاهلی، موکول کرده‌است.
بایرن، آغوش باز کن!
پس از پایان قراردادش با الاهلی ، او بایرن مونیخ را انتخاب کرد و فصل ۲۰۰۴-۲۰۰۵ را در آلمان شروع به هنر نمایی کرد . او از همان ابتدا در لیست بازیکنان بایرن قرار گرفت و برعکس سایر هم وطنانش در بسیاری از مسابقات برای بایرن به میدان رفت و چنان خوب بازی کرد که مارکوس هورویک سخنگوی باشگاه بایرن‌مونیخ در مصاحبه‌ای اعلام کرد:« باشگاه بایرن‌مونیخ از عملکرد کریمی راضی است و قرارداد جدیدی با این بازیکن منعقد خواهد کرد.»
قوانین دندان شکن!
کریمی که پس از کسب جایزه بازیکن سال آسیا در سال ۲۰۰۴ به بایرن‌مونیخ پیوسته بود، در فهرست اولیه سه نامزد نهایی بازیکن سال آسیا در سال ۲۰۰۵ در کنار پارک جی سونگ از منچستر یونایتد و شونسوکی ناکامورا از سلتیک قرار گرفت، اما با عوض شدن قوانین کنفدراسیون فوتبال آسیا، مبنی بر حضور اجباری در محل اهداء جایزه و بازی در فوتبال قاره آسیا، در لیست نهایی کنفدراسیون فوتبال آسیا نامی از او دیده نشد. کریمی همچنین به عنوان هافبک بایرن مونیخ، در کنار رونالدینیو از بارسلونا و زیدان از رئال مادرید؛ در نظر سنجی سایت فیفا، به عنوان یکی از نامزدهای سلطان دریبل جهان در سال ۲۰۰۵ قرار گرفت.
آغاز مصائب
طبق یکی از بندهای قرارداد کریمی، مدت آن پس از ۲۵ بازی به‌طور خودکار تمدید می‌شد که در بازی با هامبورگ در هفته ۲۴ لیگ (که بیست و پنجمین بازی کریمی محسوب می‌شد) این اتفاق افتاد. اما در همین بازی به علت جابه‌جایی استخوان نازک‌نی پای راست مصدوم شد و ادامه فصل را از دست داد.
او پیش از آسیب‌دیدگی، ۳ بار نیز در لیگ قهرمانان اروپا به میدان رفت که در اولین بازی خود برابر راپیدوین گلزنی کرد. با گلزنی در مقابل رایپدوین؛ کریمی تنها بازیکن ایرانی بایرن‌مونیخ لقب گرفت، که در لیگ قهرمانان اروپا گل زده‌است.
کریمی پیش از مصدومیت؛ در ۲۰ بازی بوندس‌لیگا، ۲ بازی جام حذفی و ۳ بازی لیگ قهرمانان اروپا به میدان رفت و به ترتیب در هر کدام نمره‌های میانگین ۳٫۵۷، ۴٫۲۵ و ۳٫۸۳ را از مجله کیکر کسب کرد. میانگین نمرات کریمی در بوندس‌لیگا و لیگ قهرمانان اروپا در فصل ۲۰۰۶–۲۰۰۵، بهترین نمرات در میان سه بازیکن ایرانی این تیم به‌شمار می‌رودکریمی در پایان فصل، قهرمانی بوندس‌لیگا و جام حذفی را همراه با بایرن‌مونیخ جشن گرفت.
پایان مسیر در خارج از ایران
پس از این مصدومیت شاید دیگر علی کریمی مسیر جدیدی را در راه لژیونر شدن پیش روی خود نمی دید. همان طور که در فصل دوم حضور خود در بایرن که آخرین فصل حضورش نیز بود ، نتوانست مانند قبل بازی کند. لازم به ذکر است که مصدومیت فوق الذکر او را در این فصل هم او را رها نکرد و پس از بازگشت از بازی های ملی نیز گریبان او را گرفت.
بازگشت به ایران
او پس از بایرن چند فصلی هم در قطر توپ زد . او ابتدا در القطر بازی کرد و در انتها هم دو بازی برای السیلیه انجام داد و مانند همه باز هم راه ایران را در پیش گرفت و به خانه ی همیشگی اش بازگشت و هوادارن با آغوشی باز او را پذیرفتند . او یک فصل برای پرسپولیس سپس یک فصل برای استیل آذین و بعد از این دو فصل هم به خاطر تقاضای سرمربی شالکه ، شش ماه در شالکه توپ زد و در نهایت باز هم به پرسپولیس پیوست.
