به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از حمزه دستیار*// خیلی وقت است که سعی میکنم تحلیلم عقلانی تر باشد تا اینکه شورانگیز و باب دل تر باشد.
توافق ایران و عربستان ابتدا به ساکن، سود بلند مدتی برای ما ندارد، یعنی گزاره «توافق» خودبخودی اهمیت ندارد، ماحصل این توافق چه باشد مهم است.
تصویری که دیروز از پکن مخابره شد و جای تحلیل دارد، حذف یک صندلی از دیپلماسی بین المللی با اهمیت است. لذت بخش ترین قسمت ماجرا حذف آمریکا از مناسبات سیاسی امنیتی غرب آسیاست. این اتفاق جای خوشحالی دارد، این اتفاق یعنی پالس بین المللی به سقوط تک ابرقدرتی و تغییر معادلات و هژمونی های ساخته شده بعد از سقوط شوروی!
آمریکا پی در پی در حال افول است:
✓ شکست در سوریه
✓ اخراج از عراق
✓ خروج از افغانستان
✓ تنزل جایگاه آمریکا در مناسبات عربستان
✓ تنزل در افکار عمومی اروپایی بعد از رسوایی انفجار خط لوله نورد استریم
✓ شروع ورشکستگی بانک های آمریکایی (سیلیکون ولی)
✓ ناکامی در براندازی جنگ ترکیبی علیه ایران
✓ تنزل هژمونی در آمریکای جنوبی (برزیل و ماجرای ناو ایرانی)
✓ شکست در پروژه جلوگیری از همکاری امنیتی_اقتصادی ایران و نزوئلا
✓ عدم همراهی هند و آسیا مرکزی در تحریم روسیه
✓ شکست ناتو در اوکراین تا این لحظه
✓ تحکیم قراردادهای بین المللی چین در بازه های زمانی ۲۵ تا ۵۰ ساله با ده ها کشور اثرگذار و....
خوشحالی بزرگ افول یک ابرقدرت شیطانی و خونخوار و تضعیف جایگاه او در اقصی نقاط جهان است و البته برنده این ماجرا با اختلاف فاحشی وین و سپس منطقه غرب آسیا است.
*فعال سابق دانشجویی
