به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از دانشجو، محسن احمدلودبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه بین‌المللی امام خمینی «ره» قزوین در یادداشتی نوشت: 13 آبان ماه را میتوان نقطه اوج شعور انقلابی جوانان انقلابی دانست .جوانانی که هر چند بسیاریشان بعد از این وقایع رو به پیشمانی زدند اما در آن وهله به خصوص زمانی اقدامی کردند که سرنوشت ساز و کلیدی بود. اساسا نسبت بین شعور انقلابی و سرنوشت سازی بحثی است موسع و گسترده که در این نوشته سعی در پردازش این ارتباط با محور قرار دادن واقعه ۱۳ آبان وجود دارد.
روحیه تحول خواه به خودی خود دو نوع است، یکی بدنبال سرعت و دفعتی بودن، یکی تدریجی و آهسته .حق واقع این است که هر دوی این ها لازم اند، یک جا یک حرکت دفعتی می‌شود تسخیر لانه جاسوسی و یوم الله و یک جا هم لازم است تن به تدریج و حوصله داد و دفعتی کاری ( همچون تسخیر سفارت عربستان ) عاملی است که منجر به بروز مشکل می‌شود.
هر دو این روحیه ها لازم اند و در جایگاه خاص خودشان مشتری دارند، اینکه گاه باید استخوان در گلو و خاکستر در چشم تن به صبوری داد هم حق است، اینکه باید شورید و قیام کرد ولو اگر ۷۲ نفر بیشتر نباشید هم بسته به جایگاه و زمانه خود حق است.
هر دو این موارد بسته به مورد تاریخی و مختصات زمانی که در آن ایستاده ایم متغیر است و آنچه که همیشه ثابت می‌ماند لزوم پافشاری و قیام می‌باشد..آنچه که همیشه باید مد نظر باشد این است که این مسیر را باید رفت، حرکت را باید انجام داد و در استمرار کوشید.
هم حرکات دفعتی و هم حرکات تدریجی ابزار اند و آنچه هدف است و غایت شعور انقلابی می‌باشد مقدس است .از این گفته این نتیجه حاصل می‌شود که گمان و انتظار حرکات کوبشی در هر زمان باطل است، همانطور که کند رو بودن در هر شرایط ناصحیح است!هر چیزی زمانی و موقعیتی دارد و این مهم امروز سخت مورد غفلت ما قرار گرفته است.
این غفلت ما را یا در دام افراط خواهد افکند و یا گرفتار تفریط خواهد ساخت و هر دو نشانه جهالت و فهم پایین است! اگر در ۱۳ آبان لازم بود از دیوار سفارتی بالا رویم این را نباید مبنای قیاس حنفی قرار دهیم و در هر موضوع دیگری نسخه مشابه بپیچیم! همچون اتفاقی که در مسئله سفارت عربستان به وقوع پیوست.
علی ای حال این نکته ایست سخت قابل توجه که هر عمل جایی و هر نکته مکانی دارد. شعور انقلابی تقاضا دارد که در جایی کمر شیطان را در سفارتش بشکنیم و در جایی صبوری پیشه کنیم. اگر این مسئله مورد دقت واقع شود و زمان شناسی اصل قرار گیرد قطعا نتیجه مثبت هم به دنباله خود حاصل خواهد آورد. اینجاست که سرنوشت ها ساخته خواهد شد و آن سرنوشتی که از بطن شعور باشد نیکو سرنوشتی خواهد بود.