آخرین اپیزود باشگاهی کریمی در تراکتور سازی تبریز رقم خورد. او در خرداد ۹۲به تراکتور سازی پیوست و در آخرین بازی دوران حرفه ایش مقابل استقلال تهران با نتیجه سه بر یک به پیروزی رسید؛ پیروزی تراکتور در این باز با یک پاس گل از سمت علی کریمی برای یارانش رقم خورد.
دوران طلایی ملی
دوران ملی او نیز دوران کم فروغی نبود و او تیم ملی ایران را از سال ۱۳۷۷همراهی کرد و در در بازی های آسیایی سال ۱۹۹۹مدال طلا را به گردن آویخت . در جام ملت های آسیا سال ۲۰۰۴سوم شد ، در دو دوره ی پیای یعنی سال های ۲۰۰۰و ۲۰۰۴موفق به کسب قهرمانی در جام ملت های غرب آسیا شد و در ۲۰۰۳هم در جام بین قاره ای قهرمانی را در آغوش کشید.
رکوردها سخن می‌گویند
جادوگر آن قدر رکورد دارد و آن قدر افتخار که آدم نه می داند کدام را و نه می تواند همه را در یک مطلب بگنجاند اما کافی است درباره ی او همین را بدانیم که او در سال ۲۰۰۴بهترین بازیکن آسیا شد و در سال های ۲۰۰۱ ، ۲۰۰۵و ۲۰۱۲ نامزد دریافت این عنوان بود . وی در سال ۲۰۰۴آقای گل جام ملت های آسیا نیز شد.
باز هم بهترین، باز هم ایرانی
در سال ۲۰۱۸میلادی ، سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا نامزدهای بهترین هافبک تاریخ جام ملت‌های آسیا را اعلام کرد و از کاربران خود خواست تا برترین هافبک تاریخ این رقابت را از بین علی کریمی از ایران، کیم جو سونگ از کره جنوبی، فهد الهریفی از عربستان، شونسوکه ناکامورا از ژاپن، شائو جیایی از چین، نشات اکرم از عراق، هری کیول از استرالیا، سرور جپاروف از ازبکستان، کیسوکه هوندا از ژاپن و کو جاچئول از کره جنوبی انتخاب کنند. در نهایت علی کریمی هافبک اسبق باشگاه بایرن مونیخ و تیم ملی ایران با قاطعیت و با کسب ۹۱ درصد آرا به عنوان بهترین هافبک تاریخ جام ملت‌های آسیا انتخاب شد.
حالا که کریمی به عنوان بهترین هافبک تاریخ جام ملت‌های آسیا انتخاب شده شاید بتوان بهترین دوران فوتبالی علی کریمی را جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ چین دانست. کریمی در آن رقابت‌ها پنج گل برای تیم ملی به ثمر رساند و کمک زیادی کرد تا تیم ملی به مقام سومی جام ملت‌های آسیا برسد.
از گل‌های او در آن دوره از رقابت‌ها، هت‌تریک فراموش‌نشدنی مقابل کره جنوبی در مرحله یک‌چهارم نهایی را می‌توان نام برد. علی کریمی در همان سال عنوان بهترین بازیکن سال آسیا را از آن خود کرد و در نهایت هم راهی باشگاه بایرن مونیخ آلمان شد.
بازگشت به خویشتن؟
داستان پر افت و خیز ما ایرانی ها در فوتبال حالا شاید پس از سال ها شکست و غم و اندوه و ناتوانی ، به قسمت خوب ماجرا رسیده باشد . ماجرایی که در هفته گذشته با بهترین شدن علی دایی آغاز و در این هفته با بهترین شدن علی کریمی ادامه و امید واریم با بهترین شدن های دیگر ستاره هایمان به جایی برسد که در زمستان سرد امسال ، جام ملت های آسیا را روی دستان کاپیتان تیم ملی مان ببینیم.
آرزویی که شاید دست نیافتنی نباشد به شرط آن که حواشی را از تیم دور کنیم و بازیکنانمان هم بشوند همان ستاره های بی توقع و پر فروغ سال های نه چندان دور ...
*گزارش از احمدرضا خطیبی
