به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» میکائیل دیانی، فعال اسبق جنبش دانشجویی و نامزد انتخابات شورای شهر تهران در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
در چند روز گذشته هجمه های مختلفی نسبت به تحلیل بنده و دوستانی مانند بنده صورت گرفته بود که چرا در نقد نتیجه احراز صلاحیت شورای نگهبان نوشته ایم و پس از بیانات آقا این موضوع بعضا پررنگ تر و لحنی کنایه آمیز نیز به خود گرفته بود؛ البته این فارغ از آنهایی است که الفاظ توهین آمیز داشتند که با آنها به کل گفتگویی نیست. لذا لازم دانستم چند نکته ای را در این زمینه بگویم:
۱-همچنان که رهبری برخی از نقدها را دلسوزانه دانستند، بایستی بدانید که من و امثال من از سر خیرخواهی انقلاب و ایران نقدمان را با صراحت بیان کردیم، چنانچه نقدمان را نیز درست می دانیم، و حجت همین نقد درست را می شود در سخنان رهبری یافت که فرمودند: «عدم احراز صلاحیت برخی افراد به معنی بی‌صلاحیتی آنان نیست بلکه به این معنا است که شورای نگهبان با توجه به گزارشها، امکانات و آشنایی‌های خود نتوانسته صلاحیت آن فرد را تشخیص دهد، اگر چه ممکن است آن فرد صلاحیت بالایی هم داشته باشد.»
۲-مسئله انتخابات تک بعدی نیست و اینکه نقد ما بر نبود همه سلایق در کاندیدای احراز صلاحیت شده برای آن بوده که به مشارکت حداکثری لطمه می زند، دلیل بر آن نیست که ما عناصر دیگر را در مشارکت بی تاثیر می دانیم. توصیه رهبری بر «پیگیری برنامه ها» بوده است، سلمنا! آیا ما منکر این بودیم که مورد هجمه قرار گرفته ایم؟! کافی است جستجویی در اینترنت بکنید و روتیتر و تیتر «در نامه جمعی از چهره‌های علمی، سیاسی و رسانه‌ای مطرح شد؛ ایده جدید برای رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری 96» پیدا بکنید تا متوجه بشوید، عبور از اشخاص و طراحی سازوکاری جدید مبتنی بر ایده ها و برنامه ها را در کنار جمعی از نخبگان کشور در آبان ماه سال 95 یعنی قریب به 9 ماه پیش از انتخابات ریاست جمهوری دوره قبل طرح کردیم، ایده ای که اتفاقا از سال گذشته در انتخابات ریاست جمهوری حاضر نیز دنبال آن بوده و مستمرا از آن دریچه با مخاطب سخن گفته ایم.
۳-در تمام این مدت پیش از انتخابات آنچه مورد نقد قرار گرفته است، اتفاقا عدم ورود افراد با توجه به ایده ها، برنامه ها و تیم های کاری بوده است. چنانچه همین یک ماه پیش در همین جا نوشتم، دو ماه دیگر انتخابات است و هنوز کاندیداها مشخص نیست، چه رسد به ایده ها و برنامه ها! نیک مستحضرید که ایده محوری و برنامه محوری در انتخابات اتفاقا شب امتحانی نیست و بایستی بسیار پیشتر آن را طرح و مورد ارزیابی قرار می دادیم و این خود از جمله ضعف های وضع موجود ساختار انتخاباتی است.
۴- آیا اعتراض صرفا به عدم احراز صلاحیت چهره ها بوده یا اعتراض به حذف ایده ها بوده است؟ این سوال دیگری است که بایستی به آن توجه کرد. اعتراض دلسوزان نه از بابت حذف چهره ها، بلکه از باب حذف ایده ها و برنامه ها بوده است. فی المثل عرض می کنم، سال 92 رهبری فرآیند برجام را که خلاصه ای از ایده تعامل با غرب برای توسعه» است را در نرمش قهرمانانه پذیرفتند و آن را تجربه تاریخی برای ملت دانستند. رد این ایده بایستی از سوی مردم در انتخابات رقم می خورد که دیگر از سوی گروه ها و جریان ها به آن رجوع نشود، اما حالا پیش از انتخابات این ایده از صحنه رقابت کنار مانده است. و یا ایده های دیگری که می توانست در انتخابات نماینده ای داشته باشد و سلایق بخشی از جامعه را نمایندگی کند و حالا در انتخابات نیست. 5-«سر خم می سلامت شکند اگر سبویی» ما عمری است برای رهبری عزیز سینه سپریم، اگر در درون ساختار نقدی هم می کنیم از قاعده «نقد حکومت آری و نفی حاکمیت هرگز» است که اگر نقد نباشد ساختار پویایی خود را از دست می دهد و ایستا می شود، چیزی که رهبری انقلاب بارها از آن حذر داده اند، حال نیز همچنان بر همان ایده ای که در این چند ساله بر آن تاکید کرده ایم پافشار هستیم که رقابت ایده ها و برنامه ها را ببینیم.
