به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، جنبش عدالتخواه دانشجویی طی بیانیه‌ای درباره تحولات ونزوئلا اعلام کرد: انتظار می‌رود دولت جمهوری اسلامی بنا به تفکر انقلابی خود که حمایت از مظلومین و مستضعفین سراسر جهان و اصل حمایت از کشورهای مبارز در میدان مقابله با امپریالیسم جهانی است، دولت و ملت مظلوم ونزوئلا را به حال خود رها نکرده و از مجاری رسمی جمهوری اسلامی ایران حمایت های قاطع خود را نسبت به آن دولت و ملت، به گوش جهانیان برساند.
در این بیانیه آمده است: «ما باید در ارتباط با مردم جهان و رسیدگی به مشکلات و مسائل مسلمانان و حمایت از مبارزان و گرسنگان و محرومان با تمام وجود تلاش نماییم...» (صحیفه امام، ج21، ص: 91)
دولت ونزوئلا طی دو دهه گذشته در نخستین حلقه شرکای سیاسی ایران در صحنه جهانی قرار داشته است. همکاری این کشور با جمهوری اسلامی، فارغ از این نگاه بوده که دولت حاکم، از کدام جناح سیاسی در ایران است. آنچه که ما از رفتار دولتمردان ونزوئلایی دریافته‌ایم، پشتیبانی از نظام ایران و احترام به عزت و استقلال کیان اسلامی ما بوده است.
نمونه‌های عملکرد آن کشور را در سخت‌ترین دوران فشارهای بین‌المللی به ایران به یاد می‌آوریم؛ زمانی که با پایمردی آن کشور، اجماع علیه جمهوری اسلامی در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی شکسته می‌شد؛ تا زمانی که در بحبوحه ممنوعیت صادرات بنزین به ایران، کاراکاس از خواست دشمنان ایران سر باز می‌زد؛ تا زمانی که آن کشور منفذی برای دور زدن برخی تحریم‌های بین‌المللی علیه کشورمان شده بود؛ تا زمانی که بازار مسکن خود را به روی شرکت‌های خصوصی ایران گشود و پروژه‌های چند میلیارد دلاری در اختیار آنها قرار داد؛ تا زمانی که دوچرخه، خودرو، تراکتور و کِشتی ایرانی می‌خرید تا کارگر و صنعت ایرانی دوام آورد؛ تا زمانی که در شورای حقوق‌بشر و سایر سازمان‌های بین‌المللی، قابل اطمینان‌ترین شریک جمهوری اسلامی بود و هست.
حال سوال اینجاست که خصوصیات یک دوست و شریک سیاسیِ معتمد و قابل اتکاء در عرصه بین‌المللی چیست که کشوری چون ونزوئلا، فاقد آن باشد؟ و سوال دوم آنست که دولت جمهوری اسلامی، امروز در قبال جدی‌ترین تهدیدی که طی سالیان اخیر، موجودیت شریک و هم‌پیمان قابل اعتمادش را هدف قرار داده، چه کرده است؟
این سوال با چشم‌پوشی از نگاه آرمانی و انقلابی پرسیده می‌شود و صرفا از منظری واقع‌گرایانه و ناظر بر منافع ملی طرح شده است؛ که اگر غیر این بود، باید از نقش برجسته ونزوئلا در شکل‌دهی به جنبش استقلال‌طلبانه در قاره آمریکا، استقبال از تبلیغ مکتب اسلام در آن منطقه، مقاومت در برابر نظام سلطه، حمایت از نهضت فلسطین و از این قبیل موضوعات صحبت می‌کردیم.
کشور ونزوئلا که در سال‌های اخیر تحت فشارهای سنگین سیاسی، اقتصادی و هجمه‌های رسانه‌ای قرار گرفته، اکنون با دخالت نیروهای خارجی تهدید می‌شود. اگر دولت آمریکا در گذشته در پشت اقدامات و طراحی‌ها علیه انقلاب ونزوئلا قرار داشت، امروز در پیشانی اقدامات و اجرای عملیات نقش‌آفرینی می‌کند. اجرای موفق پروژه سرنگونی دولت ونزوئلا، ابعادی بین‌المللی گسترده‌ای خواهد داشت که کشور ما نیز از ترکش‌های سهمگین آن بی‌بهره نخواهد بود.
همچنین انتظار می‌رود دولت جمهوری اسلامی بنا به تفکر انقلابی خود که حمایت از مظلومین و مستضعفین سراسر جهان و اصل حمایت از کشورهای مبارز در میدان مقابله با امپریالیسم جهانی است، دولت و ملت مظلوم ونزوئلا را به حال خود رها نکرده و از مجاری رسمی جمهوری اسلامی ایران حمایت های قاطع خود را نسبت به آن دولت و ملت، به گوش جهانیان برساند. آن چیزی که مردم از دستگاه سیاست خارجه خود انتظار دارند ایستادن در کنار مستضعفان و مظلومانی هم چون ونزوئلا و کشمیر و یمن است.
بر این مبنا، انفعال و بی‌تحرکی دولت و دستگاه سیاست خارجه کشور در قبال این تحول بین‌المللی که روزهای سرنوشت‌ساز خود را سپری می‌کند، نه از منظر ملی و نه انقلابی هیچ توجیهی ندارد. همچنین انتظار می‌رود چهره‌های ملی، انقلابی، رسانه‌ای و دانشگاهی در کشور، با درک این تحول در شرف وقوع، واکنشی مسؤولانه‌تر در پیش گیرند.
