به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ یادداشت از عبدالرحیم انصاری*// شخصا به اینکه آمریکا یک روز از منطقه اخراج میشود اعتقاد داشتم، لیکن تصور آنکه به این زودیها اتفاق بیفتد برایم مقدور نبود. تا اینکه مصاحبه سخنگوی وزارت خارجه آمریکا را دیدم که گفته بود ایران میخواهد ما را از منطقه اخراج کند. به همین یک جمله "ایران میخواهد ما را از منطقه اخراج کند" دقت کنید؛ بیچاره مانند کودکی است که نزد مادرش از کسی که میخواهد اسباب بازی اش را بگیرد شکایت میکند!
کدام ایران؟ همان ایرانی که زمانی شاه اش بدون اجازه سفیر آمریکا آب هم نمیخورد. همان شاهی که وقتی خبرنگار آمریکایی گزارش محرمانه سیا علیه او را برایش خواند گفت من آدم آمریکا در منطقه بوده ام! آن ایران ضعیف امروز به برکت انقلاب اسلامی به جایی رسیده که سخنگوی وزارت خارجه آمریکا میگوید "میخواهد ما را از خاورمیانه اخراج کند". ایرانی که حالا علاوه بر خودش، به بسیاری کشورهای دیگر نیز انگیزه مبارزه با ایالات متحده را داده است.
و من وقتی این ضعف را در کلام یک دیپلمات ارشد آمریکایی دیدم، مطمئن شدم اخراج آمریکا از منطقه چندان هم دور نیست، همانطور که احتمالا فروپاشی اسرائیل در کوتاه زمانی رخ خواهد داد. آمریکا امروز با ایران طرف است و این ایران دیگر ایران سابق نیست. جنگ با جمهوری اسلامی هم کار ساده ای به نظر نمی آید، کما اینکه استراتژیست هایشان بارها و بارها بر آن صحه گذاشته و به سران کاخ سفید هشدار داده اند.
کاخ سفید امروز با ایرانی طرف است که وقتی پهپاد ۲۰۰ میلیون دلاری آمریکا را ساقط میکند، ترامپ بابت اینکه به جایش آن یکی هواپیمای با سرنشینشان را نزده از تهران تشکر میکند، و بایدن وقتی میفهمد پایگاهش در سوریه مورد حمله موشکی و پهپادی قرار گرفته، بلافاصله میگوید قصد درگیری با ایران را نداریم! کدام ایران؟ همان ایرانی که حالا غنی سازی اورانیوم اش را به ۶۰ درصد رسانده و توانایی غنای ۹۰ درصد را هم دارد، و آمریکایی ها اکنون ۳ سال است میگویند این کشور تا دو هفته دیگر میتواند بمب اتم بسازد. ما که اطلاع نداریم، اما آن دو هفته کذایی اگر سال اول هم نیامده باشد، بالاخره در سالهای دوم و سوم احتمالا فرا رسیده است. اصلا به ما چه! بحث ما چیز دیگری بود!
جمهوری اسلامی واقعیتی است که آمریکا و تمام آنچه در منطقه بابتش فخر میفروخت را بی خاصیت کرده است. مهمترین فاکتور در خنثی کردن توانمندی های آمریکا تولید قدرت و نمایش عزتمندانه اش بود. شما فکر میکنید عربستان سعودی خیلی دلش میخواست آمریکا را رها کند و به سمت ایران و چین بیاید؟ خیر! عربستان مجبور شد. چون وقتی از خودش پرسید اگر با ایران درگیر شوم آیا آمریکا به کمکم خواهد آمد؟ پاسخ روشن بود، خیر! آیا تجهیزات آمریکایی میتوانند جلوی اصابت موشکها و پهپادهای شلیک شده به عربستان را بگیرند؟ و باز پاسخ واضح تر از قبل همان "خیر" بود. چون این یکی را دیگر لمس کرده بودند. و این جمهوری اسلامی بود که حضور آمریکا در منطقه را در نظر سعودی ها و سایر اعراب حوزه خلیج فارس، نه تنها بی ارزش که حتی دردسر ساز کرد. آمریکایی که حالا در مقابل نفت هایی که میبرد قادر به برآورده کردن خواسته های اعراب نیست.
و کشورهایی نظیر بحرین و قطر که از امروز به بعد آمریکا صرفا برایشان دردسر است، چون اگر طیاره ای از پایگاه های آمریکایی در این دو کشور برخیزد و به منافع مقاومت آسیبی بزند، ایران آن کشورها را مقصر میداند. پس خروج آمریکا از منطقه حالا به یکی از آرزوهای اینها هم بدل شده است، هرچند قطر خیلی زودتر متوجه شد.
آمریکا که برود منطقه آرام میشود. حتی دلیلی برای جنگ در یمن هم وجود نخواهد داشت وقتی سعودی و ایران خود میتوانند با یکدیگر حرف بزنند. و شاید به همین دلیل است که تعدادی نمایندگان کنگره آمریکا از همین حالا خواستار خروج آبرومندانه بایدن از سوریه شده اند تا به فضاحت فرار از افعانستان گرفتار نشوند. اینجا غرب آسیا و خلیج تا ابد فارس خانه ملت های مسلمان است و باید از لوث وجود اجانب ستمگر پاک شود. آمریکایی ها اگر خودشان رفتند که بهتر؛ اما اگر نرفتند ایرانیها اخراجشان خواهند کرد. آن هم با خفت.
*تحلیلگر سیاسی
