به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، نکته مهم این است که این دو طرح، برای دولت آمریکا الزام‌آور نیستند. در واقع از منظر حقوقی نمی‌توانند مانع احیای توافق هسته‌ای باشند ولی هزینه سیاسی انعطاف‌پذیری آمریکا و تعامل در وین را افزایش خواهند داد. هر چند این احتمال نیز وجود دارد که این طرح‌ها با هماهنگی با دولت آمریکا جهت فشار بر ایران تصویب شده باشد.
با گذشت زمان و نزدیکی به انتخابات کنگره، اراده کاخ سفید برای احیای توافق هسته‌ای متزلزل‌تر خواهد شد. زیرا دولت بایدن از نظر سیاست داخلی و اقتصادی نیز موقعیت شکننده‌ای دارد و با توجه به مخالفت برخی دموکرات‌ها با ارائه امتیازات بیشتر به ایران، احیای توافق هسته‌ای دشوارتر خواهد شد.
اینکه جمهوری‌خواهان و دموکرات‌های حامی این دو طرح واقعاً مخالف احیای توافق هسته‌ای باشند یا در حال ایفای نقش «پلیس بد» باشند، تغییری در وضعیت ایجاد نمی‌کند. به هر حال، هدف آن است که یا توافق متلاشی شود و یا ایران وادار به ارائه امتیازات غیرهسته‌ای گردد.
هدف جمهوری‌خواهان از ارائه طرح دوم که با رأی بیشتر و در واقع حمایت دموکرات‌ها نیز به تصویب رسیده، جلوگیری از افزایش همکاری ایران و چین ذکر شده است. نکته‌ای که دستگاه سیاست خارجی ایران برای تعمیق روابط راهبردی با پکن می‌بایست مد نظر قرار بدهد.
به نظر می‌رسد توافق هسته‌ای به «بازی جوجه» بدل شده و فعلاً هیچ‌یک از طرفین قصد عقب‌نشینی ندارد. واکنش ایران به افزایش زیاده‌خواهی طرف مقابل می‌تواند افزایش سطح مطالبات برای تقویت اهرم فشار تیم مذاکره‌کننده باشد.
