به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» نقل از مشرق، اسفند سال ۹۹ گزارش هواپیماربایی در پرواز اهواز - مشهد با ۷۵ سرنشین به پلیس اعلام شد. متهم که با سلاح و جلیقه انفجار قلابی در هواپیما نشسته بود از سوی نیروهای امنیت پرواز داخل هواپیما، بازداشت شد. پرونده پس از تکمیل تحقیقات به شعبه ۸ دادگاه کیفری استان تهران فرستاده شد.
در ابتدای جلسه دادگاه متهم به جایگاه رفت و گفت: من از یک سال و نیم قبل نقشه هواپیماربایی را طراحی کردم و روزی که قرار شد نقشه‌ام را عملی کنم به خودم جلیقه انفجاری بستم و یک سلاح قلابی هم پیدا کردم و بدون اینکه مأموران متوجه شوند آن را به‌هواپیما آوردم. من با همسر و پسر ۵ ساله‌ام سوار هواپیما شده بودم. بعد از اینکه هواپیما از روی باند بلند شد من از جای خودم بلند شدم، همان لحظه میهماندار به‌سمت من آمد که کاغذی به او دادم.
روی آن نوشته بودم من جلیقه انفجاری دارم و کنترل آن دست شخص دیگری است اگر می‌خواهید اتفاقی رخ ندهد به سمت اهواز برگردید. میهماندار همان موقع به راه افتاد و من هم پشت سرش می‌رفتم که مقابل مردی ایستاد و کاغذ را به مردی که روی صندلی نشسته بود داد اما آن مرد در یک چشم بر هم زدن از جایش بلند شد و روی من اسلحه کشید. من هم جلیقه را باز کردم و مواد منفجره را نشان دادم. مشخص نبود که مواد قلابی است و واقعاً ماده منفجره نیست.
مسافران با دیدن این صحنه وحشت زده فریاد می‌کشیدند و از جای خودشان بلند شدند. میهماندار و مأمور امنیت پرواز مردم را آرام کردند و از آنها خواستند که روی صندلی‌های خود بنشینند. من هم ترسیده بودم، مأمور امنیت پرواز با خلبان صحبت کرد و هواپیما در فرودگاه اصفهان نشست. من نگران این بودم که برای دستگیری من به کسی آسیب وارد کنند به همین خاطر وقتی هواپیما در فرودگاه اصفهان به زمین نشست من خودم را تسلیم کردم.
متهم درباره انگیزه‌اش از این کار گفت: من برای اعتراض به وضعیت اجتماعی و زندگی‌ام این کار را کردم تا صدایم به گوش همه برسد. به‌همین خاطر هم تصمیم گرفتم هواپیماربایی کنم. وقتی خودم را تسلیم مأموران کردم آنها جلیقه انفجاری‌ام را باز کردند و دیدند که قلابی است.
قاضی از متهم پرسید در اعترافات قبلی عنوان کردی که قصد داشتی هواپیما را پس از ربودن به عربستان ببری.
متهم پاسخ داد: بله می‌خواستم هواپیما را به آنجا ببرم و در عربستان اعتراضم را به مسائل اجتماعی نشان دهم. اما دوست نداشتم پناهنده شوم یا به کسی آسیبی بزنم.
متهم درباره نقش همسرش در هواپیماربایی گفت: همسرم در این ماجرا نقشی نداشت، او اصلاً نمی‌دانست که من قصد چنین کاری دارم.متهم درباره اینکه چطور اطلاعات پرواز را به دست آورده نیز اظهار کرد: من از طریق اپ‌های رایگان اطلاعات را به دست آوردم.
وی در آخرین دفاعیاتش خاطرنشان کرد: من تحصیلکرده نیستم و سوادم در حد خواندن و نوشتن است، شغلم برقکاری است و دو فرزند دارم و قصدم هم فقط اعتراض اجتماعی بود. از قضات می‌خواهم تا در حد امکان در مجازاتم تخفیف قائل شوند.
در پایان هم وکیل مدافع متهم به جایگاه رفت و گفت: موکلم شروع به جرم داشته و مرتکب جرم نشده است.
قضات برای صدور رأی وارد شور شدند.
