به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ مهدی محمدی با انتشار تصاویری در صفحه شخصی خود در اینستاگرام نوشت: نشد که از میدان انقلاب جلوتر برویم. مجال راه رفتن نبود. من هر سال از همین حوالی وارد راهپیمایی می‌شدم، امسال امکان جلوتر رفتن اما نبود. از چشم‌ها امید می‌بارید. بر لب‌ها تمام خنده بود. باران می‌آمد.
چتر بالای سر هم می‌گرفتند. بعضی هم می‌گفتند این باران خیس شدن دارد. کودکان من و هر آن کس دیگر که دیدم ذوق می‌کردند. گویی همه فهمیده بودند این جشن از نوعی دیگر است و تا می‌توانند باید شادمانی کنند. برای بچه‌ها هر چه چشمشان را گرفت و دلشان خواست خریدیم. گران ترینش البته بادبادک بود. خواستیم امروز را برای همه عمر به خاطر بسپارند.
پیرمردی روی سن خاطره می‌گفت. مردم از آن سوی میدان برایش دست تکان می‌دادند، بچه‌ها بالا و پایین می‌پریدند و برایش سوت و کف می‌زدند. حیران مانده بود. موقع پایین آمدن گریست. انقلاب خمینی چهل ساله شده است. چه سروری بالاتر از این.
کاش همت و چمران و متوسلیان و تهرانی مقدم بودند و می‌دیدند که نه گرانی از عهده این مردم بر می‌آید نه تودهنی زدن به ترامپ و بولتون برایشان کاری دارد. آنها البته هستند و می‌بینند. کاش ما هم باشیم وبمانیم.
