به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، در این مقاله، دانشمندان به نوعی متد جدید مبتنی بر ایمپلنت اشاره کرده‌اند که می‌تواند در عرض چند روز تومورهای سرطانی را از بین ببرد.
تیمی از محققان «دانشگاه رایس» و «کالج پزشکی بیلور» که شامل دو دانشمند ایرانی می‌شود، در مقاله اخیر خود نشان داده‌اند که می‌توان تومورهای سرطانی پیشرفته و بدخیم موش‌ها را تنها در عرض چند روز با ترکیبی از ایمپلنت‌های کوچک سیتوکین (دسته‌ای از مولکول‌های پروتئینی) و یک داروی مهارکننده درمان کرد.
ریشه‌کن کردن سرطان در موش‌ها با متدی جدید
ذرات تولیدکننده دارو ساخته شده توسط محققان دانشگاه رایس، به اندازه سر یک سوزن و حاوی ده‌ها هزار سلول هستند که به‌طور ژنتیکی برای تولید اینترلوکین 2 (IL-2) مهندسی شده‌اند. این ترکیب به‌طور طبیعی برای مبارزه با سرطان، گلبول‌های سفید خون را فعال می‌کند و توسط FDA به عنوان یک درمان ایمونوتراپی برای سرطان تایید شده است.
شوک مثبت دانشمندان ایرانی در درمان سرطان
محققان سپس با کاشت این ذرات در کنار تومورهای موش‌هایی که از سرطان تخمدان و کولورکتال (روده بزرگ) رنج می‌بردند، متوجه شدند که تولید مداوم IL-2 در این روش بهقدری موثر بوده که رشد تومور را در عرض شش روز ریشه‌کن می‌کند.
«آماندا نش»، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه رایس که همراه با «سمیرا فتوت» و «امید ویسه»، دو محقق ایرانی چندین سال را صرف توسعه فناوری ایمپلنت کرده، توضیح می‌دهد:
«از همان ابتدا هدف ما ایجاد یک پلتفرم درمانی بود که می‌تواند برای انواع مختلفی از اختلالات سیستم ایمنی یا انواع مختلفی از سرطان‌ها مورد استفاده قرار بگیرد.»
سپس این نتایج هیجان‌انگیز مورد توجه گروه دیگری از محققان قرار گرفت که روی درمان مزوتلیوما، نوعی سرطان که در بافت اطراف اندام‌های داخلی تشکیل می‌شود، کار می‌کردند.
دکتر «برایان برت» از کالج پزشکی بیلور که روی درمان مزوتلیوما کار می‌کند و تحت تاثیر مطالعه محققان دانشگاه رایس قرار گرفت، به همراه همکارانش تصمیم گرفت تا فناوری دانشمندان دانشگاه رایس را با شکل دیگری از ایمونوتراپی ترکیب کند که در درمان مزوتلیوما نویدبخش بوده است. با استفاده از این ترکیب، آن‌ها متوجه شدند تومور بیش از 50 درصد موش‌های مبتلا به مزوتلیوما از بین رفته است.
همچنین با ترکیب این متد با نوعی داروی بازدارنده، تنها در چند روز تومور تمام هفت موش تحت درمان به‌طور کامل از بین رفته است.
او توضیح می‌دهد:
«من از بیمارانی مراقبت می‌کنم که مزوتلیومای بدخیم دارند. این بیماری بدخیم بسیار تهاجمی در پوشش داخلی ریه شکل می‌گیرد و درمان کامل آن با جراحی بسیار سخت است. به عبارت دیگر، اغلب بخشی از بیماری در بدن آن‌ها باقی می‌ماند. درمان این بیماری باقیمانده با ایمونوتراپی موضعی، تزریق موضعی دوزهای نسبتا بالای ایمونوتراپی به آن فضا، روش بسیار جذابی محسوب می‌شود.»
در نهایت، ویسه توضیح می‌دهد که نتایج تحقیقات آن‌ها همچنین نشان می‌دهد که ترکیبی از ایمپلنت‌های تولیدکننده IL-2 و مهارکننده‌های ضد PD-1 می‌تواند در آموزش سلول‌های لنفوسیت تی حافظه موثر باشد که می‌توانند سیستم ایمنی را برای مبارزه با مزوتلیوما در صورت عود مجدد فعال کنند.
در نهایت بد نیست به این موضوع اشاره کنیم که اگرچه خبر این دستاورد چند وقت پیش منتشر شده بود، اما حالا نتایج آن در ژورنال معتبری منتشر شده و عملکرد این روش تایید شده است.
