به گزارش سرویس فرهنگی اجتماعی «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ در دومین بخش از اپیزود پنجم فول‌فریم فجر چهل‌و‌یکم، محمد قربانی (منتقد سینما)، امیر مؤمنی (مجری-کارشناس) و طیبه علیرضایی (کارشناس ارشد ادبیات نمایشی) به نقد و بررسی فیلم «جنگل پرتقال» ساخته آرمان خوانساریان پرداختند.
«جنگل پرتقال» فیلمی به تهیه‌کننده رسول صدرعاملی و کارگردان آرمان خوانساریان است که میر سعید مولویان و سارا بهرامی در آن به ایفای نقش پرداختند؛ در خلاصه داستان این فیلم آمده است: سهراب بهاریان نمایشنامه‌نویس ناموفقی است که به‌تازگی معلم دبیرستان شده است دانش‌آموزان و مدیر مدرسه رضایتی از شیوه برخورد او هنگام آموزش ندارند او در سفری با تصویری گذشته خود مواجه می‌شود.
محمد قربانی در ابتدای این نشست جنگل پرتقال را فیلمی ازدست‌رفته خواند و گفت: این فیلم همچون سایر دیگر فیلم‌های ایرانی که دارای این مشکل هستند از فیلم‌نامه خوبی برخوردار نیست و خط اصلی در فیلم فراموش شده است؛ هرچند در ابتدا نوید یک فیلم کاراکتردار را می‌دهد و با سکانس خوبی آغاز می‌شود؛ اما موفق نمی‌شود. در واقع نوید فیلم می خوبی می‌دهد با شاتی که معلم با مدیر دعوا می‌کند و از پشت میله‌ها به بیرون نگاه می‌کند و نشان می‌دهد که از کارش راضی نیست؛ اما این فیلم موفق نمی‌شود که شخصیت اصلی داستان را معرفی کند.
وی اضافه کرد: فیلم‌نامه کشش ندارد که شخصیت را نشان دهد درحالی‌که فیلم‌نامه مربوط به یک شخصیت است؛ بنابراین عدم توانایی در شناساندن شخصیت چه با دوربین و چه با فیلم‌نامه ضربه اساسی را به فیلم زده است.
طیبه علیرضایی نیز شخصیت نقش اصلی داستان فیلم را جذاب دانست و گفت: این شخصیت جای کار داشت؛ به‌طورکلی فکر می‌کنم دغدغه نویسنده را می‌فهمم؛ این شخصیت دارای مرض کمال‌گرایی است؛ اما کاش شخصیت خوب درمی‌آمد نه در قالب دیالوگ بلکه در همان دوران دانشجویی بنابراین کاراکتر ساخته نشده بود.
امیر مؤمنی مجری برنامه با یادآوری بخشی از فیلم که نقش اصلی با استاد کریم گفت‌وگو می‌کند بیان کرد: در این بخش دوربین به‌صورت آماتور به سراغ گفت‌وگو نقش اول با استاد او رفته است؛ در این جا ماجرای فوت پدرش را تعریف می‌کند و ناگهانی لانگ می‌گیرد گویی که فیلم‌نامه به دوربین گفته است تو هم بلد نباش! و به دوربین هم اجازه نداده است بازی کند.
محمد قربانی ضمن تأیید این انتقاد عنوان کرد: کارگردان متوجه ضعف فیلم‌نامه هست؛ به‌طوری‌که دیالوگ‌های زیاد جای صحنه‌های دراماتیک را گرفته است؛ و وقتی کارگردان می‌بیند که دیالوگ‌ها زیاد شده است، نمای لانگ شات می‌گیرد؛ اما همچنان دیالوگ‌های اساسی ادامه دارد و این به‌خاطر ضعف فیلم‌نامه است.
علیرضایی در ادامه به بیان انتقاد خود به سیر اصلی داستان پرداخت و گفت: همان‌طور که می‌دانیم کمال‌گرایی به جهت وسواس است و وسواس نیز شدیدترین بیماری روانی است حالا چرا این شخصیت در قبل موفق بوده است و افتخاراتی داشته است؟ از طرفی افراد مبتلا به این بیماری با تعداد زیادی جلسات روان‌درمانی سعی می‌کنند تا این بیماری را حل کند حال چطور می‌شود که با چند اتفاق کوچک این فرد در فیلم متحول می‌شود؟
محمد قربانی در زمینه موضوع فراموشی در فیلم نیز گفت: تا دقیقه 57 هیچ شناختی نداریم که این دختر دارد نقش بازی می‌کند و مسئله فراموشی او ساختگی است، در حقیقت فیلم‌نامه چشم‌بندی می‌کند و هیچ شاتی وجود ندارد تا ما از شخصیت جلوتر باشیم.
مؤمنی در ادامه نسبت به بی‌ربط بودن برخی بخش‌های فیلم به یکدیگر گفت: فیلم‌ساز به گره بافی افتاده بود، یعنی ما بخش‌های بی‌نسبت به هم داریم و حالا فیلم‌ساز خواسته بود با ساختن گره این موارد بی‌ربط را به هم ربط بدهد تا فیلم در بیایید؛ فیلم سکانس‌های بیهوده زیادی داشت از جمله بازی آقای بهبودی که تأثیری در فیلم نداشت و از ایشان بازی این نقش عجیب بود.
فول‌فریم ویژه برنامه اینترنتی چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر به تهیه‌کنندگی خانه اندیشه‌ورزان و کارگردانی امین قطبی‌فر در ایام برگزاری جشنواره فیلم فجر در کانال آپارات خانه اندیشه‌ورزان منتشر می‌شود.
