به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»، مهمترین مسابقات فوتبال دنیا در حالی در حاشیه خلیج فارس آغاز شده است که مخاطبان میلیونی اش با سفر به کشور کوچک قطر از نزدیک به تماشای بازی‌ها نشسته و تیم‌های مورد علاقه خود را تشویق می‌کنند.
صنعت فوتبال بار دیگر به خدمت کشورهایی آمد که با هر هدف و منطقی از این کارزار نهایت استفاده را برده و برای مقصود خود تلاش می‌کند.
توریست‌ها سن و سال نمی‌شناسند
آنچه بیش از همه در بین توریست‌های حاضر در کشور قطر به چشم می‌آید تفاوت در سن و سال آنهاست. پیرمرد و پیرزن در کنار قشر جوان که کودکان خود را در آغوش کشیده‌اند، به ورزشگاه می‌روند تا با فریادهایشان به شادی بپردازند.
نوزادان در حالی که چشم‌هایشان از وجد فوتبال در جام جهانی به شگفتی باز می‌شود پیرامون خود را با دقت نگاه می‌کنند و پیرمردهایی که چشم‌هایشان را به همین کودکان دوخته‌اند تا گذر عمر را در آنها ببینند و خاطرات زندگی خود را با اتفاقات فوتبالی ورق بزنند.
فوتبال بیشتر از خجالت زبان می فهمد
وقتی سراغ این کودکان می‌رفتیم آنها معمولاً واکنش اولیه را با بلغ کردن پدر یا مادر خود انجام می‌دادند، علاقه‌ای برای اینکه رو به روی دوربین خبرنگاران و عکاسان قرار بگیرند نشان نمی‌دادند اما کافی بود سراغ تیم مورد علاقه‌شان برویم.
«نیک سیانکو» با اصالت اندونزیایی برای تشویق تیم ملی برزیل در کنار خانواده اش به تماشای بازی‌های این تیم نشسته بود خجالت از سر و رویش می‌بارید. اما فقط گفتن اینکه «چقدر برزیل را دوست داری، نیمار را چقدر؟» باعث می‌شود تا سرش را از میان بازوان پدر خارج کند و بگوید «خیلی زیاد، برزیل بهترین تیم دنیاست.»
«میکل شونسه» نونهال دیگری بود که سرش را روی پاهای پدرش گذاشته بود و کنار یک پاساژ خوابیده بود. در حال عکاسی از او بودم و از پدرش پرسیدم طرفدار کدام تیم است، پاسخ شنیدم؛ فرانسه.
گفتن کلمه فرانسه برای بیدار شدن «میکل» کافی بود وقتی بلند شد و دوربینم را رو به روی صورتش دید کمی تعجب کرد. بعد دستان پدر را به آرامی فشرد و با تعجب بیشتر چهره ام را این بار رصد کرد، وقتی سراغ گفتگو با او رفتم هیچ پاسخی نداد جز اینکه اسمش میکل است و ۷ سال سن دارد، او با پدری که عاشق فوتبال بود به قطر آمده تا بازی‌های فوتبال را از نزدیک تماشا کند.
میکل درباره اینکه فرانسه قهرمان می‌شود سرش را به نشانه پاسخ مثبت پایین می‌گیرد و باز بالا می‌آورد از همان نقطه‌ای که چشمانش به انتها می‌رسد بار دیگر نیم نگاهم می‌کند و می‌گوید فرانسه از همه قوی‌تر است درست مثل پدرم.
گوش‌هایتان کر نشود!
برخی والدین وقتی شور و هیجان و انرژی بالای طرفداران فوتبال را در مسیرهای منتهی به ورزشگاه می‌بینند انگشتان دستان خود را روی گوش فرزندان خود می‌گذارند تا اذیت نشده و صداهای ناهنجار آنها را آزار ندهد. آنها معمولاً برای فرزندان خود از محافظ گوش استفاده می‌کنند تا مبادا در استادیوم اذیت شوند و صداهایی که غریو شادی سر می‌دهند باعث شود شب را بی خواب شوند کودکانی که حالا قرار است با فوتبال قد بکشند و از تماشای فوتبال لذت ببرند.
جام جهانی چیزی فراتر از آنچه فکر می‌کنید به همه اهالی فوتبال انرژی می‌دهد. پدری که از کارش مرخصی گرفته تا از ینگه دنیا به حاشیه خلیج فارس سفر و فوتبال را از قطر به قلب فرزندانش متصل کند. پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌هایی که اکثراً بازنشسته هستند اما ترجیح می‌دهند به جای نشستن رو به روی تلویزیون به سفر بیایند و فوتبال را دوشادوش جوانان و نونهالانی ببینند که با عشق فوتبال روزگار خود را سپری می‌کنند، فوتبال برای بخش جذابی از زندگی مردم همیشه مهیاست فقط کافی است فوتبالی باشید بدون سن، بدون اندازه، قد و وزن و نژاد.
