به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: این روزنامه با اشاره به بن بست مذاکرات احیای برجام نوشت: گروسی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، اخیرا گفت برنامه هسته‌ای ایران به پیش می‌رود. خوشبین‌ترین افراد در واشنگتن هم ناامید هستند. به تعبیر راب مالی، مذاکره‌کننده ارشد، نمی‌توان جسد مرده را زنده کرد. توافق برجام به مشکل خورده است. از زمانی که ترامپ، آمریکا را از توافق مهارکننده برنامه هسته‌ای ایران خارج کرد، برجام حالت نه مرده و نه زنده، را داشته که در جعبه‌ای در بسته است. اما اکنون نادیده گرفتن بوی تعفن جعبه سخت‌تر شده است.
ایران منصرف نشد و با خوشحالی زمان خریده و برنامه هسته‌ای خود را پیش می‌برد. یکی از دلایلی که آمریکا اجازه می‌دهد مذاکرات طولانی ادامه پیدا کند، پیامدهای نامطلوب شکست آن است. پایان توافق تقریباً قطعا دولت بایدن را مجبور خواهد کرد که بین پذیرش ایران هسته‌ای و آغاز مقابله که احتمالاً به جنگی دیگر در منطقه می‌انجامد، یکی را برگزیند و هر دومستلزم تهدیدها و هزینه‌های گسترده و غیر قابل پیش‌بینی بزرگ است. اجتناب از این انتخاب بد، هدف عمده دولت بایدن است.
متأسفانه، زمان به نفع بایدن نیست. مذاکرات به سمت شکست پیش رفت چرا که موقعیت بین‌المللی آمریکا ضعیف‌تر شده و فروپاشی قریب‌الوقوع توافق، بخشی از بحران جهانی قدرت آمریکاست. در شرایطی که موشک‌های روسیه بر اودسا می‌بارند و چین تهدید کرده رفتن نانسی پلوسی، رئیس‌مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان عواقب عظیمی در پی خواهد داشت، دولت بایدن با شرایط بین‌المللی به مراتب سخت‌تری از حد انتظار و آمادگی دست به‌گریبان است.
آمریکا باید تکاپوی هسته‌ای ایران را در چارچوب جهانی ببیند. مخالفان ما امیدوارند که بحران‌های ژئوپلیتیکی همزمان در اروپا، خاورمیانه و شرق آسیا، آمریکای مات و خسته را منفعل کند. همان‌طور که پیامدهای اقتصادی این بحران‌ها در اقتصاد ایالات متحده و جهان موج می‌زند، مخالفان ما امیدوارند انسجام آمریکا در داخل و اتحاد خارجی با افزایش تهدیدها تضعیف شود. برای جلوگیری از این، تیم بایدن باید حس بازدارندگی و احتیاط را به دشمنانی برگرداند که از موفقیت‌های طولانی برخوردار بوده‌اند.
اگر آمریکا بخواهد پاسخی مؤثر به این ترکیب تهدیدهای استراتژیک فراهم کند، رهبران ما باید فراتر از بازی سرزنش و متهم کردن بر سر برجام رفتار کنند. جمهوری‌خواهان به درستی می‌توانند مدعی شوند تصمیم اوباما برای امضای چیزی با این حد از پیامدهای بحث‌برانگیز، بدون حمایت دو حزب و تصویب یک معاهده در سنا، اشتباهی تاریخی بود. دموکرات‌ها نیز می‌توانند منطقا بگویند خروج یک‌جانبه ترامپ همه چیز را بدتر کرد. اما اکنون مسئله این نیست که در سال 2015 یا 2018 حق با که بود؟
بایدن بارها گفته که دادن اجازه ساخت سلاح هسته‌ای به ایران، یک گزینه نیست. اگر دولت او نتواند این مرز را حفظ کند، عواقب آن برای قدرت آمریکا در خاورمیانه و در سطح جهان عمیق و شاید غیرقابل برگشت باشد. اگر آمریکا به تأسیسات هسته‌ای ایران حمله کند و خود را در باتلاق دیگری در خاورمیانه ببیند، تأثیرات آن در داخل و خارج نیز وحشتناک خواهد بود. چین و روسیه از مشغله‌های آمریکا در خاورمیانه برای ایجاد مشکل در جاهای دیگر سوءاستفاده خواهند کرد و افکار عمومی ایالات متحده بیشتر دو قطبی خواهد شد. تعداداندکی از رؤسای جمهور با انتخاب‌های به این دشواری مواجه بوده‌اند. قابل درک است که دولت بایدن، تصمیم نهایی را برای مدت طولانی به تعویق‌انداخته، اما با تشدید بوی تعفن گربه مرده، بایدن به بزرگ‌ترین آزمون دوران حرفه‌ای خود نزدیک می‌شود.
