به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از آرش شفاعی، شاعر و پژوهشگر/// اگر خبری بخوانید مبنی بر این‌که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در کمیسیون اقتصادی مجلس حضور پیدا کرده و با نمایندگان این کمیسیون نشستی برگزار کرده است، احتمالا فکر می‌کنید در تنظیم خبر ایرادی وجود دارد، چراکه وزیر ارشاد معمولا در کمیسیون فرهنگی مجلس حاضر می‌شود و با نمایندگان عضو این کمیسیون نشست برگزار می‌کند. اما واقعیت این است که خبر درست است و وزیر به کمیسیون اقتصادی رفته است.
اما دلیل این کار چیست؟ این‌که وزیر به همراهی معاونان خود و گروهی از اعضای مؤثر صنوف سینمایی به مجلس و کمیسیون اقتصادی رفته تا درخصوص راهکارهای رفع مشکلات اقتصاد فرهنگ و هنر رایزنی کند. با اطمینان می‌شود گفت هیچ‌کدام از وزیران ارشاد به اندازه محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فعلی، دغدغه اقتصاد هنر و فرهنگ را نداشته‌اند. او از زمانی که در وزارتخانه مستقر شده است، در جلسات مختلف بر راهبرد اصلی خود در این حوزه تأکید کرده و به نظر می‌رسد عزم خود را جزم کرده است در این حوزه کاری کند.
واقعیت این است که کشور ما به‌خصوص در منطقه خودمان، ظرفیت زیادی برای تبدیل شدن به یک قطب فرهنگی در عرصه‌های مختلف دارد. در حوزه فیلمسازی و تولیدات سینمایی و تلویزیونی، در حوزه نشر و ادبیات، در حوزه بازی‌های رایانه‌ای و تولیدات مرتبط با صنایع فرهنگی، شاید ما در منطقه خود یک رقیب قابل توجه داشته باشیم (ترکیه) و باز ظرفیت‌هایی داریم که ترکیه آنها را به اندازه ما ندارد. برای مثال تنوع فرهنگی، پیشینه ادبی، نفوذ معنوی زبان و ادبیات فارسی و نیز هنرمندان و تولیدکنندگان خلاق در کشور ما، شاید نه‌تنها در منطقه؛ بلکه در سطح جهان کمتر رقیبی دارند.
اما واقعیت این است که میان این ظرفیت بالا و آنچه در واقعیت تحقق یافته، فاصله بسیار بعیدی وجود دارد. مهم‌ترین مشکلی که ما در این حوزه داریم، ضعف شدید در زیرساخت‌هاست. جالب است بدانید کشور ما با وجود این‌که یکی از کشورهای مؤثر در حوزه تولید آثار سینمایی در سطح جهان است و سینماگران ما به افتخاراتی در سطح جهان دست یافته‌اند که برای سینماگران بسیاری از کشورها آرزوی تحقق‌نیافتنی است، از نظر تعداد سالن‌های سینما یکی از کشورهای کم برخوردار جهان محسوب می‌شود.
نبود سرمایه‌گذاری قابل‌توجه و هدایت نادرست سرمایه‌های موجود، باعث شده است شاهد شکافی شدید در توزیع امکانات فرهنگی و هنری در کشور باشیم. دولت هم‌اکنون تمام تلاش خود را به کار گرفته تا با تکمیل ده‌ها پروژه در این حوزه، تا پایان سال آینده تعداد سالن‌های سینمایی موجود در کشور را صددرصد افزایش دهد اما سالن سینما تنها یک نمونه از ضعف‌های زیرساختی ماست. ما در بخش قوانین و مقررات حمایتی هم دچار ایراداتی هستیم که باعث می‌شود حقوق معنوی آثار فرهنگی و هنری به‌راحتی نقض شود و تا زمانی که با همفکری و همکاری دستگاه‌های مختلف حاکمیتی، در این‌خصوص اقدام جدی و مؤثری انجام نشود، رسیدن به آرزوی تبدیل ایران به قطب تولید محصولات فرهنگی، هنری و رسانه‌ای در حد یک آرزوی زیبا باقی خواهد ماند.
