به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از محسن اقبال دوست فعال سابق دانشجویی و فعال رسانه ای/// تصمیم داشتم زیاده درباره جشنواره فجر چیزی ننویسم... اسپویل کردن فیلم ها در ایام جشنواره را اساسا نمی‌پسندم. ولی "موقعیت مهدی" به اندازه‌ای درست و دقیق هست که باید از آن گفت. هادی حجاری فر به سان ققنوسی که تازه از آتش سربرآورده در مقام یک کارگردان کاربلد و کارکشته و به سان یک رهبر ارکستر تمامی اجزای داستان را در کنار هم قرار داده و یک اثر فاخر را تولید کرده. نماهای درست، ترکیب بندی فوق العاده، بازی های درست و به اندازه از چهره‌های کمتر دیده شده در سینما، موسیقی و صداگذاری بی‌نظیر، طراحی صحنه عالی و ترکیب همه‌ی این‌ها و از همه مهمتر بازی خود او در نقش شهید مهدی باکری! حجازی فر با ایفای درست این نقش تمام تصورات ما را از شهید متوسلیان ایستاده در غبار، کمال ماجرای نیمروز، موسی لاتاری و... دور و به یک چهره جدید و اصیل در "موقعیت مهدی" سوق داد که کاملا متفاوت، جدید و اصیل بود.
قصه های فرعی فیلم و ساختار دراماتیک آن‌ها که نقطه کمال ابراهیم امینی در داستان پردازی است، همگی در خدمت داستان اصلی بودند. و هر کدام به تنهایی یک روایت کامل و دقیق بودند. شاید تنها ایراد فیلم نبود مفاصل محکم در خورده روایت ها بود که این هم شاید به این دلیل است که این نسخه سینمایی پروژه است و احتمالا در نسخه سریالی این مورد برطرف شود.
علی ای حال باید به حجازی فر بابت خلق"موقعیت مهدی" تبریک گفت و به کسانی که به او اطمینان کردند دستمریزاد گفت و تمام کسانی که در مسیر این پروژه [13 بار تعطیلی پروژه به گفته خود کارگردان] سنگ اندازی کردند را نکوهید!
پ. ن: زیاد بلد نیستم حرف‌های بزرگتر از دهانم بزنم ولی در جای جای فیلم کاملا عینی، نفس و عنایت شهیدان علی‌الخصوص آقا مهدی و آقا حمید باکری ساری و جاری بود و اگر نبود این عنایت شهید، اساسا این اثر به دل نمی‌نشست
