به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم، طی چند دهه اخیر عوارض کمتر و نبود موانع تجاری، زنجیره عرضه جهانی را تقویت کرده و باعث افزایش تجارت جهانی شده است. در واقع میانگین نرخ عوارض بر واردات توسط اعضای سازمان تجارت جهانی از ۱۲.۷۴ درصد در ۱۹۹۶ تا ۸.۸ درصد در ۲۰۱۶ کاهش یافت. تجارت جهانی نیز از ۵ تریلیون دلار در ۱۹۹۶ تا ۱۹ تریلیون دلار در ۲۰۱۳ بالا رفت.
ولی حالا در حال پسرفت است. آمریکا در تلاش برای رسیدن به تجارت به اصطلاح عادلانه در گیری های تجاری را با چندین اقتصاد آغاز کرد. جنگ او با چین از همه شدیدتر است و باعث وضع یک سری عوارض اضافی شد. برخی عقیده دارند چون آمریکا فروشنده صرف و چین خریدار صرف در این رابطه دو طرفه هستند، چین بازنده این جنگ تجاری است و بالاخره تسلیم می‌شود. ولی اینگونه نیست.
عوارض به هر دو کشور ضربه می‌زند. برخی محصولات که بر آنها عوارض وصل شده به آسانی ارائه نمی‌شوند، بنابراین خریدشان ادامه می یابد ولی با قیمت بالاتر. وقتی بر کالایی عوارض وضع شود، یکی از این سه اتفاق می افتد:
سود کاهش می یابد
در برخی صنایع شرکت ها نمی خواهند یا نمی توانند هزینه را به مشتریان منتقل کنند، در نتیجه سود شرکت کاهش می یابد. در مورد شرکتهای عمومی این مسئله به درآمدها آسیب می رساند و بر قیمت سهام تاثیر می گذارد.
افزایش قیمت
یک شرکت ممکن است هزینه عوارض را بر دوش مشتریانش بگذارد (مثل اپل) و مشتریان مبلغ بیشتری برای همان کالا بپردازند. این یعنی هیچ چیزی تغییر نکرده فقط آنها پول کمتری دارد تا برای کالاهای دیگر خرج کنند.
کاهش تقاضا
ممکن است یک شرکت هزینه‌های عوارض را بر عهده مشتریانش بگذارد ولی به خاطر کاهش خرید مشتریان، تقاضا کاهش یابد. ما قبلاً شاهد از بین رفتن تقاضا در یک صنعت در ابتدای سال ۲۰۰۸ بودیم: ماشین لباسشویی. همین اتفاق می تواند برای کالاهای دیگر هم بیافتد (مثل اتومبیل).
عوارض تاثیرات منفی دیگری نیز دارد. با افزایش بی ثباتی، اعتماد را در تجارت از بین می‌برد. عوارض می‌تواند ناکارآمدی و بهره وری کمتر ایجاد کند.
آمریکا مشکلات قانونی با چین دارد: نگرانی به جا در مورد دسترسی به بازارها و تخلف مالکیت فکری. ولی باید به کمک سازمان تجارت جهانی آن را حل و فصل کرد نه با عوارض.
استفاده از عوارض تنها باعث اقدامات تلافی‌جویانه چین می‌شود. چین غیر از عوارض، یک انبار پر از سلاح دارد که می تواند علیه آمریکا استفاده کند. در اینجا چند تا از آن سلاح ها را می شناسیم:
1_ مقابله با کاهش خرید خارجی کالاهای چینی با افزایش هزینه های داخلی.
2_ کم کردن ارزش یوان برای پایین آوردن قیمت کالاهای چینی برای خریداران آمریکایی، به منظور مقابله با تأثیر عوارض.
3_ متوقف کردن خرید از خزانه‌داری یا فروش دارایی های فعلی در خزانه داری در زمانی که دولت آمریکا در حال انتشار بدهی بیشتر و فدرال رزرو در حال متعادل کردن ترازنامه اش با فروش بدهی آمریکاست. تاثیر این کار افزایش هزینه های وام گیری برای دولت آمریکاست.
4_ ایجاد روابط تجاری نزدیک‌تر با سایر کشورها برای منزوی کردن و حذف آمریکا مثل حذف عوارض اتومبیل برای متحدان آمریکا.
5_ تشویق کره جنوبی به دشمنی با آمریکا با توجه به اینکه بهبود روابط با کره یکی از اهداف ترامپ است.
6_ سختگیری قانونی در مورد شرکتهای آمریکایی.
7_و ضع عوارض بر فروش فلزات نادر به شرکتهای آمریکایی و دولت آمریکا (این فلزات ماده اولیه مورد نیاز گوشی های همراه و سیستم‌های دفاع موشکی هستند).
خبر خوب این است که این دو کشور با یک آتش‌بس موقت موافقت کرده اند ولی مشخص نیست در آخر به توافق برسند یا نه.
