به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از سایت give me sport، فوتبال در رده ملی و برای تیم ملی نسبت به بازی در باشگاه کاملا متفاوت است. بازی در تیم ملی به سبب این که همه بازیکنان برای یک کشور هستند، شباهت کیفی بیش‌تری نسبت به فوتبال باشگاهی دارد که در آن بازیکنان از کشورهای مختلف هستند. شاید یکی از عجیب‌ترین چیزها در فوتبال، دیدن بازیکنی باشد که به طور مکرر در تیم ملی ستاره می‌شود، اما زمانی که فوتبال باشگاهی دوباره شروع می‌شود دچار افت می‌شود و چنین بازیکنانی در تیم‌های ملی کشورشان عملکرد بهتری نسبت به دوران باشگاهی داشتند.
بازیکنانی که در تیم ملی عملکرد بهتری نسبت به دوران بازی خود داشتند:
میرسلاو کلوزه (آلمان)
آندره اسونسون (سوئد)
لوکاس پودولسکی (آلمان)
علی دایی (ایران)
بازیکنی که سال‌ها رکورد بیش‌ترین گل ملی را در اختیار داشت تا این که کریستیانو رونالدو توانست این رکورد را بشکند و مال خود کند. دایی بین سال‌های ۱۹۹۳ تا ۲۰۰۶، ۱۰۹ گل برای ایران به ثمر رساند.
دوران باشگاهی او در آسیا شروع شد، اما پس از انتقال به آلمان در سال ۱۹۹۷ با آرمینیا بیله فیلد و سپس بایرن مونیخ بلافاصله در سطح بالاتری با مشکل مواجه شد. دایی تا سال ۲۰۰۲ در امارات بود و دیگر در اروپا سروصدا نکرد. شگفت‌آور است که او در رده ملی نسبت به دوران باشگاهی چقدر بازیکن متفاوتی بود.
آجلوس چاریستیاس (یونان)
کیسوکه هوندا (ژاپن)
خوان کاپدویا (اسپانیا)
ادواردو وارگاس (شیلی)
رابسون کانو (ولز)
آساموا ژیان (غنا)
سرخیو رومرو (آرژانتین)
