متن این سخنرانی به شرح زیر است:
جناب آقای روحانی، ریاست محترم جمهوری و ریاست هیئت امنای دانشگاه فرهنگیان پس از گذشت ۶ سال از مدت ریاست جمهوری خود هر چند دیر، اما به دانشگاه فرهنگیان خوش آمدید.
جناب آقای دکتر؛ ایران ما سوای تمامی منابع غنی و ثروت‌ها و جاذبه‌های خدادادی یک منبع بزرگتر و مهمتر دارد و آن هم نیروی انسانی جوان است. جوانی که با امید و انگیزه با شهامت و شجاعت همیشه پای کار بوده و همیشه نشدنی‌ترین کار‌ها را شدنی کرده است همان جوانی که اعتماد به آن‌ها در تاریخ تمام کشور‌ها منشا خیر‌های بزرگی بوده است.
همان جوانانی که در انتخابات حامی اصلی شما بودند همان‌هایی که در سال ۹۶ با شعار با روحانی ۱۴۰۰ همه کار کردند آیا در مدت باقی مانده زمان آن نرسیده شعار و عمل تان را این قرار دهید با جوانان تا ۱۴۰۰. ما به یک فرد رای ندادیم ما به یک تفکر رای دادیم به قول‌ها و وعده‌های بزرگی که قرار بود عملی شوند رای دادیم آیا پشیمان نیستید که به وعده‌های خود عمل نکردید؟
جناب آقای روحانی چه بخواهید و چه نخواهید راه سعادت کشور از توجه واقعی به جوانان می‌گذرد مقصود من از جوان همان جوان مومن انقلابی است که در سخن مقام معظم رهبری به کرات به آن اشاره شده است. برای همگان روشن است که یکی از مصادیق بارز جوان مومن انقلابی همین دانشجویان دانشگاه فرهنگیان هستند که فردای این کشور منوط به تربیت نسلی است که به زودی در اختیارشان قرار خواهد گرفت.
امروز مخاطبین شما دانشجویان یک دانشگاه نیستند امروز مخاطبین شما یک مجموعه‌ای با ۹۸ واحد دانشگاهی که بیش از صد هزار دانشجو دارد هستند. امروز مخاطبین شما بیش از یک میلیون فرهنگی هستند. مخاطبان شما امروز بیش از ۱۴ میلیون خانواده‌ای هستند که به طور مستقیم با این قشر سر و کار دارند اگر به فکر فرزندانتان هستید، باید در تمامی امور از فرهنگیان استفاده بهینه بشود.
اگر امروز در مسائل اجتماعی فرهنگی و اقتصادی مشکل داریم ناشی از همین عدم توجه به جوانان و مخصوصا فرهنگیان است.
ما دانشجویان به دنبال مقصر نیستیم و معتقدیم با ارائه راهکار از سوی نخبگان و صد البته توجه عملی از شما کورترین گره‌ها نیز به دست جوانان باز خواهد شد. انتقاد کردن همیشه آسان است، ولی ما راهکار هم ارایه خواهیم داد چند مورد از این راهکار‌ها را اشاره می‌کنم و بقیه امور را به دوستان می‌سپارم.
ما معلمان بیش از هر چیزی به دنبال حفظ جایگاه بالای خود در جامعه هستیم که با سیاست‌های موجود عملا غیرقابل دسترسی است معلمی که بعد از ۳۰ سال کار و تلاش خالصانه مجبور است برای تامین نیاز‌های ابتدایی خانواده خود مسافرکشی کند چه طور می‌تواند خوب کار کند.
اجرای طرح رتبه بندی معلمان نیاز به توجه جدی‌تر از جنابعالی و وزیر محترم آموزش و پرورش است به راستی افزایش ۲۰۰ تا ۶۰۰ هزار تومانی ناچیز معلمان چه تاثیر بسزایی در زندگی آن‌ها خواهد داشت. ما یک پیشنهادی داریم که در مورد سازو کارهایش هم فکر کردیم باید سازمان نظام معلمی نظیر سازمان آموزشی و مهندسی تاسیس شود تا بتوانند همه جانبه از معلمان حمایت کنند.
نظام بودجه ریزی باید تغییر کند نهاد‌ها و موسسات بسیاری با ادعای کار فرهنگی سالانه بودجه‌های هنگفتی را صرف کار‌های به اصطلاح فرهنگی می‌کنند که نتیجه آن را می‌بینیم آیا بهتر نیست این بودجه‌ها را در آموزش و پرورش که اصلی‌ترین نهاد فرهنگی کشور و سردمدار نظام تربیتی است هزینه شود. در پایان بار دیگر با صدای بلند می‌گویم ما جوان‌ها ناراحت از وضع موجود هستیم، اما ناامید نیستیم، زیرا معتقدیم امید آخرین چیزی است که می‌میرد.
