به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از محمدامین رضایی*/// برای چند میلیون ایرانی که در قحطی ۱۲۹۴ توسط انگلیسی ها کشته شدند، برای شیخ فضل الله روی دار، برای خون های کف مسجد گوهرشاد، برای نفس های گرم میرزا کوچک خان در لحظه های پایانی یخ زدن، برای آخرین نفس های مدرس در تبعید، برای آخرین فریادهای نواب قبل از به دار آویخته شدن، برای آخرین گلوله های برنو ستارخان و باقرخان، برای دلیر تنگستان وقتی تیر انگلیسی ها خون گرمش را به زمین ریخت، برای کودتای ۲۸ مرداد و پایان تلخ رویای انقلابی ها، برای مرگ شریعتی در غربت، برای آن لحظه که عینک خونین مطهری بر زمین افتاد، برای لبخند بهشتی و ۷۲ تن، برای خون رجایی و باهنر دو معلم ساده انقلابی، برای امام موسی صدر که در لیبی جاماند.
برای آخرین خنده خونین شهیدصدر که با پیروزی انقلاب به رویایش رسید، برای خاک های روی صورت خونین جهان آرا، برای سوم خرمشهر، برای لحظه افتادن چمران در پاوه، برای گرمای خون همت و باکری، برای حاج احمد متوسلیان که هنوز منتظرش هستیم تا آروزیش را محقق کنیم، برای کربلای ۴و ۵، برای والفجر و فتح المبین، برای مردانی که گمنام رفتند و نگذاشتند یک وجب از خاک این سرزمین کم شود. برای شهیدکاوه و زین الدین، برای دست بریده خرازی، برای دست های بسته شهدای غواص،
برای خمینی ره آن پیر مبارز که با قلبی مطمئن رفت و انقلابش را به ما سپرد، برای هُرم گرمای فکه و آخرین نفس های آوینی، برای شهید کاظمی، برای اسرایی که در زندان های بعثی جان دادند، برای آزادگان، برای عمادمغنیه و جهادش، برای شهیدطهرانی مقدم و جمله سر مزارش، برای شهریاری، علی محمدی و احمدی روشن و رضایی نژاد که توانستن را به ما آموختند برای قهرمان های گمنام، برای تاریخ سازان، برای فاتحان برای حاج قاسم آن مبارز خستگی ناپذیر، آن قهرمان بزرگ که داغش سرد نمیشود، برای همه آنهایی که در یک قرن اخیر پای ایران و آرمان ها ماندند، ذکر خدا روی لبشان و پرچم ایران روی دوششان بود، برای آنها که تاریخ و ایران را ساختند.
امروز دشمنانی که تاریخ این مرز و بوم پر است از جنایت شان حالا متحد شدند تا این پرچم را روی زمین بندازند، تا این تاریخ پر افتخار را پاک کنند، ایران برایشان لقمه گلوگیری است در خیال خامشان به تجزیه این خاک و تشکیل ایرانستان فکر میکنند! امروز به پشتوانه یک تاریخ و هزاران قهرمان باید ید واحده مان شکل بگیرد، امروز با هر سلیقه ای بیش از هر زمان باید کنار هم بمانیم، کمبودها و نقدها را همه میدانیم این قلم هم بدون هیچ ملاحظه و لکنتی در این باره زیاد گفته و نوشته اما امروز روزگار وحدت است نگذاریم دستمان را از هم جدا کنند، حواسمان باشد این روزها پشت این مرزها گرگهای درنده آماده دریدن هر ایرانی با هر فکر و سلیقه ای هستند، تاریخ را مرور کنیم و امروز کنار هم بمانیم، برای ایران، برای اسلام برای آرمان ها...
*فعال دانشجویی
