به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: این روزنامه در تحلیلی سعی کرده، بی‌پشتوانه بودن آمار و ارقام دولت روحانی را بهانه‌ای برای متهم کردن دولت رئیسی قرار دهد. شرق می‌نویسد: اعداد هدف‌گذاری شده در اقتصاد ایران، بیشتر از آنکه مبنای مطالعاتی و تحقیقاتی داشته باشد، کارکرد تبلیغاتی دارد. ایران سال‌هاست در برنامه‌های توسعه‌ای نوشته دولتمردان، به قدرت اول اقتصاد منطقه تبدیل شده و هاب ترانزیت و صنعت هوایی و کریدورهای تجاری است؛ اما در واقعیت، بر اسـاس اعلام بانک جهانی، جزء ۱۰ کشـور با بیشترین نرخ تورم جهان است. حالا دوباره دولت لایحه برنامه هفتم توسـعه را با اعداد اعجاب‌انگیز دیگری رونمایی کرده است که بر اساس آن، از سال ۱۴۰۲ تا ۱۴۰۶ رشـد اقتصادی هشت درصد، ایجاد سالانه یک میلیون شغل و تورم ۹.۵ درصدی هدف‌گذاری شده است.
شرق در ادامه می‌نویسد: «عددهای تبلیغاتی متولیان اقتصادی به دولت سیزدهم خلاصه نمی‌شـود و در سال ۱۳۹۸ دولت وقـت خبر داد که بر اساس سند ۲۵ ساله همکاری‌های ایران و چین، این کشور در ایران ۴۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری می‌کند؛ اما براساس اعلام سازمان سرمایه‌گذاری و کمک‌های اقتصادی و فنی ایران، در حـال حاضر حجم سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ایران کمتر از افغانستانی‌هاست و بر اساس داده‌های سرمایه‌گذاری چین در سال ۲۰۲۱ شـرکت‌های چینی تنها ۵۷ میلیون دلار در ایران سرمایه‌گذاری کرده‌اند. در ۲۸ مرداد سال ۹۶ بیژن زنگنه، وزیر نفت وقت، در صحن علنی مجلس مدعی شد «صادرات گاز تا پایان دولت دوازدهم به ۷۰ میلیارد مترمکعب می‌رسد. در پایان دولت دوازدهم نه تنها شرکت ملی گاز حداکثر حجم صادرات گاز را ۱۷ میلیارد مترمکعب ذکر کرد، بلکه حالا کشـور با کسری گاز مواجه شده است و گاز صنایع در فصول سرد جیره‌بندی می‌شود.
این تحلیل شرق در حالی منتشر می‌شود که دولت روحانی مقارن اجرای برنامه ششم، به جای تدارک پیشرفت اقتصادی درون‌زا و در عین حال دیپلماسی و تجارت اقتصادی متنوع، همه تخم‌مرغ‌های تدبیر(!) را در سبد برجام گذاشت و ضمن فرصت‌سوزی ۸ ساله، ادعا کرد که به موازات آزادسازی ۱۵۰ میلیارد دلار اموال بلوکه شده ایران در خارج، ۲۰۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری هم جذب کشور خواهد شد. اما گذر زمان ثابت کرد همه آن وعده‌ها و آمارسازی‌ها، خیال‌سازی محض برای شیرین‌سازی برجام، فریب مردم و قرار دادن نظام در مقابل عمل انجام شده بوده است. نه از خرید ۲۰۰ فروند هواپیما خبری بود، نه از جذب حتی ۲۰ میلیارد دلار سرمایه خارجی (چه رسد به ۲۰۰ میلیارد کذایی)، و نه از لغو تحریم‌هایی که قبل از برجام ۸۰۰ فقره بود و در فرایند پسابرجام به بیش از ۱۸۰۰ مورد رسید.
اشاره شرق به خالی‌بندی‌های وزارت نفت روحانی در حالی است که زمانی سیاسیون و رسانه‌های حامی دولت روحانی ادعا می‌کردند در آسانسورهای وزارت نفت از حجم هیئت‌های سرمایه‌گذار خارجی جای سوزن انداختن نیست(!) اما سرانجام این تصویرسازی موهوم، کلاهبرداری شرکت توتال و نقض تنها توافق امضا شده، پس از گرفتن اطلاعات سری حوزه پارس جنوبی از ایران بود!
در موضوع همکاری‌ها با چین در دولت روحانی نیز گفتنی است که به موازات شیدایی برخی مدیران آن دولت نسبت به غرب، طرف چینی مورد بی‌اعتنایی قرار گرفت که در آخرین گزارش برجامی آقای ظریف به مجلس هم مورد اذعان قرار گرفته است. درباره وعده آقای زنگنه به تولید ۷۰ میلیارد مکعب گاز در پایان دولت روحانی و واقعیت کسری گاز هم باید یادآور شد که وی زمانی درباره عدم توسعه پالایشگاه‌ها مدعی شده بود پالایشگاه‌سازی، کثافت‌کاری است.
