به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از تسنیم، طهماسب مظاهری اظهار کرد: «معمای نقدینگی همواره از سوالاتی بود که پیش روی سیاست گذاران اقتصادی و دولت وجود داشته؛ از یکسو نقدینگی مایه حیات اقتصاد است و از دیگر سو رشد نقدینگی اگر بیش از رشد تولید باشد، تورم زاست.»
وی ادامه داد: «اولین خصیصه نقدینگی ایجاد قدرت خرید است و این قدرت خرید دنبال کالا و خدمت می گردد؛ بنابراین هنر دولت ها [در گذشته] و بانک مرکزی همواره بر این بوده که رشد تولید و نقدینگی را با هم همخوان سازد.»
مظاهری رشد نقدینگی ۲ تا ۴ درصد بیشتر از رشد تولید را محرک اقتصاد و تولید دانست و افزود: «از آنجایی که دولت توفیق نمی یابد رشد نقدینگی را با رشد تولید هماهنگ نماید، تورم ایجاد می شود و این تورم پدیده ای است که ما و ملت ایران با آن خو کرده ایم.»
وزیر اقتصاد دولت های هفتم و هشتم گفت: «نقدینگی مانند آب حیات است که اگر وجود نداشته باشد خشکسالی به بار می آورد اما اگر آب بیش از حد رفع نیاز در اختیار باشد و از مسیرهای مناسب نیز هدایت نشود، به سیل تبدیل می گردد.»
مظاهری در پاسخ به چگونگی رشد نقدینگی اظهار کرد: «کاهش رشد تولید به سیاست دولت و وضعیت اقتصادی منتج می شود و مهم ترین دلیل وضعیتی است که دولت برای فعالان اقتصادی ایجاد می کند.»
وی خاطرنشان کرد: «قدم نخست برای تنظیم نقدینگی، اصلاح فضای کسب و کار است تا رشد نقدینگی کاهش یابد در این راستا سال گذشته رشد تولید منفی را پیش رو داشتیم و امسال نیز عدد ۱.۲ درصد را اعلام کرده اند.»
مظاهری رشد نقدینگی منطقی را سه تا چهار در صد بالاتر از رشد تولید خواند و افزود: «در شرایطی که دولت در حال حاضر با کسری بودجه روبرو است، ما همواره توصیه کرده ایم رشد نقدینگی را مدیریت کند تا به ۱۵ تا ۱۷ درصد برسند و به جامعه آرامش ببخشد.»
وی در خصوص بازار باز برای تنظیم رشد نقدینگی بعنوان سیاستی جدید از سوی بانک مرکزی گفت: «بانک مرکزی نمی تواند با یک دکمه مشکلات را حل کند؛ ده ها و صدها تصمیم باید گرفته شود تا رشد نقدینگی و تولید نزدیک شوند.»
مظاهری ادامه داد: «پنجره واحد مناسب است اما صدها قدم باید برداشته شود تا این مسیر تسهیل گردد.»
وی افزود: «بانک مرکزی تلاش دارد کمبود نقدینگی واحدهای پولی و مالی از مازاد نقدینگی در دست سایر واحدها تامین شود؛ به جای اینکه دست به انتشار و افزایش پول جدید بزند.»
مظاهری گفت: «رشد نقدینگی ناشی از خط های اعتباری است که دولت و بانک ها از بانک مرکزی می گیرند؛ دولت برای نیازهای بودجه ای به ناچار بخشی از این کمبود را از بانک مرکزی تامین می کند و بانک مرکزی هر ریالی که به کسی اعتبار دهد، پایه پولی را بالا می برد و با ضریب ۷برابر منجر به نقدینگی می شود.»
رئیس کل اسبق بانک مرکزی خاطرنشان کرد: «توصیه می شود دولت در هزینه های خدماتی و تشریفاتی و حتی هزینه های جاری اولویت بندی کرده و تا جایی که می تواند صرفه جویی و از منابع بانک مرکزی کمتر استفاده نماید.»
