به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس؛ علیرغم اینکه برجام یک موضوع ملی است و قاعدتا نباید مصالح حزبی و جناحی را در آن دخالت داد، اما متاسفانه دیده می‌شود که در برخی طیف‌ها و جریانات خاص تلاش می‌کنند بدون در نظر گرفتن منافع ملی، افکار عمومی را منحرف کرده و به اصطلاح از متن به حاشیه ببرند؛ یکی از مصادیق این مسئله را می‌توان در بزرگنمایی موضوع دیدار نماینده روسیه با نماینده آمریکا در حاشیه مذاکرات وین دید.
در همین راستا، مصاحبه‌ای با دکتر سیدمصطفی خوش چشم -تحلیلگر حوزه سیاست خارجی- انجام شد. از نظر وی، نماینده روسیه نیز مانند نماینده کشورهای دیگر –از جمله چین و کشورهای اروپایی- از ابتدای مذاکرات برجامی دیدارهای دو جانبه و چند جانبه با نماینده آمریکا داشتند که امری طبیعی است و در چنین مذاکراتی معمولا نمایندگان کشورها هماهنگی‌ها را در دیدارهای دو و چند جانبه انجام می‌دهند. لذا این امر غیرعادی و مربوط به این دو از مذاکرات نیست.
به گفته این کارشناس سیاست خارجی، نماینده روسیه با هدف هماهنگی و درک نقطه نظرات یکدیگر در تمام شش دور قبلی مذاکرات نیز دیدارهایی را با نمایندگان آمریکا داشته است.
به اعتقاد دکتر خوش چشم، کاری که هر دیپلمات برجسته ایرانی باید انجام دهد این است که بتواند کشورهای دیگر و نمایندگان آنها را با مواضع جمهوری اسلامی ایران همراه سازی کند و یک جبهه واحد در مقابل طرف غربی تشکیل دهد.
به گفته ایشان، دکتر علی باقری کنی توانسته خواسته‌های جمهوری اسلامی ایران را در حد روسیه و چین گسترش دهد تا آنها نیز به حمایت از ما ورود کنند. لذا آنها در مذاکرات دو و چندجانبه با طرف‌های غربی از مواضع جمهوری اسلامی حمایت می‌کنند. لذا اینطور نیست که چین و روسیه جلودار و واسطه ایران در مذاکرات باشند، بلکه آنها به دنبال ما حرکت می‌کنند و حمایت خود را حتی در دیدارهای دوجانبه با طرف‌های غربی اعلام می‌کنند. به عبارت دیگر، مواضع ایران به جبهه متشکل از این سه کشور گسترش پیدا کرده است.
از نظر این کارشناس مسائل بین الملل، آقای اولیانوف حمایت کننده و دنباله‌رو طرف ایرانی در مذاکرات است. دکتر خوش چشم همچنین با مذاکره مستقیم با آمریکا موافق نیست و معتقد است: اگر هدف از مذاکرات مستقیم این باشد که حرف‌ها و نقطه نظرات ما بدون کم و کاست به طرف آمریکایی برسد و نظرات آنها به ما، این کار هم اکنون نیز به صورت مکتوب و با واسطه آقای «مورا» در حال انجام است.
وی افزود: اتفاقا این روش بهتر از مذاکرات شفاهی است؛ زیرا دقت بیشتری دارد و ثبت شده است. اگرچه این اسناد غیررسمی تلقی می‌شوند، اما جای دبه بعدی باقی نمی‌ماند و تا به حال نیز اینگونه اسناد به صورت مکتوب با واسطه آقای مورا رد و بدل شده و دو طرف به صورت کامل از نقطه نظرات یکدیگر آگاه هستند.
خوش چشم در ادامه دلیل اصلی عدم مذاکره با طرف آمریکایی را اینطور بیان کرد: تحریم به مثابه یک اسلحه در دستان طرف آمریکایی قرار دارد و در حالی که طرف مقابل با یک اسلحه و نشانه رفتن آن وارد اتاق مذاکرات شده است، هیچ انسان عاقلی قبول نمی‌کند که در چنین شرایطی وارد مذاکره شود. تا زمانی که آمریکا اسلح تحریم را بیرون اتاق مذاکرات نگذارد، مذاکره کردن بی‌فایده است و مانند این است که شما از پیش بدن سلاح مقابل یک فرد مسلح قرار بگیرید.
این کارشناس سیاست خارجی همچنین به این موضوع اشاره کرد که طرف آمریکایی با خروج از برجام، از کمیسیون مشترک هم بیرون رفته است. اگر ایران قبول کند که آمریکا به کمیسیون مشترک بازگردد، در حقیقت پذیرفته‌ایم که آمریکا به برجام بازگشته است. این در حالی است که این اتفاق در عمل رخ نداده و آمریکا باید هزینه خروج خود را بپردازد.
وی با ابیان اینکه این مسئله صرفا به آمریکا محدود نمی‌شود اظهار کرد: اگر ما قبول کنیم که آمریکا بدون هزینه به برجام بازگردد، دیگر کشورها که با ایران قرارداد دارند نیز به خود جرأت می‌دهند که زیر قراردادهایشان بزنند و دبه کردن را در دستور کار قرار دهند. از همین رو باید برای همه کشورها مشخص شود که وقتی با ما قراردادی دارند و زیر آن می‌زنند، باید هزینه‌های آن را بپردازند.
وی در انتها تاکید کرد: نه به عنوان منطق برجام به عنوان یک توافق چندجانبه، نه به عنوان منطق مذاکره‌گری دو جانبه با طرفی که حاظر نیست اسلحه خود را کنار بگذارد و نه به عنوان عزت و مصلحت، صلاح نیست که در شرایط کنونی با آمریکا به مذاکره پرداخت. زیرا اگر هدف رد و بدل کردن نقطه نظرات است، این کار به صورت اسناد مکتوب و از طریق هماهنگ کننده ارشد اروپایی در حال پیگیری است.
