به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» متین حیدری*// در اثری که نوجوانی صرفا به‌دلیل پسرِ پدر مشهورش بودن، در عین وجود هم سن‌وسال‌های واقعا خواننده و هنرمند در همان برنامه‌ای که پدرش را مشهور کرده، خواننده اصلی و بازیگر تکخوان می‌شود، یعنی ماجرا به هیچ وجه ترویج فرهنگ نوجوانی نیست. ماجرا آقازادگی فرهنگی است.
در کشوری که با گذشت حدود ۴۳ سال از انقلابش، هنوز تکلیف موسیقی معلوم نیست چه چیز را نقد می‌کنید؟ که هنوز معلوم نیست بالاخره دیدن آلات موسیقی ایراد دارد و تلویزیون نباید پخش کند یا اینکه در مراسم تنفیذ استثنا است و مردم منحرف نمی‌شوند.
ما در سیاستگذاری هنر و بالاخص موسیقی عقب‌مانده نیستیم، عقیم هستیم. عقیم یعنی بی‌ثمر، یعنی ناامید از تولد. در این شوره‌زار انتظار دارید اثر فاخر پرمخاطب بیرون بیاید؟ خیر. بلکه فقط اثر پر سر و صدا می‌آید آن هم از صدقه‌سری استاد‌سلبریتی به‌ظاهر باسواد اما فالوئربگیر اینستاگرام با کمپین های مذهبی و مدیر موسسه فرهنگی ماوا که او هم بخاطر پسر پدر صاحب منصب بودنش مسئول شده است.
حتی بسیاری از کسانی که این همه نقد درباره فرم این کلیپ و سلایق متفاوت نوجوانان نوشته‌اند، اگر اسم مهراد هیدن را بیاوری فکر میکنند برند سوسیس کالباس است و اگر اسم بهزاد لیتو را بگویی با ترشی لیته اشتباه می‌گیرند. یاس را هم حکما دختر در نظر می‌گیرند و به تکخوانی‌اش فحش خواهند داد؛ نهایتا فقط به لطف آقای رییسی تتلو را می‌شناسند که باز جای شکر دارد.
اما مساله جای دیگریست. مساله پول نفت است و کسانی که به واسطه شهرت و مقبولیت، همان استعدادهایی که در برنامه مثلا کشفسان کرده‌اند را با ساخت یک کلیپ که اثری از هیچکدامشان در آن نیست اما فرزند خودشان گل سر سبد است، ناامید میکنند.
بعد شما در این زباله‌دان ابتذالِ شایسته‌سالاری، با نقد فرم این کلیپ به دنبال زیر بغل مار می‌گردید؟
چه چیز را نقد می‌کنید؟ به جای نقد همان اثر وصله پینه‌ای ماوا که هلالی را بزور ته آن چسبانده‌اند را ببرید به صد نفر نوجوان نشان بدهید و صرفا از ری‌اکشن آن‌ها فیلم بگیرید. همه چیز واضح خواهد بود.
غصه من از این است که وقتی چند نوجوان مستعد بفهمند تکخوان اثر جدید ماوا، سیدمسیحا حسینی پسر سیدبشیر حسینی است، کلاهشان را قاضی میکنند که استعداد و ذوق و هنر داشتن کشک است. اگر پدرشان کسی نباشد، به سختی کسی می‌شوند.
پی‌نوشت: جالب است که در همان کلیپ و در حوالی ثانیه‌های ۴۰، یک نفر به پسر سیدبشیر می‌گوید:«تو رو بابات تو حموم هم نمیذاره بخونی».
*دانشجوی دکتری سیاستگذاری فرهنگی
