به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، چندی پیش مجموعه ایران تلنت رویداد «بحران نیروی انسانی در ایران» را با دعوت از دانشگاههای معتبر سراسر ایران و شرکتهای برجسته فعال در کشور و همینطور نمایندگانی از اتاقهای بازرگانی، برگزار کرد و به بررسی بحران نیروی انسانی از ابعاد مختلف پرداخت.
در این رویداد نمایندگانی از مراکز مهم آموزشی کشور چون دانشگاه تهران، دانشگاه امیرکبیر، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه شهید بهشتی، دانشگاه خوارزمی، دانشگاه فردوسی و ... حضور داشتتند و در میان جمعی از اعضای اتاقهای بازرگانی سراسر کشور، همچنین مدیران شرکتها و کارخانههای معتبری همچون ایرانسل، دیجیکالا، علی بابا، کاله، بهروز، همراه اول، آپ، اسنپ، کافه بازار، هایوب، گلرنگ، سنایچ و ... به بحث و تبادل نظر درباره مشکلات آموزش و تربیت نیروی کار توانمند و تسهیل ورود به بازار کار افراد تازه فارغالتحصیل و فاقد مهارتهای شغلی پرداختند. دراین مقاله به بیان تجربه موفق دانشگاه تهران که به عنوان یکی از نمونه های موفق در این رویداد مطرح شد پرداختهایم. برای آگاهی از سایر تجربیات و مطالعه گزارش کامل این رویداد اینجا را کلیک کنید.
یک تجربه موفق از همکاری شاتل و تپسی با دانشگاه تهران
آسیه حاتمی، مدیرعامل ایرانتلنت، در این نشست ضمن بررسی موضوع حضور دانشگاهها در بازار کار، از علاقه دانشگاهها برای گرفتن پروژه از شرکتها سخن گفت و از دانشگاه تهران به عنوان یکی از دانشگاههای موفق در زمینه جذب پروژه یاد کرد. او از محمدصادق شفیعی، مدیر مرکز نوآوری کارولوکس دانشکده فنی دانشگاه تهران و نماینده دفتر انتقال تکنولوژی دانشگاه تهران، خواست تا در مورد موفقیت این دانشگاه در این زمینه توضیحاتی را ارائه دهد.
محمدصادق شفیعی در ابتدای صحبتهای خود با بیان اینکه دانشگاه تهران در سال 1395 با این دید که باید در همکاری با صنعت به رابطهای برد- برد رسید وارد عمل شده است گفت: «اولین حرکت ما با شاتل و تپسی بود که به ما اعتماد کردند. اولین قدم ما این بود که از صنعت، سرمایهگذاری بالایی نخواستیم و تحت مدلی به نام دانشکده سرمایهگذار، شکل جدیدی از قرارداد را با همراهی و همفکری شرکتها، تنظیم کردیم که با ریسک بسیار پایین، پروژهها را در قالب ماموریتهای دانشگاه مانند تز و پایان نامه و پروژه تعریف کنیم.»
در ادامه آسیه حاتمی به مبلغ پایین این قراردادها یعنی 3 میلیون تومان اشاره کرد و گفت: «این رقم، هزینه بالایی برای شرکتها به شمار نمیآید و از استخدام یک نیروی جونیور نیز پایینتراست؛ در حالی که پروژه به یک استاد و دانشجو تحویل داده میشود و ریسک پایینی دارد. حال سوالی که مطرح میشود این است که اگر دانشگاهی بخواهد مشابه این مدل را پیادهسازی کند باید چه مراحلی را پشت سر بگذارد. آیا باید به دنبال شرکتها برود؟ آیا دانشگاه تهران به واسطه اهمیت و محبوبیتش توانسته این پروژهها را به دست آورد و یا دانشگاه تهران برای گرفتن پروژهها تلاش کرده است؟»
مدیر مرکز نوآوری کارولوکس دانشکده فنی دانشگاه تهران در پاسخ به این سوالات گفت: «اولین شرط کار برای ما این بود که تعامل در چهارچوب قوانین موجود دانشگاه صورت گیرد و تغییری در قوانین به وجود نیاید. با توجه به پیچیدگی خاص قوانین دانشگاه تهران، پیادهسازی این مدل برای سایر دانشگاهها حتی آسانتر خواهد بود.»
آموزش مهارتهای نرم شغلی در قالب واحد درسی به دانشجویان
شفیعی در ادامه، پروسه همکاری دانشگاه تهران با صنایع و شرکتهای معتبر را اینگونه تشریح کرد: «یکی از اولین کارهای ما شکل دادن دفتر انتقال تکنولوژی در دانشگاه بود چرا که با این برند جدید، راحتتر میشد با صنایع مختلف ارتباط برقرار کرد. در ادامه یک برد ویژه به این منظور در دانشگاه تعریف کردیم که مدیران و مسئولان در صنایع مختلف از ایران و خارج از ایران در آن حضور پیدا کردند. در این برد استراتژیهای حرکت را در طول 4 سال گذشته چیدیم و از تجربیات مسئولان و مدیران استفاده کردیم.»
