به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان خطاب به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نامه ای منتشر کرد.
متن کامل این نامه به شرح زیر می باشد:
پوشش، یکی از مهمترین ارکان و نمود بیرونی فرهنگ جامعه است و بسیاری از تحولات اجتماعی، دگرگونی های اعتقادی و نظام فکری-فرهنگی اقشار مختلف مردم، در لباس و آرایش افراد بروز پیدا می‌کند. بنابراین لازم است پوشش اجتماعی، آینه تمام نمای هویت بومی، ملی و مذهبی جامعه باشد.
ایران اسلامی نیز با تمدن چندهزارساله خود، از دیرباز دارای فرهنگ و هویتی نظام‌مند بوده که در پوشش و آرایش مردمان این مرز و بوم نمود پیدا می‌کرده است.
متاسفانه از حدود صد سال اخیر در تاریخ ایران، فرهنگ ما مورد تهاجم شدید قرار گرفت و از زمان پهلوی اول، دستگاه های حاکمیتی با ترویج سبک زندگی غربی و حذف اجباری حجاب، سعی در منحط کردن فرهنگ اصیل ایرانی-اسلامی داشتند.
و به فرموده مقام معظم رهبری «اگر فرهنگ در کشوری دچار انحطاط شد و یک کشور هویت فرهنگی خودش را از دست داد، حتی پیشرفت‌هایی که دیگران به آن کشور تزریق کنند، نخواهد توانست آن کشور را از جایگاه شایسته‌ای در مجموعه‌ی بشریت برخوردار کند و منافع آن ملت را حفظ کند.»
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تاکید رهبران انقلاب بر احیای هویت ملی و مذهبی، انتظار می‌رفت متولیان امر فرهنگ در کشور، اهتمام جدی نسبت به بازسازی این فرهنگ زخم‌خورده خصوصا در عرصه پوشش، داشته باشند؛ آن هم پوششی که منطبق بر سبک زندگی ایرانی-اسلامی باشد.
مع الاسف، با مرور زمان و در سایه غفلت مسئولان فرهنگی، روز به روز شاهد تعمیق سبک زندگی غربی در بین مردم، بالاخص در استفاده حداکثری از پوشش‌های مغایر با مفاهیم دینی و ملی هستیم.
مدگرایی که امروز در کشور در حال گسترش است، حقیقتی اجتناب‌ناپذیر و جزء لاینفک جامعه مصرف‌گراست و هیچ سنخیتی با فرهنگ اسلام ندارد.
کاهش ازدواج و افزایش طلاق، رشد آمار آزارهای جنسی و تجاوزات در کشور، کمرنگ شدن حدود شرعی بین مردم، افسردگی ناشی از این رقابت جلوه‌گرانه، افزایش تعداد عمل‌های زیبایی غیرضروری، استفاده بی حد و مرز از لوازم آرایشی حتی در بین کودکان،... از مهمترین پیامدهای مدگرایی است.
ضمن اینکه بازار پوشاک به نوعی تعیین کننده سلیقه بانوان است. شلوارهای پاره، مانتوهای کوتاه و جلوباز، پارچه‌های بدن‌نما، کفش‌های مجلسی،... هیچکدام شایسته زن مسلمان ایرانی نیست و تنها در جهت نگاه "کالا انگار" به زن که شخصیت و شأن انسانی او را به هیچ می‌گیرد، مورد استفاده است.
این کالاهای تحمیلی، تنها وجه وجودی زنان را تن‌نمایی می‌داند و با ترویج پوششی که هم هست و هم نیست، حیای زن و غیرت مرد ایرانی را هدف قرار داده و باعث می‌شود جامعه صرفا درگیر رقابت فاسد جلوه‌گری زنانه باشد و به جایگاه والای وجودی زن، هیچ توجهی نکند.
آن‌چه بیش از هر چیز به رواج پوشش‌های نامناسب میدان داده، نبود نظارت و ساماندهی در حوزه مد و لباس است که دست فعالان این حوزه را برای تولید و واردات مدهای دور از فرهنگ و عرف جامعه ایرانی، باز گذاشته است.
اگر رسیدگی و نظارت دقیق به روند عرضه پوشاک در کشور وجود داشته باشد، دیگر حتی نیازی به گشت ارشاد و زور باتوم در خیابان نیست.
قاچاق لباس نیز از مهمترین معضلات کشور است که نه تنها به اقتصاد و تولید داخلی ضربه میزند، بلکه به دلیل نداشتن هیچ فیلتری در واردات، اثرات مخربی بر فرهنگ کشور گذاشته است و دولت و سایر متولیان امر باید به این موضوع نیز ورود کنند.
همچنین، وفور این گونه لباسها، شرایط انتخاب پوشش را برای زنان سخت تر کرده است. بسیاری از بانوان ایرانی برای یافتن لباسی که مطابق با عقاید مذهبی‌شان باشد، دچار مشکل هستند و گاها به تدریج با استفاده ناگزیر از همین لباس‌های نامناسب، از حجاب فاصله می‌گیرند.
در این راستا، لازم است از تولیدکنندگان داخلی که تولیدات منطبق بر سبک زندگی ایرانی-اسلامی دارند، حمایت جدی صورت گیرد؛ خصوصا در ایامی که مردم بیشترین خرید لباس را دارند.
لازم به ذکر است که هیچ اعمال محدودیتی بدون فرهنگ‌سازی و اقناع افکار عمومی و تبیین سبک زندگی ایرانی-اسلامی، اثرگذار نخواهد بود.
در پایان باید تاکید کنیم که امروز کشور عمیقا به یک تحول فرهنگی نیاز دارد که البته به فرموده رهبر معظم انقلاب، نباید آن را با استحاله اشتباه گرفت.
تحولی لازم است که احیاکننده فرهنگ غنی و اصیل ایران اسلامی باشد؛ نه گردن‌نهاده به بی‌فرهنگی غرب به بهانه به‌روز شدن و پیوستن به دنیای مدرن!
به یاد داشته باشید که «انَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ»
والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته
رونوشت به
شورای عالی انقلاب فرهنگی
کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی
اتاق اصناف ایران
اتحادیه صنف تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران
سازمان تعذیرات حکومتی
معاونت اجتماعی ناجا
