به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از علی رضایی*// در جامعه ما متاسفانه، افراد وقیح کم نیستند! کسانی که هر چیز کم ارزشی را پیراهن عثمان می کنند تا به اغراض سیاسی مورد نظرشان برسند همین سال گذشته، ایامی را گذراندیم که روزانه ۷۰۰ خانواده ایرانی داغ دار عزیز خود می‌شدند اقشار مختلف سر و دست می شکستند تا زودتر از موعد به سهمیه ای از واکسن های نه چندان زیاد وارد شده دست پیدا کنند
دیری نپایید و دولت عوض شود. نگاه نا امیدانه و منفعل، تبدیل به نگاهی فعالانه و امیدوارانه شد. رئیس جمهور مستقیم با سران بعضی کشور ها تماس گرفت و فوج فوج واکسن وارد کشور شد. کار به جایی رسید که دولت به مردم التماس می کرد بیایید واکسن بزنید!
بعضی اشخاص وقتی می بینند دولت مورد حمایتشان از هیچ عملی برای کوتاهی در خدمت به مردم دریغ نکرد، کوچکترین اشتباه سهوی کلامی رییس جمهور فعلی را بزرگ می کنند و به سخره می گیرند.
آقای رئیسی اخیرا صحبتی داشته مبنی بر اینکه طلاب و دانشجویان جهادگر در اوایل کرونا، به کادر درمان درس هایی یاد دادند بماند که منظور ایشان، دلداری دادن و تزریق امید از طرف جهادگران به کادر درمان زحمتکشی بوده که آن روز ها طاقت فرسا در فکر حفظ جان مردم بودند بعضی ها در لباس خیرخواهی و دلسوزی، چنان عمل می کنند که از صد دشمن خارجی بدتر اند!
نشان به آن نشان که در کانال ها و پیج های خود، حتی یک عمل مثبت از دولت جدید را هم نشر نمی دهند و این اوج بی انصافی و غرض ورزی است. در عین حال کوچکترین اشکالات را برجسته می کنند
*دانشجوی داروسازی