وی افزود: «یکی از تغییرات این بود که درس کارگاه عمومی رشته مهندسی برق را به درس آموزش مهارتهای ارتباطی، تبدیل کردیم تا دانشجویان در مورد مهارتهای نرم آموزش ببینند. در کلاسهای درسی مدرسانی از صنایع مرتبط آوردیم تا دانشجویان با بخشهای مختلف صنایع آشنا شوند.»
نیاز دانشگاه به تسهیلگرانی چون ایران تلنت برای ارتباط با صنعت
شفیعی با بیان اینکه این طرح قابلیت اجرا در همه دانشگاهها را دارد، گفت: «اما نکته مهمی که در این میان وجود دارد ضرورت حضور تسهیلگران دراین میان است. اگر قرار باشد افرادی که این کار را انجام میدهند صرفا در قالب نماینده دانشگاه باشند، احتمالا طرح در جایی متوقف میشود؛ چرا که شرایط و مدیریت در دانشگاهها ثبات خاصی ندارد. در این شرایط نیاز به تسهیلگرانی در خارج از دانشگاه است ؛ مانند ایران تلنت که در حوزه استخدام، امور را برای دانشگاهها و شرکتها تسهیل میکند.»
وی با بیان اینکه زبان صنعت و دانشگاه کاملا متفاوت است و فضای ارتباط بین آنها تفاوتهایی جدی دارد، عنوان کرد: «صنعت به دنبال سرعت است و نتیجه میخواهد اما دانشگاه دید بلندمدت و فضای تکنولوژیک دارد. این دو برای ارتباط با یکدیگر به یک مترجم نیاز دارند که باید در خارج از دانشگاه جستجو شود. در کنار این، مجموعههایی مثل مجموعه ما باید تجربیات خود را به دیگر دانشگاهها انتقال دهند و سیستمهایی را حتی با همین سیستم اداری که دارند، در دانشگاهها شکل دهند.»
شرکتها برای دانشگاه و دانشجو وقت بگذارند
در ادامه مینا محمدخانی، مسئول دفتر انتقال فناوری دانشگاه تهران، نیز گفت: «نکتهای که باید به آن اشاره کنم، این است که شرکتها تصور میکنند دانشگاه از آنها تنها هزینه میخواهد و وقتی هم که به سراغ آنها میرویم، میپرسند چه قدر هزینه میخواهید و همیشه این ذهنیت وجود دارد. ما نیاز داریم که کارشناسان و مدیران فنی شرکتها برای استاد، دانشگاه و دانشجو وقت بگذارند و این موضوع ارزش بیشتری از هزینهای که میکنند دارد.
این رویداد در پنلهای مختلف، به تشریح بحران جذب نیروی کار توانمند و نگهداشت این نیروها در سازمان پرداخت و در بخشهای دیگری از آن، شرکتها تجربیات خود در مواجهه با مشکل را بیان کردند.
ایران تلنت فرآیند مهارتآموزی دانشجویان را برای دانشگاهها تسهیل میکند
ایران تلنت به عنوان بزرگترین مرجع استخدامی در کشور در سالهای اخیر و با اوج گرفتن بحران نیروی انسانی، برای تازه فارغالتحصیلانی که قصد ورود به بازار کار دارند دغدغه اشتغالزایی داشته است. در این راستا در سالهای اخیر با ایجاد سایت تلنتکوچ و ارائه سامانههای اشتغال و کارآموزی به دانشگاهها، تلاش کرده است رابطه بین دانشگاه و صنعت را آسان کند و زمینه مشارکت دانشگاه و صنعت در آموزش مهارتهای نرم را فراهم آورد. این مجموعه بر بستر سامانه کارآموزی از شرکتها دعوت میکند فرصتهای کارآموزی اختصاصی را حین تحصیل برای دانشجویان رشتههای مختلف تحصیلی در دانشگاهها ایجاد کنند و فرصت یاد گرفتن مهارتهای فنی و مهارتهای نرم در محیط کار را به تازهواردان به بازار کار بدهند.
بخش دیگری از این رویداد به ارائه گزارش جامع ارتباط دانشگاه و صنعت در سال 99 اختصاص داشت که طی آن، جایگاه دانشگاههای معتبر سراسر کشور در فرایند ایجاد اشتغال و تسهیل ورود فارغالتحصیلان به بازار کار از جنبه های مختلف ارزیابی شد و دستاورد هریک از دانشگاهها در این رقابت مورد بررسی قرار گرفت.
در انتهای این رویداد به منظور ایجاد ارتباط هر چه بیشتر میان مسئولان و مدیران در دانشگاهها، صنایع و نهادهای دولتی و اتاقهای بازرگانی، فضایی برای تعامل آنها در اتاقهای گفتگوی آنلاین ایجاد شد تا هر یک از افراد حاضر، تجربیات خود را در زمینه حل بحران نیروی کار و آموزش نیرو با یکدیگر به اشتراک بگذارند.