به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»به نقل از فارس؛ 70 روز است که وزارت آموزش و پرورش با سرپرست اداره میشود و شمارش معکوس برای پایان دوران سرپرستی نیز به‌زودی آغاز میشود.
علیرضا کاظمی روز چهارم شهریور یعنی یک روز بعد از آنکه، حسین باغگلی وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش نتوانست از نمایندگان مجلس رأی اعتماد کسب کند، به عنوان سرپرست معرفی شد.
دوران سرپرستی، دوران سختی است؛ هرچند جایگاه مدیریت دارد اما این جایگاه سست است؛ یعنی تا زمان معرفی رسمی مدیر، ماندگاری دارد و هر روز باید منتظر پایان دوره سرپرستی بود؛ همین است که دوره سرپرستی نه فرصت برنامه‌ریزی مناسب را می‌دهد و نه زیرمجموعه خیلی گوش به فرمان سرپرست است!
در وزارت آموزش و پرورش با گستردگی نیرو و کار، سرپرستی به مراتب سخت‌تر است؛ هر چند که علیرضا کاظمی در این مدت تلاش کرد که مدیریت خوبی داشته باشد.
در همان زمان که دولت سیزدهم مستقر شد، گمانه‌زنی‌ها و درخواست‌ها برای انتخاب وزیر پیشنهادی آموزش و پرورش به شدت زیاد بود؛ هر گروهی تلاش می‌کرد تا به نوعی یک یا چند نام را معرفی کند و اسامی بسیار متعددی به عنوان گزینه‌های پیشنهادی آموزش و پرورش مطرح شد؛ در این دوره تعداد گزینه‌های مطرح شده از عدد 100 هم بالاتر بود اما تیم انتخاب کننده وزیر تلاش می‌کرد تا افرادی که از حداقل شاخص‌ها برخوردار نیستند، به حلقه بررسی وارد نشوند.
حالا در این روزها یعنی سه هفته مانده به پایان دوره سرپرستی علیرضا کاظمی، گمانه‌زنی‌ها شدت بیشتر به خود گرفته است و اسامی متعددی هم از گوشه و کنار درباره وزیر پبشنهادی آموزش و پرورش شنیده میشود.
این روزها هنوز نام‌هایی چون مسعود فیاضی، یوسف نوری، احمد قیومی، علیرضا علی‌احمدی، محمدمهدی زاهدی، محمد طیب صحرایی، احمد حیدری، حسین تاریخی، محمدرضا مردانی شنیده میشود.
اما در هر صورت، جامعه فرهنگیان این روزها به شدت چشم انتظار انتخاب وزیر هستند. وزیری که بتواند هرچه زودتر اوضاع این وزارتخانه را سامان دهد و از همه مهتر بتواند سند تحول را روی ریل حرکت قرار دهد چرا که اگر سند تحول جان گیرد، گره از مشکلات آموزش و پرورش هم باز میشود.
