زیدآبادی با اعلام این خبر نوشت: خداوند خودش به دردِ دل خانواده‌های درگیر با بیماران کرونا برسد به خصوص آنها که عزیزشان را هم از دست می‌دهند.
نه امکان همراهی مریض در بیمارستان، نه امکان ملاقات با او، نه امکان مراسم تشییع و تدفین و ترحیم، حتی نه امکان اینکه داغدیدگان سر به شانۀ هم بگذارند و عقده‌های دل خود را باز کنند. هر کس باید در درون خود بگرید!
باری، مادر همسرِ من عفت موسوی، زندگی پر فراز و نشیبی را سپری کرد. از سال ۴۴ پس از ازدواجش با دکتر محمد محمدی گرگانی، درگیر سیاست شد. پس از دستگیری دکتر محمدی در سال ۵۱ او با دو دختر بچۀ دو ساله و شش ماهه‌اش در راه گرگان و تهران در رفت و آمد بود و عملاً پشت درِ زندان‌ها سرگردان و اسیر شده بود.
در سال ۵۳ به دلیل کمک به فراری دادن اشرف دهقانی از زندان، بازداشت و در کمیتۀ مشترکِ ضد خرابکاری مورد شکنجه شدید قرار گرفت. او تا پیروزی انقلاب در زندان ماند و دو کودک خردسالش دور از آغوش او بزرگ شدند.
