به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» به نقل از فارس، محمدرضا عباسیان در برنامه شب گذشته ۱۹ بهمن‌ماه «نقد سینما» درباره تاثیرگذاری فرهنگی جشنواره فجر بیان کرد: جشنواره فیلم فجر هیچوقت به طور مستقیم بر جریان‌های فرهنگی-اجتماعی جامعه تاثیر جدی و مشخص نداشته است. تاثیری که بر سینما می‌گذارد و متعاقباً تاثیری که سینما بر جامعه می‌گذارد. اما چرا می گوییم جشنواره تاثیرگذار نیست. حتی تاثیری که بر سینما می‌گذارد، چندان جدی نیست.
وی افزود: به این دلیل که هیچوقت سیاست منسجم واحدی در برگزاری جشنواره فجر وجود نداشته است. اگر این رویداد را با جشنواره‌های تاثیرگذار دنیا مقایسه کنیم، مهم‌ترین چالش آن تغییر مکرر مدیران و دبیران جشنواره و بعد از آن تغییر مکرر سیاست‌گذاران و مسئولان ارشد برگزاری جشنواره است. این باعث می‌شود هیچ سیاست‌گذاری شکل نگیرد.
عباسیان یادآور شد: ممکن است یک سیاست‌گذاری کوتاه مدتی هم وجود داشته باشد ولی این تکثر و این تغییر مرتب برگزارکنندگان جشنواره، باعث می‌شود آن سیاست‌گذاری‌های کوتاه‌مدت هم استمرار پیدا نکند. جشنواره فیلم فجر صرفا به یک رویداد فرهنگی تبدیل شده است که در بهترین حالت آنچه را که در سینما تولید شده است، دروازه‌بانی می‌کند.
وی در پاسخ به این پرسش که برگزاری سلیقه‌ای جشنواره، آیا به این معنی است که تسلط سیاسیون بر جشنواره مشهود است یا نه، عنوان کرد: نه الزاماً. یک دوره مشخص، توانسته است تاثیرگذاری بگذارد که همچنان هم ادامه دارد. یک بخشی به دلیل این است که ده سال یک تیم مدیریتی واحد حضور داشت. مشخصا دوره آقایان بهشتی و انوار. این استمرار با یک چارچوب فکری و فارغ از نقدهایی که داریم، باعث تغییرات بزرگی در ادامه شد.
عباسیان یادآور شد: اینکه آیا تصمیمات سیاسی در جشنواره فجر حاکم بوده است، نه. اتفاقا در پانزده شانزده سالی که من درگیر جشنواره هستم در دولت‌های مختلف، جناح حاکم مستقیما در انتخاب‌ها تاثیرگذار نبوده است. البته باید درباره این مساله از دو سمت نگاه کنیم؛ انتخاب و جایزه. اهمیت جشنواره‌ها بر اساس انتخابی‌ست که می‌کنند. حداقل من نمی‌توانم این جمله را انتساب بدهم و بگویم که افرادی که مسئولیت سیاسی در دولت‌ها داشته‌اند، مستقیما در جشنواره فجر تاثیرگذار بودند.
وی تاکید کرد: من در دوره‌ای که در سازمان سینمایی مسئولیت داشتم و دبیر جشنواره بودم، وزیر مربوطه دخالتی در عملکرد جزیی سازمان سینمایی نداشته است. یک موقعی می‌گوییم وزیر در انتصاب رییس سازمان سینمایی نقش داشته است که این را قبول دارم و تاثیرگذار است. اما اینکه در جزییات جشنواره به لحاظ سیاست‌گذاری دخالت کند، نه.
عباسیان اضافه کرد: در این دو سه دهه اخیر، تاثیرگذارترین جشنواره‌ها در اروپا، جشنواره‌هایی بوده‌اند که دبیرانش سال‌های بیشتری حضور داشتند. اگر جشنواره‌ای، دبیرش پانزده یا بیست سال در مسئولیت بوده است، تاثیرش از جشنواره‌هایی که دبیر آن زودتر عوض شده، بیشتر بوده است چراکه آن شخص یک چارچوب فکری و فرهنگی دارد و این چارچوب را برای این جشنواره ترسیم می‌کند. وقتی حکمش را می‌‌زنند، می‌گویند تا ده سال هست. حتی اگر قرار است دبیر را بردارند از چند سال قبل اعلام می‌کنند.
وی در پایان صحبت های خود مطرح کرد: دبیر در حقیقت سیاست خاصی برای نگاه فکری دارد و بر اساس آن نگاه فیلم‌ها را از دنیا جمع می‌کند. آقای کیارستمی در چارچوب آن نگاه فیلم ساخت و رفت برجسته شد. فارغ از کیفیت برگزاری، به لحاظ محتوایی و موضوعی نزدیک‌ترین جشنواره به استاندارد برگزاری جشنواره عمار است. چون تکلیف محتوا و موضوعش کاملا معلوم است. درباره جشنواره فجر اما در همه این سال‌ها نبوده است. یک‌سری فیلم با هر طرز فکری ساخته می‌شود و این مساله تکراری شده است.
فیلم‌های ما قهرمان ندارد و ارزش‌ها را منتقل نمی‌کند. امسال برای اولین بار حداقل جغرافیا در فیلم‌ها دیده می‌شود. سال‌ها این مساله مطرح نبوده است. طبیعتا تا روال این است پیش‌بینی اینکه جشنواره فجر بتواند تأثیرگذاری فرهنگی داشته باشد، مسبب نیست.
