به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، حسن علیرضا نژاد، کارشناس انگیزشی مهمان امروز صبح پارسی بود؛ وی با حضور در این برنامه از امکان وجود شانس و تحقیقات صورت گرفته بر روی آن صحبت کرد. وی همچنین در ادامه به تفاوت افراد باهوش و با پشتکار اشاره کرد و تحقیقات صورت گرفته در این حوزه را توضیح داد.
حسن علیرضا نژاد، کارشناس انگیزشی گفت: یکی از بحث‌هایی که به مراتب مطرح می‌شود امکان وجود شانس و یا عدم وجود آن است. طبق آخرین تحقیقات انجام شده چیزی به نام شانس وجود ندارد و نمی‌توان آن را به صورت ژنتیکی ریشه‌یابی کرد. به طور کلی چهار عامل باعث می‌شود یک شخص خود را خوش‌شانس تلقی کند؛ عامل اول به انتخاب‌های شخصی افراد برمی‌گردد و فرد خوش‌شانس معمولا انتخاب‌های درستی دارد در نتیجه این فرد شانس ندارد و تنها از توانایی‌های خود استفاده می‌کند.
وی افزود: عامل دوم ریسک‌پذیری است که امکان موفقیت افراد را افزایش می‌دهد. به طور مثال علت آنکه یکی از مراجعان من جوایز بانکی برنده شده بود تنها شرکت کردن و سرمایه‌گذاری در بانک‌های مختلف بود. افرادی که به اصطلاح شانس بسیاری دارند در واقع تنها چیزهای بیشتری را تجربه می‌کنند. عامل سوم برونگرایی است؛ افراد خوش‌شانس ارتباطات اجتماعی بسیاری دارند و به خوبی می‌توانند روابط مثبتی را با دیگران برقرار کنند.
این کارشناس انگیزشی بیان داشت: در نهایت عامل چهارم کنترل بر احساسات و عدم زودرنجی است؛ این افراد می‌توانند با آرامش و پس از بررسی‌های لازم تصمیم‌گیری کنند. زمانی که این افراد هدفی دارند برای آن وقت می‌گذارند و پس از انجام تحقیقات سعی می‌کنند آن را به نتیجه برسانند.
وی گفت: در یکی از کشورهای خارجی مدرسه‌ای با عنوان مدرسه شانس تاسیس شده که در آن عوامل ذکر شده تدریس شده‌اند. افرادی که تصور داشته‌اند انسان‌های بدشانسی هستند پس از گذراندن دوره‌های تحصیلی در این مدرسه دیگر احساس بدشانسی نداشته‌اند و زندگی آن‌ها تغییر کرده است.
علیرضا نژاد خاطرنشان کرد: تحقیقاتی بین اهمیت هوش و پشتکار انجام شده؛ نتیجه این تحقیقات نشان داده افرادی که توسط خانواده خود فردی با پشتکار شناخته می‌شوند تاثیر روحی و انگیزشی کمتری از نتایج فعالیت‌ها و آزمون‌ها می‌گیرند در نتیجه می‌توانند باری دیگر تلاش کنند. در مقابل، افرادی که باهوش شناخته می‌شوند به محض مواجهه با نتیجه‌ای که بر خلاف میل آن‌ها است احساس ناراحتی بسیاری می‌کنند و ناامید می‌شوند.
