به همین دلیل برای اعمال فشار و قبول سیاست های خود از جانب ایران ، تحریم هایی را وضع می کنند، جمهوری خواهان قصد دارند در کوتاه ترین زمان برنامه های ایران را متوقف کنند . از این رو شاهد خروج ترامپ از برجام هستیم این اقدام در واقع اعمال استراتژی چماق وهویچ است، در این روش یک کشور که آمریکا باشد، با چماق خود ایران را تحدید می کند، اعمال بیشتر تحریم ها و همزمان تهدید و... از طرفی هم ایران از جانب اروپا تطمیع که همان هویچ است می شود. در قالب مذاکره مجدد بر روی برنامه های موشکی و پهپادها و... تا ایران برای خارج شدن از فشار آمریکا راهی را جزء قبول شروط اروپا نبیند . آن ها هم هرچه بیشتر چارچوب های زیادتری را برای محدودیت ایران ترتیب دهند . صحبتی که جدیداٌ مطرح شده کانال مالی اروپا یا همان اینستکس است.
در اینستکس مبادله مالی بین بانک های ایران و اروپا انجام نمیشود ایران نفت یا کالای دیگر به شرکتی اروپایی میفروشد در حساب ایران در اینستکس بستانکار میشود و بعد ایران کالایی از شرکت دیگر میخرد، آن شرکت صورت حساب را به اینستکس می دهد و در صورت تایید شرکت بدهکار به ایران با شرکت طلبکار تسویه حساب می کند همچنین اینستکس صاحب اراده است یعنی میتواند درستی یک خرید و فروش را تایید نکند کما اینکه اعلام کرده فقط اقلام بشر دوستانه را تایید می کنند در واقع اینستکس قیم خرج کردن طلب های ایران از شرکت اروپایی می شود همچنین پارا از تحریم فراتر نمیگذارد تا آمریکا اجازه خرید نفت ندهد اروپا نفت نمیخرد . درواقع به گلوگاه اقتصادی ما تبدیل میشود که هر وقت خواستند ما را تحت فشار قرار دهند.
بنابراین دستگاه دیپلماسی ایران باید در قبال تحریم ها و تهدید ها بعد از پایان مهلت 60 روزه اقدامات جدی حقوقی انجام دهد غربی ها یک ضرب المثل دارند «به دشمنت حمله کن، اگر فرار کرد دنبالش کن و اگر مقابلت ایستاد تو فرار کن» پس اگر باز هم از جانب دستگاه خارجه ایران با سکوت مواجه شویم مهلت 60 روزه چیزی شبیه بلف می شود این موضوع مشروعیت نظام را در اذهان مردم متزلزل می‌کند. باید فرهنگ مقاومت و سیاست پدافندی را تقویت کنیم تا در چشم آن ها به تهاجم تعریف شود و از این طریق می توانیم تهدید را به فرصت تبدیل کنیم و تن به اینستکس که غیر شرافت مندانه است ندهیم.
* مسئول سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه خوارزمی
