به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر، سرانجام همان گونه که پیش بینی می‌شد، تروییکای اروپایی تحت فشارهای ایالات متحده و فراتر از آن، متعاقب لابی‌های گسترده پشت پرده با کاخ سفید و وزارت امور خارجه آمریکا نتوانست در آزمون «صیانت از برجام» نمره قبولی کسب کند.
تأخیر عامدانه اتحادیه اروپا در ارائه و اجرایی کردن ساز و کار مالی ویژه، معلول مذاکرات پشت پرده‌ای است که میان وزرای امور خارجه کشورهای اروپایی و مایک پمپئو وزیر امور خارجه دولت ترامپ و در قالب «دیپلماسی پنهان» صورت می‌گیرد.
در اردیبهشت ماه امسال، زمانی که ترامپ رسماً از توافق هسته‌ای با ایران خارج شد، تروییکای اروپایی بلافاصله از حفظ توافق هسته‌ای با ایران و اعمال ساز و کاری مؤثر در این خصوص خبر داد.
«فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و «ژان ایو لودریان» بارها از اجرایی شدن این ساز و کار در آینده‌ای نزدیک! خبر دادند و حتی یک بار لودریان تاکید کرد که چنین راهکاری تا ماه نوامبر (آبان ماه) و قبل از اعمال دور دوم تحریم های ثانویه کاخ سفید علیه ایران (تحریم‌های بانکی و نفتی) اجرایی خواهد شد.
امروز در نخستین ماه سال ۲۰۱۹ میلادی قرار داریم و مقامات اروپایی، بار دیگر از اجرایی شدن ساز و کار مالی ویژه در آینده‌ای نزدیک خبر می‌دهند!
در کنار این تأخیر هدفمند، شاهد اعمال تحریم‌های امنیتی جدید مقامات اروپایی علیه ایران به بهانه‌های واهی هستیم. به عبارت بهتر، اروپاییان نه تنها بسته پیشنهادی و ساز و کار مالی ویژه را اجرایی نکردند، بلکه دست به اعمال تحریم‌های جدید علیه کشورمان زده‌اند.
هنوز جملات معروف رئیس جمهور ناتوان فرانسه در خصوص بقای اروپا در برجام با اجازه آمریکا! از یادها نرفته است. چندی پیش امانوئل مکرون در گفت و گو با شبکه سی ان ان اظهار داشت: «داشتن رابطه شخصی با ترامپ مهم است. ترامپ فردی است که تلاش کرد تا به وعده‌های انتخاباتی خود عمل کند، همانطوری که من نیز تلاش می‌کنم به وعده‌های خود عمل کنم و اقدامی که ترامپ در این زمینه انجام داد را محترم می‌شمارم. اما تصور می‌کنم بنابر رابطه شخصی و مذاکراتی که داشتیم، بتوانیم کارها را بهتر دنبال کنیم، بطور مثال درباره ایران، ترامپ تصمیم به ترک برجام گرفت، اما در نهایت وی تصمیم گرفت تا باقی ماندن ما (دیگر طرف‌های امضاکننده توافق) در برجام را محترم شمارد و بنابر روابط شخصی و گفت‌وگوهایمان وی پذیرفت که ما دراین توافق باقی بمانیم....»
این جملات، ترجمانی از نوع نگاه پایین به بالای مقامات اروپایی نسبت به ایالات متحده آمریکاست. در سایه همین نگاه است که کشورهای اروپایی حتی بر سر میزبانی ساز و کار مالی ویژه خود (SPV) با اختلاف مواجه شده‌اند! بدیهی است «اروپای بی ثبات امروز» و «اروپای وابسته به آمریکا» نمی‌تواند حکم یک نقطه ثقل استراتژیک و اقتصادی را در سیاست خارجی ما ایفا کند.
در شرایطی که فرضیه استقلال اروپا در نظام بین الملل بارها ابطال شده است، سرمایه گذاری بر روی «رفتار اروپا» نتیجه‌ای جز شکست و ناکامی برای ما نخواهد داشت. هم اکنون زمان بازخواست تروییکای اروپایی از سوی دستگاه سیاست خارجی ما فرا رسیده است، از عهدشکنی در قبال توافق هسته‌ای گرفته تا اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران و حمایت از گروههای تروریستی ضد ایرانی در خاک اروپا جملگی عناوین مجرمانه‌ای هستند که قاعدتاً اروپاییان دفاعیه‌ای در قبال آنها ندارند.
