به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، ۱۰۰۲ واحد تولیدی گرفتار تعطیلی و رانت خواری، ظرف یک سال اخیر، با همت و پیگیری دستگاه قضایی احیا شد.
تفاوت مدیریت اشرافی غربگرا با مدیریت مردمی- انقلابی، همین جاها معلوم می شود:
هنر اولی، تعطیلی ظرفیت های تولید ملی و قربانی کردن آن در برابر تاخت و تاز سیاست و اقتصاد غرب است؛
اما دومی، به احیای ظرفیت های معطل یا نیمه تعطیل در خدمت رونق اقتصادی اهتمام می ورزد.
امید که این همت، به زودی در پیکره فسرده دولت هم تزریق شود.
بی تردید اگر تولید جان بگیرد، بخش مهمی از چالش های فعلی، از اقتصاد کشور رخت بر می بندد.
