به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ سعیدطلوعیان ریاست اندیشکده مطالعات شهر و انسان با عنوان این مطلب که جمعیت یک شهر می‌باید متناسب با مساحت و زیرساخت‌های شهری آن باشد عنوان کرد؛ متاسفانه مساحت تهران گنجایش جمعیت فعلی تهران را ندارد. علاوه بر این زیرساخت‌های فعلی در تهران جوابگوی نیازهای جمعیت متراکم آن نیست.
تراکم استاندارد جمعیت بر مساحت در یک شهر، مبتنی بر سرانه‌های مختلفی تعیین می‌شود که از جمله انها می توان به سرانه‌های مسکونی، تجاری، تفریحی، خدماتی و... اشاره کرد. بر این اساس جمع اعداد استاندارد مربوط به این بخش‌ها، سرانه استاندارد کل را تعیین می‌کند.
تهران با مساحت ۷۳۰ کیلومتر مربع و با جمعیت نزدیک به ۹ میلیون نفر در شب و حدود ۱۳میلیون نفر در روز به لحاظ معیار سرانه مساحت نسبت به جمعیت، وضعیت مناسبی ندارد. اگرچه بخشی از ارزیابی‌ها در این باره به میزان امکانات و زیرساخت‌ها نیز مربوط می‌شود اما وضعیت مولفه‌های همچون ترافیک، آلودگی آب و هوا، شلوغی‌های شهر تهران و... نشان از ان دارد که در زمینه زیرساخت‌ها هم‌نمی‌توان گفت تهران وضعیت مناسبی دارد.
مسئله جمعیت به جرئت یکی از مهم‌ترین عوامل موثر بر کیفیت زندگی شهری است. بنابراین بدون یک دیدگاه کلان و سیاستگذارانه در رابطه با جمعیت تهران نمی‌توان به برنامه‌ریزی موثر درباره مدیریت شهری در تهران دست زد. مسایلی همچون شلوغی، الودگی هوا، ترافیک، وضعیت تراکم‌جمعیت در مترو و بی‌آر‌تی و... ارتباط مستقیمی با مسئله میزان جمعیت و سرانه استاندارد آن در شهر تهران دارند.
به نظر می رسد مهم‌ترین اولویت شورای شهر ششم می‌باید مسیله جمعیت و تهیه یک طرح تفصیلی بلندمدت در رابطه با جمعیت شهر تهران باشد. مهم‌ترین خط مشی مورد توجه در این برنامه می تواند استاندارد کردن سرانه مساحت و فراهم کردن زیرساخت‌ها و امکانات استاندارد برای جمعیت ساکن تهران باشد. این مولفه می تواند به عنوان معیار اصلی و اساسی تعیین‌کننده و جهت‌دهنده به سیاست‌های مدیریت شهری تهران در سالهای آینده باشد چرا که اساسا مهم‌ترین مسئله در مدیریت شهری تامین رفاه و اسایش برای ساکنان یک شهر است.
متاسفانه در سالهای گذشته برنامه کلان و سیاستگذارانه در رابطه با مسئله طرح‌های تفصیلی در تهران نداشته‌ایم و همین مسئله شهرهای خوابگاهی زیادی را در اطراف تهران شکل داده است که نحوه ارتباط این شهرها با تهران معضلات زیادی را پدید اورده است. یکی از مهم‌ترین سیاست‌ها در رابطه با کاهش جمعیت روز در تهران تبدیل شهرهای خوابگاهی اطراف به شهرهای مسکونی و تجاری است.
