به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از خبرآنلاین، اسراییل همواره در طول تاریخ بر آن بوده که برنامه صلح‌آمیز جمهوری اسلامی ایران را نابود کند و در همین چارچوب نیز زمانی که مذاکرات ایران و کشورهای 1+5 برای امضای توافق هسته‌ای در جریان بود، اسراییل، عربستان و برخی دیگر از متحدان منطقه‌ای آنها تمام تلاش خود را به‌کار بستند تا برجام به نتیجه نرسد.
شکست این تلاش‌ها در پی حصول توافق هسته‌ای میان ایران و کشورهای 1+5، تل‌آویو را به سوی خرابکاری و استفاده از حربه‌هایی نظیر اقدامات نظامی و تروریستی علیه تاسیسات و دانشمندان هسته‌ای ایران سوق داد تا شاهد اتفاقاتی نظیر آنچه روز یکشنبه در نطنز رخ داد، باشیم. اسراییل در زمان مقتضی پاسخی مناسب در قبال این توطئه‌ها دریافت خواهد کرد که یکی از مهم‌ترین این پاسخ‌ها، افزایش چندبرابری فعالیت‌های علمی در راستای توسعه صلح‌آمیز برنامه هسته‌ای ایران خواهد بود.
ضعف در پیشگیری از حوادث اینچنینی در داخل کشور نیز یک واقعیت است. دستگاه‌های امنیتی باید بسیار جدی با این قضایا مقابله کنند و در این راستا ضرورت دارد که به سرعت زمینه‌های نفوذ اسراییل در کشور شناسایی شده و با نفوذی‌های تل‌آویو برخورد شود. از سوی دیگر، اقدامات متقابل هم در دستور کار ایران قرار گیرد تا دیگر شاهد اتفاقات اینچنینی نباشیم.
اگر دستگاه‌های اطلاعاتی امنیتی کشور به جای صرف انرژی‌شان پیرامون مسائل کم‌اهمیت، تمرکز خود را روی مسائلی مهم نظیر نفوذ در تاسیسات هسته‌ای معطوف کنند، می‌توان تا حد زیادی امنیت این تاسیسات را افزایش داد.در مقطع زمانی فعلی هم آنها باید پاسخگو باشند که چرا نتوانستند از وقوع حادثه دوباره در نطنز جلوگیری کنند.
درباره این موضوع شاهد گمانه‌زنی‌های زیادی در کشور بودیم اما نه تنها قابل پذیرش نیست که در پی حادثه نطنز «مذاکرات وین را لغو کنیم» که به نظر می‌رسد اجرای چنین سیاستی دقیقا می‌تواند در راستای منافع اسراییل باشد.
تل‌آویو تلاش داشت مذاکرات 1+5 به نتیجه نرسد و با از بین رفتن توافق هسته‌ای 2015، ایالات متحده و دیگر کشورهای درگیر در این موضوع روی اعمال مجدد تحریم‌های بین‌المللی علیه جمهوری اسلامی ایران اجماع کنند. اگر گفت‌وگوها پیرامون احیای توافق هسته‌ای به نتیجه نرسد، ایران بار دیگر ذیل تحریم‌های سازمان ملل متحد قرار می‌گیرد و باید تصریح کرد در واقع این همان خواسته اسراییل است که از سوی برخی افراد مطرح می‌شود.
برجام در سال 2015 میان ایران و 6 کشور دیگر به امضا رسید؛ سرنوشت این توافق که از سوی ایران به صورت کامل اجرا می‌شد، با خروج ایالات متحده به خطر افتاد و اکنون امریکا وظیفه دارد گام اول را در راستای بازگشت به توافق برداشته و علاوه بر آن تمام توان خود را در راستای احیای برجام به کار بندد. برای این منظور ضروری است تمام تحریم‌هایی که در دوره ریاست‌جمهوری ترامپ علیه ایران اعمال شد، لغو گردد تا چنانچه بارها از سوی مقامات جمهوری اسلامی تاکید شده، تهران نیز اجرای کامل تعهداتش ذیل توافق هسته‌ای را از سر گیرد.
یکی از جدی‌ترین مشکلات در کشور ما این است که نگاهی جناحی به مساله سیاست خارجی وجود دارد. ما نباید اختلافات سیاسی داخلی را به سیاست خارجی وصل کنیم. سیاست خارجی ابزاری برای تامین منافع ملی است و نباید موضوعات سیاست داخلی و اختلافاتی که میان جناح‌های مختلف وجود دارد، به مانعی بر سر تامین منافع ملی بدل شود. کسانی که توجهی به این موضوع ندارند، آگاه نیستند که سیاست خارجی مربوط به ایران و مربوط به نظام جمهوری اسلامی است و ربطی به دولت و احزاب ندارد.
