به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل ازرجانیوز،با وجود مشکلات و برخی اختلاف‌ها میان شورای شهر تهران و مدیریت شهرداری تهران، شورای شهر نتوانسته آنچنان که باید در انجام وظایف خود که نظارت به سازمان‌های تابعه شهرداری و شهرداری تهران است، دقت نظر داشته باشد.
همچنین در پیگیری اجرای مصوبات شورای شهر توسط شهرداری همیشه با مشکلات مواجه بوده و حتی در برخی موارد دیده می شود که شهرداری کلنگ پروژه‌ای را می زند و یا پروژه ای را افتتاح می کند که اعضای شورای شهر کمترین اطلاعاتی از آن ندارند.
از طرفی شهرداری تهران در مدیریت خود بر سازمان‌های تابعه ضعیف عمل می‌کند، به‌ویژه در مورد متروی تهران نظارت قابل قبولی وجود ندارد که اظهارنظرهای ضد و نقیض شهردار تهران در مورد عملکرد مدیران مترو تهران نشانگر همین موضوع است.
شهردار تهران در اظهارات خود فقط به اطلاعات ارائه شده توسط مدیریت مترو اکتفا می کند، در صورتی که مدیریت کلان شهر تهران باید به سامانه‌ای حساس همچون مترو تهران با جدیت و با اقتدار، نظارت کرده و به شکل ناظری فعال حضور داشته باشد.
با این حال، شرایط کنونی به‌نوعی رقم خورده که مدیرعامل یک شرکت دست چندم شهرداری تهران در مقابل مقام دوم کشور که توسط مردم انتخاب شده، آنچنان اظهارنظر و شانتاژ می‌کند که حتی برخی از نمایندگان مجلس نیز متأثر از این اظهارات غیرواقعی، مصاحبه‌هایی انجام می‌دهند.
این در حالی است که شورای شهر و مدیریت کلان شهرداری تهران اگر اعتقاد به خدمت رسانی بی منت و صادقانه به مردم دارند، باید به ادامه این سیاسی‌کاری‌ها و اظهار نظرهای غیرمسئولانه برخی مدیران سازمان‌های وابسته به شهرداری تهران خصوصاً مترو و حوزه حمل و نقل و ترافیک خاتمه دهند.
عملکرد دولت در 4 سال گذشته نشانگر آن است که دولت با شهرداری تهران به دلیل حساسیت خاص شهر تهران صادقانه مواجه شده و با تمام توان کمک کرده است. شخص رئیس جمهور چندین جلسه با مسئولان مربوطه در جهت گره گشایی از مشکلات شهر تهران برگزار کرد اما متأسفانه مسئولان شهر تهران پس از جلسات مذکور به‌جای تشکر از این همه کمک، اظهارنظرهای سیاسی خود را ابراز و اعلام کردند که این جلسات خروجی نداشته است.
به‌نظر ی‌رسد در حال حاضر مدیریت در مترو تهران به صورت ارباب رعیتی می باشد. این در حالی است که ارتباط مدیریت با کارکنان زحمت کش در سازمان خدماتی و حساسی همچون مترو باید خیلی صمیمانه و نزدیک باشد.
معضل دیگر در مدیریت متروی تهران می باشد، مدیریتی که خود خوانده و مادام العمر شکل گرفته و خط قرمز کاذبی در حاشیه مترو ترسیم شده است. به طوری که این امر موجب شده نخبگان و متخصصین از این حوزه گریزان شوند و به نوعی گفته می شود که متخصصین از این حوزه قهر کرده اند و برای همین این حوزه حساس فاقد پویایی و چالش‌های سازنده است.
همچنین مدیریت مترو تهران شبیه دونده ای است که بدون هدف و برنامه ریزی در حال دویدن است. متأسفانه ضعف در برنامه ریزی و هزینه کرد در کمک‌های کلان دولت در 4 سال گذشته کاملاً مشهود است.
بنا بر این گزارش، یکی دیگر از مشکلات مترو تهران عدم شفافیت در آورده سهم شهرداری تهران است، چراکه با ارائه حواله، کاغذ و تراکم نمی توان یک پروژه حساس ملی را پیش برد، بلکه شهرداری تهران باید تلاش کند سهم خود جهت احداث متروی تهران را مثل سایر کلانشهرها پرداخت کند.
خبرها از برگزاری جلسه میان مدیرعامل شرکت بهره برداری مترو و راهبران قطارها در آخر هفته قبل حکایت می کنند . در جلسه ای که میان آقای ربیعی مدیرعامل ظرکت بهره برداری مترو و راهبران برگزار شده است ، آقای ربیعی با راهبران در خصوص بازنگری حق و حقوق ضایع شده آنها ، تجدید نظر در شیفتهای کاری و استاندارد سازی شیفتها ، حق تعطیل کاری که تا کنون پرداخت نمی شده ، کارانه سالانه آنها و ... صحبت و قولهایی در این خصوص به راهبران داد .
در همین حال، گفت می‌شود، راهبران مترو در جلسه‌ای اواخر هفته قبل از ربیعی مدیرعامل بهره‌برداری مترو از وی قول و قرارهایی شنیده‌اند اما وقتی از او خواستند تا قول‌های مطرح شده را مکتوب و امضا نماید که وی اعلام کرد چیزی را امضاء نخواهد کرد و از پرسنل خواست تا به وی اعتماد کنند.
در این جلسه، کارکنان در خصوص اعتماد و یا عدم اعتماد به ربیعی اختلاف‌نظر داشتند، به‌طوری که گروهی اعلام کردند ما به او اعتماد نداریم و حتماً باید گفته‌های خود را مکتوب و امضا کند. در مقابل برخی از افراد تأکید کردند به مدت 2 هفته صبر می کنیم و اگر گفته‌های ربیعی عملی شد، فعالیت‌ها به روال عادی انجام خواهد شد اما اگر او به گفته‌های خود عمل نکند، از ابتدای ماه آینده، مجدداً اعتراض‌ها آغاز خواهد شد.
در مجموع تصمیم بر اعتماد شد و مقرر گردید راهبران قدم اول را در این راستا بردارند و سایر پرسنل واحدهای دیگر نهایت همکاری را جهت نشان دادن حسن نیت خود نشان دهند تا بهانه ای برای کم کاری مسئولین باقی نماند. لذا از روز شنبه شاهد رفع کلیه تاخیرها و سرعت در حرکت قرارها بودیم.
ضمناً کارکنان مترو از وجود فایل صوتی جلسه برگزار شده در این خصوص خبر می دهند و اعلام کرده اند علت اصلی عدم اصرار برخی کارکنان بر امضای مطالب مطرح شده، ضبط صدای ایشان و امکان ارائه آن به رسانه‌ها است.
با این حال، چنانچه بنا به ادعای محسن هاشمی و ربیعی، مشکل مترو، بودجه، واگن، یارانه دولت، قطعات یدکی و... بود و نه مشکل مدیران با کارکنان، چرا مشکلات با برگزاری جلسه میان مسئولین و راهبران حل شد؟ چه کسی پاسخگوی وقت تلف شده مردم به خاطر این سوء مدیریت‌ها خواهد بود؟ چه تضمینی برای عدم تکرار این مسائل وجود دارد؟
