به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از علی ریاحی‌پور*// بارها گفته ام و باز می گویم، برای تحلیل و قضاوت افکار و عملکرد خواص سیاسی، به داد و بی داد ها و رگ گردن نشان دادن هایشان توجه نکنید. خواص را در بزنگاه ها بسنجید. از دل کنش های کلامی و رفتاری شان در آن لحظات حیاتی می توان عیار ارزشی و انقلابی افراد را سنجید.
وقتی برخورد قاطعانه، اصولی و مکتبی علی خضریان را دیدم، ناخودآگاه ذهنم به دو قاب تصویر دیگر رفت. اولی مراسم 16 آذر دانشگاه شریف، جایی که فردی کشف حجاب کرده مقابل زاکانی با اقتدار می ایستد و طرح پرسش می کند و زاکانی ام انگار که انگار. امت حزب الله ام با افتخار کلیپ فوق را دست به دست می کنند.
دومی فیلم معروف و ماندگار مصاحبه نکردن مهدی طحانیان رزمنده دفاع مقدس با خبرنگار هندی.
مهدی طحانیان، نوجوان سیزده ساله ای بود که در عملیات بیت المقدس در نوزده اردیبهشت 1361 به اسارت دشمن بعثی درآمد. مهدی همان نوجوانی است که یک سال پس از اسارت، در برابر درخواست خانم خبرنگاری بی حجاب برای مصاحبه، خطاب به او شرط مصاحبه را محجبه شدن آن خبرنگار قرار داد و خبرنگار هندی مجبور شد تا حجاب خود را رعایت کند و همرزمش علیرضا رحیمی شعر زیر را خواند:
ای زن به تو از فاطمه این گونه خطاب است ارزنده ترین زینت زن حفظ حجاب است
رسمیت دادن به حرام الهی و تساهل و تسامح مقابل این منکر الهی یقه همه مان را خواهد گرفت. این سه قاب تصویر را ببینید.
*فعال سابق دانشجویی
