به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از مهر؛ احمد وحیدی وزیر کشور در نشست سفرای بیش از ۶۵ کشور جهان و همچنین رؤسای سازمان‌های بین‌المللی مقیم با بیان اینکه سیاست جمهوری اسلامی ایران تعامل و داشتن روابط رو به جلو با همه کشورهاست، از قاچاق مواد مخدر، مهاجرت‌های گسترده، جرایم سازمان یافته، قاچاق کالا و فعالیت‌های تروریستی، به عنوان چالش‌های وزارت کشور در حوزه حفظ نظم و امنیت کشور یاد کرد.
وی با اشاره به بیش از ۳ هزار و ۸۰۰ شهید و بیش از ۱۲ هزار جانبازی که جمهوری اسلامی ایران در راه مبارزه با قاچاق مواد مخدر تقدیم کرده است، از سهم بالای کشورمان در کشفیات مواد مخدر گفت و تصریح کرد: در سال گذشته، ۹۰ درصد تریاک کشف‌شده در جهان، ۷۲ درصد مورفین کشف‌شده در جهان و ۲۰ درصد هروئین کشف‌شده در جهان، در ایران کشف شده‌اند.
وزیر کشور با اشاره به چند برابر شدن حجم تولید مواد مخدر در افغانستان بعد از ورود آمریکایی‌ها در ۲۰ سال پیش عنوان کرد: با توجه به اینکه تولید و صادر کردن این مواد مخدر جلوی چشم آمریکایی‌ها بوده است آیا آمریکا نباید خود را در این ماجرا پاسخگو بداند؟
وحیدی ضمن انتقاد از منفعل بودن برخی کشورها در زمینه مبارزه با قاچاق مواد مخدر گفت: بدون تردید اگر ایران جلوی قاچاق مواد مخدر را نمی‌گرفت، مقصد این مواد اروپا و سایر کشورهای دنیا بود.
وزیر کشور با بیان اینکه نباید جمهوری اسلامی ایران به تنهایی بار بزرگ مبارزه با مواد مخدر را به دوش بکشد تاکید کرد که سایر کشورها باید در این زمینه به ایران کمک کنند.
وحیدی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه جمهوری اسلامی ایران دومین کشور مهاجرپذیر دنیاست گفت: در حال حاضر سه و نیم میلیون مهاجر افغانستانی در داخل کشور ما هستند و یارانه‌هایی که مردم ایران از آنها استفاده می‌کنند در اختیار این مهاجران نیز قرار دارد.
وی در عین حال گفت: کمکی که کمیساریای عالی در قبال پذیرش مهاجرین به جمهوری اسلامی ایران می‌کند بسیار ناچیز و تقریباً هیچ است.
وزیر کشور همچنین بر ضرورت تبادلات اطلاعاتی در حوزه‌های قاچاق کالا، مبارزه با مواد مخدر و مهاجرت میان کشورها تاکید کرد و گفت: لازم است که کشورهای مختلف جهان برای همکاری متقابل در جهت رفع این آسیب‌ها اراده جدی داشته باشند.
وحیدی با بیان اینکه نباید اجازه داد عده‌ای حقوق بشر را نادیده بگیرند و در عین حال از دفاع از حقوق بشر دم بزنند تاکید کرد: در مواردی که برخی دولت‌ها به صورت خودسر از اقدامات ضد حقوق بشری حمایت می‌کنند باید کشورهای جهان به صورت دسته جمعی این حمایت‌ها را مورد تقبیح قرار دهند.
