چند نکته ای در نقد فیلم "برادران لیلا"

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران» یادداشت از جعفر حسن خانی//* یک،«جهان ایرانی» اصلا شبیه به آنچه فیلم به تصویر میکشد نیست. فیلم تصویری کینه توزانه و زشت از سنتها به نمایش می گذارد. اگر مناسبات روابط و سنتهای جهان ایرانی اینقدر نامعقول و دوروغین بود باید تا . حال فرومی ریخت سنتها کارکرد دارند و به همین دلیل تداوم میابند.

البته در برخی لایه های اجتماعی که اتفاقا خواسته‌های مدرن بیشتری دارند و دچار بحران هویتند و نمیدانند اینجاییند یا ،آنجایی این سنتها شکل غلط و منحرف شده و متظاهرانه ای پیدا کرده .است فیلم هم بدون هیچ تمایز گذاری قضاوتش درباره جهان ایرانی را به همه تسری میدهد و همه را متظاهر و دروغگو و نامعقول نشان میدهد فیلم علیه «جهان ایرانی» است

دو. برایم جالب ،است در فیلمهای ایرانیی که حمایت مادی و معنوی فرانسوی دارند به شکل عجیبی ماجرا حول وحوش دستشویی در جریان است فیلم یک خانواده محترم هم همین ویژگی را داشت. دم دستی ترین راه برای نشان دادن مشمئز کننده بودن «زندگی ایرانی» همین کاری است که این فیلم ها کرده اند.

سوم. اینکه دوربین در این فیلم به شکل عجیبی اصرار دارد کالبدی که از شهر نشان میدهد هیچ نشانه ای از آبادانی در پلانهای آن نباشد. دوربین به کند.
پاساژ که میرود کادرها بسته است خبری از نشان دادن سردر پاساژ و تصاویر لانگ شات .نیست تصویر لانگ شات از تهران طبیعتا علیه کالبدى است که کارگردان تلاش دارد از این شهر نشان دهد دوربین از تالار مجلل که بیرون میآید هم ماجرا را در امتداد یک دیوار مخروبه دنبال میکـ جالب تر آنکه دوربین جایی که نمایی از آبادانی و سازه های مدرن را نشان می دهد آنها را متصف به صفت رزیله می.کند ساختمان شیشه ای دارای آسانسر شیشه ای را فسادمال کرده و تالار عروسی را هم دروغ مال.

چهار. «بدن مردانه در فیلم سوژه است فیلم پر است از پلانهایی که یک مرد در حال پوشیدن یا درآوردن پیراهن از تن است و بدن برهنه یا نیمه برهنه او به نمایش گذاشته میشود این اصرار کارگردان به نمایش بدن مردانه زیادی گل درشت است و در ذوق میزند و خارج از داستان فیلم است.

پنجم. برخی دیالوگها در فیلم با شخصیتهای داستان همخوانی ندارد و بزرگتر از دهان گویندگانش است. گفت وگوی خواهر و برادری در پشت بام جایی که لیلا به مضمون میگوید مشکل از آنجا است که به جای فکر کردن به ما چگونه فکر کردن را یاد دادهاند و حرفهای برادرش علیرضا در این سکانس همه گل درشتند و به دهان گویندگان آن نمی.آید. به بیان دیگر فیلم به شدت «مفهوم زده» .است به جای قصه گویی بیانیه میخواند.