به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» محمدمهدی فراهانی*// این‌روزها همه‌ی افراد از فضای گفتگویی که در کلاب هاوسِ عزیز ایجاد شده ابراز خوشحالی میکنند، روم‌هایی که در خصوصِ خود این برنامه ایجاد میشود دائما آن را تحول شگرفی در اپلیکیشن‌های اشتراکی عنوان میکنند_هرچند سال‌ها قبل یاهو این‌چُنین فضایی ایجاد کرده بود_ و هرچیزی که میشنویم از مزایای و امتیازات این اپلیکیشن بازهم آمریکاییِ جذاب است اما یک مسئله در این مدتی که دورادور همراه این برنامه بودم برام جالب بود که خواستم با شما هم مطرح کنم.
مسئله جالب کلاب هاوس انحصار میکروفون هست، از صبح تا شب هر تایمِ زمانی که روم‌های مطرح رو باز میکنیم با اسامی ثابت و تکراری روبرو میشویم که همیشه هستند! این افراد صبح هستند ظهر هستند شب هستند متاسفانه نصفِ‌شب هم هستند، انگار این افراد زندگی‌شان با تعداد کلماتی میگذرد که در کلاب هاوس بیان میکنند.
سیستم بصری کلاب هاوس هم پرمعنا و مفهومه و دقیقا فرمش به محتواش میخوره!
وقتی وارد یک اتاق میشید، قسمت بالایی و میکروفون‌دارها در اختیار چهره‌ها و افراد پررابطه است و هیچ اثری از مردم عادی دیده نمیشود و نقش مردم در این اپلیکیشن فقط در قسمت پایینی برنامه و در شنونده ها خلاصه میشود.
دیکتاتوری مدرن اپلیکیشن‌ها به همین شکل هست که میبینیم. مردم در اتمسفر گفتگوی خواص صرفا به دلیل حضور و شنونده بودن حس میکنند که در یک برنامه اشتراکی حضور دارند اما در واقعیت تولید کنندگان محتوا بازهم یک عده‌ی خاص و محدود هستند. همان روحانیونی که در مساجد و حسینیه‌ها انحصار میکروفون را در اختیار دارند، همان حسن آقامیری که منبرهایش دائما یک‌طرفه‌ست همان سلبریتی‌هایی که در اینستاگرام چرند میگویند و رفقایشان کامنت تایید برایشان میگذارند! به همان شکل و حتی بدتر چراکه مردم اینجا در جواب مزخرفات افراد نمیتوانند کامنت فحش هم بگذارند.
کلاب هاوس بستر گفتگو هست اما نه بستر گفتگو برای ما مردم عادی، مردم عادی تنها میتوانند به صحبت‌های افراد مشهور و معروف فارغ از سوادهایشان گوش بدهند. در برخی روم ها مردم عادی به گفتگو دعوت نمیشوند اما تا دلتان بخواهید مدیران اتاق‌ها التماس میکنند که فلان سلبریتی مذهبی یا غیر مذهبی درخواست‌شان برای صحبت کردن را قبول کند تا روم‌شان جذاب تر شود.
دیکتاتوری مدرن یعنی در این اپلیکیشن برای تو بستر گفتگو آماده شده اما تو اجازه‌ی گفتگو نداری و اجازه‌ی آن دست شخص دیگری است.
در دیکتاتوری مدرن مردم فکر میکنند مهم‌اند اما بازهم مردم هیچکاره‌اند، نه البته هیچکاره‌ی هیچکاره که نه، مردم هستند اما برای شلوغی بازار چهره‌ها!
* دبیر فرهنگی دفتر تحکیم وحدت
