به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» سیدمرتضی موسوی نژاد// مناظرات انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ در حالی آغاز شد که امیدها به آن برای افزایش نرخ مشارکت فراوان بود، اما حداقل سه ایراد موجود در آن موجب ناامیدی این موضوع شد:
۱. سؤالهای فراوان و پراکنده اجازه بحث نمیدهد:
حجم بالای سؤالات که نامزدها مجبور بودند به آن ها پاسخ دهند شاید حتی اجازه تمرکز در نظرات دیگر نامزدها را نمیدهد. نمود اصلی این موضوع را میتوان در تذکرات متعدد مجری مناظره، در مورد پاسخ نامزدها به سؤالات بوده است.
۲. خلق نامزد پوششی در نظم فعلی مناظرات:
مناظرات باید دو به دو باشد تا موجب افزایش مشارکت باشد و نظم فعلی مناظرات موجب خلق نامزد پوششی می شود. وقتی هر نامزدی مطمئن است که در لابلای پراکندگی مناظرات پوششی بودن وی پنهان میماند، می آید تا خودی نشان دهد حتی اگر برنامهای نداشته باشد.
۳. زمان کوتاه نامزدها:
زمان کوتاه نامزدها موجب میشود تا وقت قابل توجهی از مناظرات صرفا به پاسخگویی نامزد مورد هجمه قرار بگیرد و فرصت نشود برنامه.های دیگران نقد شوند. همچنین این زمان کوتاه باعث میشود اندک برنامههای مطرح شده، قابل نقد نیست. آن چنان که یکی از نامزدها دیگری را به مناظره دو به دو دعوت کرد تا فرصت بشود دیدگاههای دوطرف نقد و بررسی شود.
دو پیشنهاد:
۱. پیشنهاد بلندمدت: تغییر نظام مناظرات در انتخابات های بعدی، به مناظرات دو به دو. در مناظرات دو به دو دیگر نمی توان متن از روی کاغذ خواند و نامزدها مجبور به پاسخگویی نسبت به برنامه های خود باشند.
۲. پیشنهاد کوتاه مدت: کاهش تعداد سؤالات، در مناظرات آتی تا ایرادات مناظرات فعلی، کاهش پشود. کند.