به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران طی پیامی در توییتر توضیحی درباره یکی از معیارهای حصول «توافق خوب» در مذاکرات رفع تحریم‌ها در وین ارائه کرده است.
او در توییتر نوشت: «دستور کار مذاکره‌کنندگان ایرانی برای ادامه دور هشتم گفت‌وگوها به دقت مشخص شده است. توافقی که طی آن تحریم‌های شکل‌دهنده فشار حداکثری رفع نشود موجب شرطی شدن اقتصاد کشور شده و نمی‌تواند مبنای توافق خوب باشد.»
آقای شمخانی در حالی این توییت را منتشر کرده که وزارت خارجه آمریکا جمعه‌شب اعلام کرد که این کشور با اعمال برخی معافیت‌های تحریمی، شرایطی را فراهم کرده است که کشورها و شرکت‌های خارجی بتوانند با ایران در پروژه‌های نیروگاه اتمی بوشهر، نیروگاه آب سنگین اراک و راکتور تحقیقاتی تهران همکاری کنند.
دولت آمریکا و رسانه‌های همسو با آن در تلاش هستند اقدام جدید آمریکا در بازگرداندن بخشی از معافیت‌های تحریمی برنامه هسته‌ای ایران را نشان‌دهنده حسن‌نیت از سوی این کشور در مذاکرات وین جا بزنند، حال آنکه کارشناسان معتقدند که این ارزیابی صحیح نیست.
به گفته تحلیلگران، اقدام جدید دولت آمریکا در واقع رفع تحریم نیست بلکه احیای معافیت‌های مربوط به برخی از همکاری‌های هسته‌ای با ایران است، یعنی برگرداندن همان معافیت‌هایی که خردادماه سال 1399 در دوران ریاست‌جمهوری «دونالد ترامپ» لغو شده بود.
مقام‌های جمهوری اسلامی ایران پیش از این تصریح کرده‌اند آمریکا تنها در صورت رفع تمامی تحریم‌ها به‌صورتی که قابل راستی‌آزمایی باشد می‌تواند به برجام بازگردد. روال گفت‌وگوها در هفته‌های گذشته حاکی از آن بوده است که آمریکا و طرف‌های غربی هنوز برای برداشتن این گام آمادگی نداشته‌اند و به‌جای آن، عملیات‌های روانی ـ رسانه‌ای را در دستور کار قرار داده‌اند.
از نظر ایران، رفع قابل راستی‌آزمایی تحریم‌ها با توجه به تجارب اجرای برجام در 6 سال گذشته حائز اهمیت زیادی است. اکنون در پرتوی تجربه‌های مختلف به‌دست‌آمده از حوادث پیرامون برجام در 6 سال گذشته این استدلال متقن به‌نظر می‌رسد که روالی که هیئت حاکمه آمریکا و به‌موازات آنها کشورهای غربی در تعلیق موقت تحریم‌ها در دستور کار داشتند ایجاد «شیرینی‌های آدامسی» برای ایران از تجربه رفع تحریم‌ها بود؛ یعنی ایجاد تجربه‌های خوشایندی که کوتاه‌موقت و گذرا است اما بعد از بین رفتن، طرف مقابل را به جست‌وجوی دوباره آن شرطی می‌کند.
به‌عبارت دیگر، طرف‌های غربی به‌دنبال آن بودند که رفع تحریم‌ها به شیرینی‌های زودگذری مانند آزادسازی بخش اندکی از دارایی‌های ایران و یا خرید چند هواپیما محدود شود اما هرگاه سخن از دلیل عدول غربی‌ها از گشایش در مراودات بانکی یا تسهیل روابط تجاری با ایران به میان می‌آمد، مسئله به سیاست‌های موشکی و منطقه‌ای ایران گره زده می‌شد تا راه برای اجرای برجام‌های 2 و 3 باز شود.
