روزنوشت‌های سفر به لرستان
روز سوم ۹۸/۱/۱۴
همه پل‌های شهر ریخته.
بخشی از شهر نیست!
باور کنید که نیست! سیل ابتدای شهر را برده! به کجا، معلوم نیست!
شهر دوقسمت است؛ قسمت بلندی از سیل جان سالم به در برده ولی قسمت پایین در آّب فرو می‌رود.
سرریز سدهای خرم‌آباد و دورود همگی به پلدختر می‌ریزد.
با سرعت ۸۰ کیلومتر در ساعت!
الان ۴هزارخانه در گل هستند؛ تا نیم متری سقف!
آب و گاز قطع شده.
فقط بخش سالم شهر برق دارد.
معمولان هنوز فقط راه هوایی دارد.
کسی از روستاها خبری ندارد.
هیچ کس نمی‌داند آنجا کسی زنده هست یا نه!
اینجا آب نیست!
غذا نیست!
بخدا نیست!
بخدا نیست!
بوالله نیست!
هیچی نیست!
از صبح یک نصفه نان خوردم!
اغراق نیست.
شهر تلفن ندارد!
آنتن نیست!
جهرمی دروغ می‌گوید که هست!
فرماندار در شهر نیست.
۳ روزه که کسی او را ندیده.
تا الان جلسه شورای تامین شهر برگزار نشده!
فارس، مشرق، تسنیم، شرق، غرب و... کجایند؟ چرا کسی اینجا نیست؟!
بحران واژه کوچکیست برای پلدختر!
چرا مردم کمک نمی‌فرستند؟
تمام کنید این همه توییت زدن را!
پی‌نوشت:
الان برای همین چند خط، ۵۰ کیلومتر در جاده فرعی آمدم تا بتوانم پست بگذارم. نت نیست.
