به گزارش خبرنگار «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در سی و ششمین نشست پایان دوره دفتر تحکیم وحدت، عبدالحسین خسرو پناه، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، به بیان مباحثی پیرامون موضوع اسلامی سازی دانشگاه پرداخت.
خسرو پناه در ابتدا با اشاره به فعالیتهای چشم گیر اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان گفت: دفتر تحکیم وحدت همیشه به عناصر اسلام توجه ویژه داشته است، امسال هم به اسلامی شدن دانشگاه‌ها توجه ویژه داشته است.
خسرو پناه با نقد برغیر اسلامی بودن محتوای علوم دانشگاهی آغاز کرد و گفت: اکر مقصود از اسلامی بودن وجود ظواهرو نماد های اسلامی باشد در کشورهای زیادی دانشگاه اسلامی وجود دارد. برای مثال در هر دو استان اندونزی، دو دانشگاه دولتی وجود دارد که یکی از آنها اسلامی است. ولی اسلامی بودن این دانشگاه ها در این است که خانم ها در ان دانشگاه محجبه اند و دانشجویان همه ی رشته ها چند واحد دروس معارف اسلامی می خوانند اما در پرداختن به علوم اسلامی فعالیتی رخ نمی دهد.
خسرو پناه ادامه داد: منظور از دانشگاه اسلامی، دانشگاهی نیست که فقط از نماد‌های اسلامی مانند مسجد، اعتکاف و مراسم شب‌های قدر و امثالهم بهره می‌برد ، منظور از دانشگاه اسلامی، دانشگاهی عالم ، کارآمد و پاسخگو به مسائل زمانه باشد، استادان عالم داشته‌باشد، به همان اندازه که در تولید علم دینی تلاش کنیم، دانشگاه‌های ما اسلامی می‌شود. به نظر ما در دانشگاه اسلامی بیش از ان که اسلامیت وصف نماد ها ها باشد وصف علمیت و توانمندی و کارامدی است.
خسرو پناه گفت: مخالف نماد ها نیستم حتی نماد ها را امتیاز می دانم ولی مهم تر از نماد ها این است که دانشجویان دارای علم نافع باشند. علمی که در حین کارامدی ناظر بر نیار های جامعه باشد.
خسرو پناه با اراِئه این پرسش که از بین بسیج اساتید چند نفر نظریه پرداز علوم اسلامی هستند؟ گفت: ما باید طبیعت شناسی و علوم مهتدسی را با رویکرد اسلامی داشته باشیم تا در صدد رفع نیاز های جامعه اسلامی براید. ما دانشمندانی در کشور داریم که در جهت تولید علم نافع تلاش میکنند که دستاورد های خوبی هم داشتند . مانند دانشمندان هسته ای که دشمن تعدادی از انها را از ما گرفت.
خسرو پناه گفت: گوهر دانشگاه اسلامی در این است یک دانشگاه دانشی منطبق بر نیاز های به روز جامعه تولید کند و یا با رویکرد اسلامی به علوم بپردازند.
خسروپناه با اشاره به خاطرات شهید مطهری گفت: او هیئت علمی بود ولی هیچ موقع شغلش او را از رسالت دینی اش خارج نکرد و برای رفع شبهه جامعه بی خوابی میکشید و نوشته هایش را حتی در نشریات زن روز چاپ می کرد و همین موضوع اورا در حوزه علمیه زیر سوال برد در صورتی که خوانندگان ان نشریه پر شبهه ترین جوانان بودند.
خسرو پناه با بیان این موضوع که قرار نبود درس های معارف تبدیل به شغل بشود گفت: اولین کار برای ایجاد تحول در اساتید اولین کار این است که اخوند ها در دانشگاه به رسالت اخوندی خود بپردازند. و اوف بر این اخوند هایی که رسالت دینی خود را تبدیل به تجارت و کاسبی کرده اند.
خسرو پناه در ادامه گفت: اگر دنبال دانشگاه اسلامی هستید باید ببینید اساتید و دانشجویان ما چقدر به دنبال علم نافع با رویکرد اسلامی هستند. رویکرد اسلامی در علوم مهندسی یعنی به کارگیری علوم پایه در در تکنولوژی برای رفع نیاز هلای تمدنی جامعه ما. به همان اندازه که مهندسین دانشگاه های ما در تولید دانشی که نیازهای تمدنی جامعه را رفع کند مشارکت داشته باشند، نمودار اسلامی بودن دانشگاه رشد میکند.
خسرو پناه ادامه داد: نگرانی در باب پوشش در دانشگاه پسندیده است اما باید به همان اندازه در باب علم نافع کارامد با رویکرد اسلامی نگرانی داشته باشیم چرا که این شاخصه ی دانشگاه اسلامی است. تولید علوم انسانی اسلامی. علومی که مبتنی بر مبانی حکمی باشد. ما اساتید کمی داریم که در این حوزه به نظریه پردازی بپردازند.
خسرو پناه در آخر با بیان این که تحول علم با بخشنامه امکان پذیر نیست گفت: نمی شود از بالا دستور بر تولید علم صادر شود بلکه باید بدنه علمی کشور باید دغدغه تحول علم و تولید علم نافع داشته باشد.
